ένα παιδί μετράει τ άστρα

Έχουν παρέλθει οι εποχές που τον απασχολούσαν τα έγκατα της γης και οι παράξενες πέτρες που κρύβονταν εκεί μέσα. Σποραδικά και συνήθως κατά τους θερινούς μήνες, μαγεύεται με τη θάλασσα, με τις γκρίζες φάλαινες, τις όρκες και τα δελφίνια. Ονειρεύεται όταν μεγαλώσει και γίνει μεγάλος άνδρας (ενήλικας δηλαδή) να αγοράσει ένα κόκκινο κρουαζιερόπλοιο, σαν αυτά που κάνουν το γύρο του νησιού- και οι άνθρωποι κόβουν εισιτήριο για να μπούνε μέσα- και θα κάνει το γύρο της Μεσογείου. Εμένα και τους φίλους του θα μας πάει ταξίδι μέχρι τη διώρυγα του Σουέζ και δεν θα μας κόψει εισιτήριο. Θα μας πάει δωρεάν! Μεσούντος του Φθινοπώρου, έστρεψε το βλέμμα στον ουρανό. Και ποιος είναι ο μεγαλύτερος και ποιος είναι ο μικρότερος πλανήτης; Και ποιος είναι πιο μακριά από τον ήλιο και ποιος πιο κοντά; Ποιος έχει τους πιο πολλούς δορυφόρους και ποιος αποτελείται από αέρια και σκόνη; Πότε έγινε το μεγάλο μπουμ και σχηματίστηκαν οι πλανήτες; Πόσα καλοκαίρια περνάνε στη γη μέχρι ο Πλούτωνας να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον ήλιο; Και από τον ένα χειμώνα της γης μέχρι τον άλλον, πόσοι χειμώνες έχουν περάσει στον Ερμή; Και από ποια χώρα ήταν ο Γιούρι Γκαγκάριν; Έχει κατεβάσει ό,τι βιβλίο και εγκυκλοπαίδεια έχουμε, που αναφέρεται στο διάστημα. Και διαβάζει! Εκεί που τον παρακαλάγαμε να αναγνώσει μόνος του κάτι και ποτέ δεν μας έκανε το χατήρι παρά μόνο για το μάθημα της γλώσσας του σχολείου, τώρα διαβάζει για τους διάττοντες αστέρες, τα ηλιακά συστήματα, τους γαλαξίες και το άπειρο του σύμπαντος. Με αυτά τα βιβλία κοιμάται με αυτά ξυπνάει. Έχει δει κάθε ταινία που υπάρχει σε κινούμενο που αναφέρεται στο διάστημα αλλά και τις έξι από το Star War (προς μεγάλη χαρά του μπαμπά που ανυπομονεί να δουν μαζί και όλα τα Star Trek). Η θεία του του έχει υποσχεθεί να τον πάρει ένα βράδυ μαζί της για να δουν τα αστέρια με το τηλεσκόπιό της. Η μαμά του από την άλλη (εγώ δηλαδή) σκέφτεται να του υποσχεθεί μια επίσκεψη στο πλανητάριο αν βελτιώσει την συγκέντρωση και την απόδοση στα μαθήματά του. Εν τω μεταξύ ο Παναγιώτης παίζει τον αστροναύτη που προσγειώνεται μαζί με την αδερφή του σε μακρινούς πλανήτες. Περπατάνε σαν να καίγονται ή κρυώνουν, ανάλογα με το που προσγειώθηκαν. Στους μεγάλους θυμούς του, εμείς οι γονείς, είμαστε εξώγηινοι! Γελάμε με αυτό και ο θυμός του περνά γρήγορα. Τότε αρχίζει το τραγούδι:

Δύο συ και τρία γω
πράσινο πεντόβολο
μπαίνω μέσα στον μπαξέ
γεια σου κύριε μενεξέ.

Σιντριβάνι και νερό
και χαμένο μου όνειρο.

Μακάρι να μπορούσα να βάλω βιντεάκι. Είναι μαγεία να τον ακούς να τραγουδάει τόσο γλυκά. Ο μικρός μου ήλιος, ο ταξιδευτής του διαστήματος , ο εξερευνητής μου, τραγουδάει...!