Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Το μαύρο κουτί ή η προσσέγγιση του S.T.A.R.





Την προηγούμενη εβδομάδα, η καλή εικόνα του Παναγιώτη κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος!
Τι συνέβη; Επειδή δεν είχα μαζί μου πράσινες τσίχλες συγκεκριμένης μάρκας, άρχισε να επιτίθεται σε μένα και στην αδελφή του.

Settings- Σκηνικά: Προαύλιος χώρος του σχολείου. Πήγα να τα πάρω νωρίτερα από ότι συνήθως, οπότε δεν μπήκα εγώ στην τάξη, αλλά τα συνόδεψε η δασκάλα έξω και ενώ η τάξη τους ήταν ακόμη πλήρως επανδρωμένη.
Είδα τον Παναγιώτη κάπως προβληματισμένο, και ένα μικρό φωτάκι άρχισε να αναβοσβήνει στην άκρη του μυαλού μου.

Triggers - Εναύσματα: Πάνω που ετοιμαζόμουν να ρωτήσω την δασκάλα αν έγινε κάτι με προλαβαίνει ο Παν. ''Μαμά έχεις πράσινη τσίχλα;''
Για κακή του τύχη, δεν είχα πάρει πολεμοφόδια μαζί. Τον βλέπω να στραβώνει. Για κακή μου τύχη, μέσα στην τσάντα μου έχω άλλες πράσινες τσίχλες που δεν είναι η μάρκα της προτίμησής του... και από εδώ ξεκινάει μία σωρεία λαθών και αλυσιδωτές αντιδράσεις. Του προτείνω τις άλλες πράσινες που έχω μαζί μου. Αρνείται τις τσίχλες που του πρότεινα, ζητάει αγκαλιά και αρχίζει να σφίγγεται πάνω μου. Θέλει να κρύψει το κεφάλι του κάτω από το λαιμό μου. Ματαίωση. Θέλω να τον παρηγορήσω και να ικανοποιήσω την επιθυμία του για πράσινη τσίχλα, όσο πιο σύντομα γίνεται και κάνω το δεύτερο λάθος: αλλάζω δρόμο για να πάμε σε πιο κοντινό περίπτερο και με το πρώτο βήμα προς την αντίθετη από την συνηθισμένη μας κατεύθυνση, πυροδοτείται όλη αυτή η συμπεριφορά που εδώ και μήνες είχαμε υπό έλεγχο και αρχίζει η επανάσταση.

Actions - Ενέργειες: ''Μάμε πίπωωω, θέλω πάπιπη τίτα'' κλάμα, δαγκώματα, στριφογυριστές τσιμπιές, τα δάχτυλά του μέσα στα μάτια μου, στα μαλλιά μου κλπ. Μάταια προσπαθούσα να τον ηρεμήσω και να του εξηγήσω ότι θα πάρουμε τις αγαπημένες του τσίχλες από κείνο το περίπτερο, δεν καταλάβαινε τίποτα από ότι του έλεγα. Η δε, Διονυσία με το που είδε το περίπτερο άρχισε να με τραβάει από την μπλούζα να πάμε προς τα εκεί και ο Παναγιώτης που τον κρατούσα ακόμη αγκαλιά, μπουνιδόν για να πάμε προς την αντίθετη και συνηθισμένη μας.

