Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Mazoo and Zoo


Την Κυριακή έπρεπε να πάμε σε παιδικά γενέθλια. Το σκεφτόμουν και αγχωνόμουν! Πριν ένα χρόνο στα γενέθλια του ίδιου παιδιού, το καμάρι μου, είχε καταδαγκώσει τα μισά παιδάκια. Τις περισσότερες φορές που είχε δαγκώσει κάποιον, δεν ήταν χωρίς λόγο. 
Κάτι θα του είχαν κάνει, τα διαολόπαιδα, σε αυτόν ή στην αδελφή του, εκούσια ή ακούσια, και επειδή δεν μπορούσε  να μιλήσει και να εκφραστεί με ένα άι σιχτίρ, άρχιζε να δαγκώνει και να φτύνει. Το χειρότερο είναι ότι αν δαγκώνοντας τους υπαίτιους δεν εξανεμιζόταν η οργή του, την πλήρωνε και όποιος τύγχανε να βρεθεί μπροστά του. Στο εν λόγω πάρτι κάθε χρόνο η σύνθεση της συμμορίας είναι από λίαν υπερκινητικά και κτητικά παιδάκια-μαντραχαλάκια μέχρι κάνα δυό ισχνά και ήσυχα. Τι έγινε;
Κάποιο παιδάκι - μαντραχαλάκι μαζί με τον ακολουθό του, άρπαξε το παιχνίδι που έπαιζε η Διονυσία. Η μικρή σε χρόνο dt βάζει τα κλάμματα, τα μαντραχαλάκια φεύγοντας με το τρόπαιο πέφτουν πάνω στον Παναγιώτη που άκουσε  το κλάμμα της και έσπευσε να τη βοηθήσει. Αρπάζει τον καρπό του ενός και τον δαγκώνει ...δις ( μία για την αρπαγή του παιχνιδιού της Γίας και μία για το σπρώξιμο), ο άλλος του ξέφυγε και ο θυμός του έχει φουντώσει και όσο διαρκεί το κλάμμα της μικρής, τόσο πιο πολύ βράζει (μήπως να έχει υπερακουσία;).  Αυτός που πλήρωσε την ''νύφη'', ήταν το πιο ισχνό και το πιο ήσυχο παιδάκι. Τέσσερις βαθιές δαγκωνιές σε ένα σαν κλαράκι χέρι. 
Ήταν η μόνη φορά που έκλαψα μπροστά σε κόσμο.
Είναι κάτι μήνες που έχουμε κόψει τις δαγκωνιές και το φτύσιμο (μόνο καμιά φορά ''λούζει'' και δοκιμάζει τα δόντια του πάνω στην αδελφή του). Άλλωστε, τώρα μιλάει (Παναγιωτιδικά πάντα) και αν κάτι δεν μπορεί να διαχειριστεί, αρχίζει να τρίβει τα μάτια του με σκοπό να κλάψει ή να κοιμηθεί, αν δεν το καταφέρει, τότε ...παλινδρομεί.
Τις τελευταίες μέρες μου είχε κάνει κάτι τέτοιες  παλινδρομήσεις, και γι αυτό είχα πολύ αγχος .
Πήγαμε στο πάρτυ..... Πολλή φασαρία , δυνατή μουσική (τα Μazzo and zoo ξανά και ξανά), πολλά παιδάκια, κυρίως υπερκινητικά. 
Ο Παναγιώτης έπαιξε με τον εορτάζοντα (gormiti, τι άλλο;) και με τα άλλα παιδάκια κάτι σαν κυνηγητό. Κάποια μαντραχαλίτσα  έκλεισε κατά λάθος, τα δάχτυλα της Διονυσίας στην πόρτα, η μικρή άρχισε να ουρλιάζει από τον πόνο... Ο Παναγιώτης όχι μόνο δεν δάγκωσε και δεν έφτυσε κανένα παιδάκι, αλλά έφαγε και πίτσα (κανονική!) και τούρτα!
Δεν αλλάζει μόνο ο δικός μου, αλλά και τα άλλα παιδάκια μεγαλώνοντας, εχουν γίνει πιο καλά στους τρόπους!

Και ένα ανέκδοτο κέρασμα.

Βλέπουμε τηλεόραση στο καθιστικό και έχω ακουμπήσει τα πόδια μου πάνω στο τραπεζάκι. Ο Παναγιώτης λέει οτι είναι γέφυρα και περνά από κάτω. Θέλει να περπατήσει με τα γόνατα πάνω στη ''γέφυρα'' και πιάνεται από τις γυμνές μου γάμπες.
''Μαμά γιόγιο γιό''
''Τι γιόγιο γιο, παιδί μου;
''γιόγιο γιοο''
''Ε, τι είναι το γιόγιο γιό'' 
'''κα, κα , 'ναι  γιόγιο γιο'', τραγουδώντας το ''σκα σκα είναι ένας σκαντζόχοιρος''
Ναι, είχα αξύριστες τις γάμπες μου και το βλαστάρι μου με μαχαίρωσε γλυκά!

5 σχόλια:

  1. Στη φωτογραφία ο Παναγιώτης ενώ κάνει πρόβες για την νέα καμπάνια του Martini!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χα χα χα χα χα !!!!!!Μεγάλη μούρη ο μικρός !!!!Άκου να στην πει για τα πόδια!Δρομολόγησε χαλάουα ή κερί τουλάχιστον να βγαίνουν απαλές !Έλεος!Αργότερα δηλαδή τι θα σου πει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κουκλος και στυλατος ο παναγιωτης στην φωτο!!!

    το ανεκδοτακι σουπερ!!!
    χχαχαχαχ μα να στην λεει απο τωρα...
    αλλα γλυκα και γαλιφικα...σκα σκα λοιπον!!!

    νεραιδενια φιλακια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Gasbird, μάλλον το αισθητηριακό του θα φταίει, μόνο καμιά βδομάδα είχα να τα ξυρίσω!:-)), :-)). Κερί, χαλάουα και άλλα βασανιστικά μόνο στις διακοπές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναϊάδα,
    ναι, είναι κούκλος ο άτιμος, το παραδέχομαι! Σε ευχαριστώ που το πρόσεξες μετά την προβολή της διαφήμισης θα σου στείλω μία ντουζίνα Martini :-))
    Μερικές φορές και ο αυτισμός έχει πλάκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή