Δίπλα μου κάθεται η κα Λ. που και αυτή περιμένει τον γιο της και ακούω τον παρακάτω διάλογο μεταξύ αυτής και του γιού μου:
κα Λ. Πως τα πέρασες Παναγιώτη, καλά;
Παν. Καλά, (αναμενόμενη απάντηση, αφού έμμεσα του την υπέδειξε η κα Λ. και η έκπληξη...)
μάμαμε γιάγιγιο, (που σημαίνει στα παναγιωτιδικά, ''πήγαμε Ζάκυνθο''...και συνεχίζω την μεταφορά του ιστορικού αυτού διαλόγου με το σούπερ κλείσιμο-ερώτημα
-αν θυμάμαι καλά την προφορά του, γιατί grecum (panagiotium) est, non legitur).
Τσι, που γήγε; (που σημαίνει''εσύ που πήγες;')'
....Απίστευτο;
Η κα Λ. με βεβαίωσε ότι πράγματι αυτός ο διάλογος διεξήχθη και δεν τον ονειρεύτηκα!!!
Ήθελα να ΄ξερα τι θαυματα του έκανε στο μάθημα η Βαλεντίνα!
Υ. Γ. Μετά από αυτό όχι ένα, αλλά όλα τα gormiti θα του κάνω δώρο.
Ιωάννα , καλορίζικη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά τον βρήσκω τον πιτσιρικά!Εμάς μπορεί να μιλάει καθαρά αλλά τέτοιο διάλογο δεν κάνει αν δεν πέσει σχετικό prompt(πες που πήγες , ρώτα κι εσύ κλπ.)Μπράβο σας!
Και μεις κάπως έτσι εκμαιεύουμε, τα νέα του και τις σκέψεις του, η αυθόρμητη ενημέρωση και διατήρηση του διαλόγου, πρώτη φορά έγινε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω αυτό το μικρό ''ψιχίο'' να είναι πράγματι το ''νύχι του λιονταριού''