Results- Αποτελέσματα: Μία περαστική κυρία μάλωσε την Διονυσία ( η μικρή έχει φωνή στεντόρεια, για να μη πω μαουνιέρη και φάνηκε οτι αυτή έκανε όλη τη φασαρία) και ευτυχώς για πρώτη φορά η μικρή δεν την έλουσε με σχόλια του τύπου: ''είσαι κακιά μάγισσα'', αλλά με ακολούθησε σχεδόν αδιαμαρτύρητα. Σχεδόν, γιατί τώρα μπορεί να μην επέμενε για το περίπτερο αλλά διεκδικούσε την αγκαλιά μου από τον Παναγιώτη. Αυτός άρχισε να την δαγκώνει και να την κλωτσάει. Η όλη σκηνή ήταν απολύτως εκρηκτική. Δύο παιδιά που μάλωναν, χτυπιόντουσαν, τσίριζαν και με τραβομαλλούσαν για το ποιό θα ανέβει στην αγκαλιά μου. Πέταξα καταγής τις τσάντες τους και τα απομάκρυνα από κοντά μου ενώ στρογγυλοκαθόμουν σε ένα παγκάκι: ''Δεν θα πάρω κανένα παιδί αγκαλιά και δεν θα φύγουμε από δω αν δεν ηρεμήσετε.'' όταν ηρέμησαν κάπως σηκώθηκα να φύγουμε. Η Διονυσία ως συνήθως, είχε βρει αμέσως το κέφι της, σαν να μην είχε γίνει τίποτα. Ο Παναγιώτης ακολουθούσε με ρυθμό χελώνας και σκυφτό κεφάλι. Εγώ είχα λουστεί σε πέντε ποτάμια υδρώτα.Αποφάσισα να τον πάρω αγκαλιά για να πάμε πιο γρήγορα και για να τού φτιάξω το κέφι, του υπενθύμισα οτι την επομένη θα πάρουμε το περιοδικό των Γκορμίτι, Δεν έραβα το στόμα μου καλύτερα; ''Όχι αύριο, τώρα βιβλίο'' πυροδότησα άλλη μία έκρηξη θυμού!

Από το μεσημέρι μέχρι αργά το απόγευμα η μέρα κύλησε έτσι, ...σαν πορεία σε ναρκοπέδιο. Τις νάρκες δεν μπορέσαμε να τις αποφύγουμε!

Μα πόσα λάθη μπορεί να κάνει κανείς μέσα σε μια μέρα και τι να την κάνω την προσέγγιση του STAR ...κατόπιν εορτής;

Αυτό που έπρεπε να κάνω εξαρχής ήταν να πω: ''Λυπάμαι δεν έχω μαζί μου τσίχλα, έχω στο σπίτι'' και να φύγουμε από την συνηθισμένη μας διαδρομή.

Έπρεπε δηλαδή, να ακολουθήσω την πεπατημένη...

14 σχόλια:

  1. 1) Γνωρίζει κανείς να μου πει πως μπορώ να τροποποιήσω την εικόνα, ώστε να φανεί ολόκληρο το σχήμα του STAR;

    2) Την ταινία του Κολλάτου ''Η ζωή με τον Άλκη'' την είδε κανείς;

    3) Πως θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω καλύτερα την προσέγγιση του STAR;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1. Η εικόνα είναι όλη φορτωμένη. Είτε θα πρέπει να την κάνεις resample ( αλλαγή ανάλυσης ) απο ένα πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας και να ανεβάσεις μικρότερη ( πιο ορθός τρόπος, μια που θα είναι και πιο γρήγορα το ανέβασμα/κατέβασμα της σελίδας ) ή θα επιλέξεις shrink to fit

    2. Ναι παλιά. Απλώς δείνει ένα κομμάτι του φάσματος και επίσης είναι απο άλλη εποχή. Δεν θα την πρότεινα πλέον σε κάποιο ( προσωπική άποψη ).

    3. Το STAR είναι μια προσέγγιση θεωρία που βασίζετε στην λογική του cause & effect.
    Περισσότερο έχει αποτέλεσμα σε δομημένο και απο πριν "σχεδιασμένο και ελεγχόμενο" περιβάλλον.
    Η βασική θεωρία του μπορεί να εφαρμοστεί αλλά είναι δύσκολο σε στιγμές κρίσης να έχεις το έλεγχο της κατάστασης.
    Είναι χρήσιμο όμως στο να αναλύεις/να προλαμβάνεις και να καθοδηγείς συμπεριφορές.

    Με απλά λόγια το STAR θα σου ήταν χρήσιμο όταν αποφάσιζες απο πριν να πάς χωρίς τις πράσσινες τσίχλες, έχοντας ορίσει τα Seetings, τα εναλακτικά trigged, τα πιθανά Action και τι θέλεις σαν Results.

