Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Άλλη πρόταση;

Με όλα αυτά που αναρτήθηκαν σήμερα, βλέπε Gasbird, Μαριλένα, Miky, και την καταγγελία που ανάρτησε η Μαρία, δεν έχω καθόλου κέφι να γράψω τη συνέχεια του προηγούμενου post,
...μια άλλη μέρα θα το συνεχίσω...
Μέχρι τώρα και εγώ έλεγα να κοιτάμε το σήμερα, έτσι άλλωστε μας είχαν συμβουλεύσει διάφοροι ψυχίατροι, στα πλαίσια της οικογενειακής συμβουλευτικής. ''Ασχοληθείτε με το τώρα,  αν αρχίσετε να σκέφτεστε το αύριο θα αρρωστήσετε και ποιό  το όφελος; Και ο στρουθοκαμηλισμός όπως λέει η Miky, είναι πιο εύκολος από την δράση.
Αν όλοι στρουθοκαμηλίζουμε ποτέ δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. 
Παραθέτω το γράμμα που είχε σταλθεί στον Χ. Αλεξίου (τ. πρόεδρο της ΕΕΠΑΑ) και δημοσίεύτηκε στο βιβλίο της Ν. Παναγοπούλου, ''η ζωγραφιά της ελπίδας'', από τις εκδόσεις Κοχλίας. 

                                                                                         
                                                                                                                         γράμμα θείας αυτιστικών παιδιών


''...έχουμε στην οικογένειά μας δύο άτομα αυτιστικά! Είναι παιδιά του αδελφού μου. Αυτός και η γυναίκα του, από την πρώτη στιγμή που διέγνωσαν το πρόβλημα, αφιέρωσαν κυριολεκτικά τη ζωή τους για να εκπαιδεύσουν αυτά τα παιδιά και να τα κάνουν ικανά, κατά το δυνατόν, να ζήσουν μια ομαλή ζωή. Ξέρετε τι αγώνας χρειάζεται για τη δουλειά αυτή. Έχουν πολύ καλά αποτελέσματα κατά τη γνώμη των ειδικών. Όμως ο αγώνας και η αγωνία του τι θα γίνουν στο μέλλον έφθειραν και τους δύο. Πρώτη έφυγε η νύφη μου και ύστερα από 5 χρόνια και ο αδελφός μου. Τα παιδιά αυτά από την μέρα του θανάτου του πατέρα τους τα έχω στο σπίτι μου. Συμβαίνει να μπορώ να τα κρατήσω στο σπίτι μου και να εξακολουθούν να έχουν τη θαλπωρή και τη φροντίδα με την οποία ήταν συνηθισμένα. Όμως είμαι ήδη μεγάλη στην ηλικία και έχω πρόβλημα με την υγεία μου.
Πέρσι τον χειμώνα χρειάστηκε να εισαχθώ σε νοσοκομείο για εξετάσεις και θεραπεία...Επειδή στο νοσοκομείο δεν βρήκα τη λύση του προβλήματοός μου, απεφασίσθη να πάω στο Λονδίνο για περαιτέρω εξετάσεις. Όμως δεν μπορούσα να αφήσω τα παιδιά και να φύγω...
Η έννοια και η αγωνία η δική μου και όλης της οικογένειας είναι τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά, όταν δεν θα μπορώ να τα έχω στο σπίτι μου και να τους προσφέρω στέγη και στοργή. Η ίδρυση της Εταιρίας με τους σκοπούς της μας έδωσε ελπίδες...Μέσα στις επιδιώξεις και τα σχέδια της εταιρίας μήπως θα μπορούσε να έχει άμεση προτεραιότητα η ίδρυση ενός οικοτροφείου;''
 

συνεχίζεται άμεσα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου