Η φετινή σχολική χρονιά ξεκίνησε και με τα δύο πλέον, παιδάκια μου στο Δημοτικό να σχολάνε στις 2.00 μ.μ. και η μέρα ξαφνικά να έχει μικρύνει και να μη μας φτάνει. Τραβάμε ζόρια και έχει περάσει μόνο ένας μήνας. Πανικοβάλλομαι και μόνο που σκέφτομαι οτι έχουμε ακόμη άλλους εννέα. Πέρσι δεν ήξερα και άντεχα. Φέτος όμως, που το έργο το έχω ξαναδεί...δεν νομίζω οτι θα τη βγάλω καθαρή χωρίς υπογλώσσια. Φέτος δεν έχω μόνο τον Παναγιώτη να με παιδεύει (γκρινιάζοντας) και να τον παιδεύω (επίσης γκρινιάζοντας) για να διαβάσει. Έχω και τη Διονυσία που ναι μεν είναι πιο πρόθυμη από τον αδερφό της, να κάνει τις εργασίες της, είναι όμως και συνεχώς με κάτι άλλο στο μυαλό της. Γράφει και... τραγουδάει... Της λέω γράψε Τιτίνα, γράφει το Τι και σταματάει για να με ρωτήσει αν θέλω να μου πει ένα παραμύθι. Είμαι πάνω από το ένα παιδί και χαζεύει το άλλο. Γυρνάω στο αιθεροβάμον τέκνο για να το προσγειώσω στο γραπτό του και μου ξεφεύγει το πρώτο. Και πριν καλά καλά τελειώσουμε τη πρώτη φωτοτυπία, μου ζητούν διάλειμμα. Πριν τις δέκα το βράδυ, δεν τελειώνουμε. Μίκρυνε η μέρα κατά πολύ, σας λέω, και τα υπογλώσσια θα τα χρειαστώ και ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά θα χρειαστώ (ο σύζυγος, βέβαια, ισχυρίζεται οτι ξέρει ένα καλό φάρμακο, αλλά οι δόσεις που προτείνει, υποψιάζομαι ότι έχουν σαν στόχο να με στείλουν από overdose)
Το ευχάριστο είναι οτι στο γνωστικό, στη κοινωνικότητα και στην επικοινωνία πάμε καλά. Πριν μερικές μέρες, ένα μεσημεράκι, το μοναδικό διάστημα της ημέρας που είμαστε όλοι ευτυχείς και αγαπημένοι, επιστρέφοντας από το σχολείο στο σπίτι, ρωτάω τον Παναγιώτη αν είχε έρθει στο σχολείο, ο φίλος του ο Γιώργος. Με κοίταξε ερωτηματικά και με ανάλογη απορία με ρωτάει ''Εσύ, είδες τη μαμά του σήμερα;'' Η αλήθεια είναι οτι πράγματι, δεν την είχα δει ούτε το πρωί, ούτε το μεσημέρι και γι αυτό τον είχα ρωτήσει. ''Την είδες το πρωί;'' 'Όχι'' ''Την είδες τώρα, το μεσημέρι;'' ''Όχι, για αυτό σε ρωτάω αν ήρθε ο Γιώργος'' ''Λοιπόν, αφού δεν είδες τη μαμά του, πως θα ερχόταν στο σχολείο; Μόνος του;'' Τι ρωτάω τώρα και εγώ ο μπουμπούνας! Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
Ο προβληματισμός μας είναι που στο καλό βρισκόμαστε. Έχει SLI; Έχει αυτισμό; Στην Εθμα έκανε πρόσφατα το WISC ΙΙΙ και τα αποτελέσματα ήταν ή του ύψους ή του βάθους. Το Νοητικό πηλίκο Πρακτικής Νοημοσύνης με το Νοητικό πηλίκο Λεκτικής Νοημοσύνης έχουν σημαντική στατιστική διαφορά (17 μονάδες) Η διαφορά μπορεί να αποδοθεί στον αυτισμό, αλλά πάλι, η περίπτωσή του, έτσι όπως τη ζούμε εμείς, δεν φωτογραφίζει παιδιά του φάσματος.
Καλό μας Χειμώνα!!!
καλο χειμωνα Ιωάννα!! μια χαρα θα παει, ειμαι σιγουρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιράντα, μου αρέσει που πάντα είσαι αισιόδοξη. Υγεία να έχουμε και όλα καλά θα πάνε ή θα έχουμε το σθένος να τα αντιμετωπίσουμε! Καλό χειμώνα και σε σας! Αλήθεια, εκεί κάτω, στο νησί, κάνει ποτέ χειμώνα;
ΑπάντησηΔιαγραφή