    Επίσης θα μπορούσες να ενημερώσεις και ποιό ήρεμα τα τέκνα για αλλαγή πορείας, για ποιό λόγο κ.τ.λ.

    Crisis Managment μάλλον θα ήθελες και όχι STAR την προκειμένη στιγμή.

    Σε ένα μαραθώνιο δεν προσπαθείς να μην πέσεις αλλά να μην μείνεις κάτω.


    Δικό μου βιωματικό hint : Δεν προχωράμε όταν έχουμε το τέκνο αγκαλιά και βρίσκετε σε έντονο η ελαφρύ tantrum.
    Περιμένουμε να ηρεμήσει και μετά περπατάμε. Αν
    περματάμε είναι σαν να μην δίνουμε σημασία στο παιδί, και ο πρωταρχικός στόχος μας να είναι να μετακινηθούμε.
    Και δεν μας νοιάζουνε οι άλλοι....

    ( Πάντα στην θεωρία : Στην πράξη πάντα υπάρχουν αποκλίσεις, πίεση χρόνου, δική μας κούραση και εκνευρισμός και άλλα )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Houz,
    1)Σε ευχαριστώ για τις οδηγίες. Δεν ρωτάω περισσότερα για να μη φανώ εντελώς άσχετη, όμως απόψε θα το παλέψω.

    2) Πρώτη φορά, την είδα χθες. Δεν θα σχολιάσω για τους αφύσικα πομπώδεις διαλόγους και την ηχητική που έχουν οι παλιές ταινίες, αλλά ένα σημείο που μου φάνηκε ενδιαφέρον για την ιστορική εξέλιξη της επιστημονικής στάσης (Ψυχιατρικής), απέναντι στο αυτιστικό άτομο. Τότε, πριν 20 χρόνια, η συνταγή ήταν μία: Εγκλεισμός σε άσυλο και φάρμακα. Σήμερα,οι μέθοδοι παρέμβασης για την εκπαίδευση των παιδιών είναι περισσότερες και αποτελεσματικότερες και θέλω να πιστεύω, οτι τέτοιου είδους συμβουλές για εγκλεισμό κλπ, δεν δίδονται
    πλέον και τουλάχιστον, όχι αβασάνιστα.

    3) Όπως πάντα στα σχολιά σου, διακρίνω την πεμπτουσία της εμπειρίας. Οι γνώσεις σου και οι συμβουλές σου πολύτιμες. Αν αποφάσιζες να γράψεις βιβλίο για το Know How του Αυτισμού θα ήμουν η πρώτη που θα το αγόραζε και δεν θα ήμουν η μοναδική. Δεν το σκέφτεσαι;
    Crisis Management, έχω υπόψη μου για Μάνατζμεντ Επιχειρήσεων, αλλά για Κρίσεων, όχι. Υπάρχει κάτι να διαβάσω;
    Σοφά αυτά που λες για την αγκαλιά, αλλά στο πρακτικό, πρακτικό πάσχω. Με δύο μικρά παιδιά, που το ένα θέλει να φύγει τρέχοντας με χίλια και με το άλλο να μη θέλει να το κουνήσει ρούπι, η πράξη απέχει έτη φωτός από τη θεωρία.
    Το σίγουρο είναι οτι οι συμβουλές σου, είναι πολύτιμες και όσο μπορώ θα τις εφαρμόσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κατέληξες όμως κάνοντας το σωστό, έχοντας δύο παιδιά επαναστατημένα: σταμάτησες και είπες κοφτά αυτό που ήθελες και έπρεπε να συμβεί.

    Πάντα λειτουργεί το να διακρίνουν την αποφασιστικότητα στη φωνή μας. Απλά, αν το καθυστερήσουμε, ταλαιπωρούμαστε όλοι περισσότερο.

    Επίσης, με τον Αλέξη λειτουργεί ως χαλαρωτική δραστηριότητα στις διαδρομές (όταν φεύγουμε από κάπου και είναι ταραγμένος ή όταν κατευθυνόμαστε σε χώρο που τον αγχώνει) το να διαλέγει τραγούδι ή παραμύθι το οποίο λέμε μαζί- συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλο σε τυχαία σημεία, πράγμα που κάνει πρόθυμα συνήθως μόλις αρχίσει να ηρεμεί.
    Βοηθάει και θα μπορούσε να απασχολήσει και τα δύο παιδιά.
    Λ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα συμφωνήσω κι εγώ για το STAR , έχει νόημα όταν προσπαθείς να γενικεύσεις ή να τροποποιήσεις κάτι ήδη δουλεμένο.
    Αν θέλεις να δεις ταινία πολύ τρυφερή και με σύγχρονη οπτική του θέματος , πάρε το "ο Μότσαρτ και η Φάλαινα " ή "το μαύρο μπαλόνι".Αν πάλι θέλεις να συνδιάσεις αυτισμό με δράση (!) πάρε το "Mercury Rising".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λ., καλώς ήρθες.

    Μακάρι να σταμάταγε στο παγκάκι το θέμα. Έκανα τη βλακεία και τον πήρα αγκαλιά και του έταξα λαγούς, οπότε από μόνη μου ακυρώθηκα. Καλή η ιδέα σου για τη μέθοδο του παραμυθιού, θα τη δοκιμάσω. Όσο για το τραγούδι δεν θα το τολμήσω, γιατί θα με πάρουν με τις λεμονόκουπες και τα ίδια μου τα παιδιά ακόμη. Είμαι εντελώς φάλτσα. Ο κακοφωνίξ της οικογένειας! Σε ευχαριστώ πάντως.


    Gasbird Familly,
    Πολύ, πολύ σε ευχαριστώ, θα ψάξω στο ''Seven'' dvd club για τις ταινίες που προτείνεις. Το ''Μαύρο μπαλόνι'' το έχω δει δις.

    Ευχαριστώ τον Ιντερνετοθεό για την δυνατότητα που μας έδωσε να επικοινωνούμε τα προβλήματά μας και να βρίσκουμε λύσεις. Ο ΓκουγκλοΕρμής μαζί σας. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είμαι η τελευταία που δικαιούμαι να μιλήσω, σας διαβάζω όλους όμως με μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν σου κρύβω ότι στενοχωριέμαι επίσης για τις δυσκολίες σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κική μου, και βέβαια δικαιούσαι να μιλήσεις γιατί πολλές φορές, εμείς που καθημερινά ασχολούμαστε με κάποιο προβληματάκι του παιδιού, τυχαίνει να δίνουμε όλη μας τη προσοχή στο δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Οπότε μία διαφορετική οπτική και συνήθως αντικειμενική είναι πάντα ευπρόσδεκτη και ίσως σωτήρια.
    Μη στενοχωριέσαι όμως, το αγριολούλουδο αντέχει και τουλάχιστον αυτές οι δυσκολίες δεν είναι συχνές και ούτε το τέλος του κόσμου. Είδα, το είδες και εσύ, από τους φίλους που σχολίασαν (και επί την ευκαιρία σε ευχαριστούμε που μας διαβάζεις) οτι λύσεις υπάρχουν. Για μένα αυτή η blogoγειτονιά με τους αυτιστικογονείς, είναι ένα μεγάλο σχολείο. Μαθαίνω συνεχώς. Ελπίζω να βοηθήσω και γω κάποιον σε κάτι, κάπου, κάποτε. Chi sa;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες... Έχοντας περάσει από πάρα πολλές τέτοιες κρίσεις, σχεδόν πάντα εντόπισα κάτι που θα μπορούσα να είχα προλάβει ή κάτι που έκανα και θα μπορούσα να το είχα αποφύγει.

    Υ.Γ. Σε κάτι τέτοια πάντα θυμάμαι πόσο ανόητοι μπορούν να είναι οι περαστικοί. Και πόσο εμείς πρέπει να τους αγνοούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Athanasia,
    τρία χρόνια τώρα, η μόνιμη επωδός μου είναι το ''στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα'' και από ότι φαίνεται έχω να μάθω πολλά ακόμη, κατόπιν εορτής πάντα. Μακάρι να υπήρχε ένας κοινός παρανομαστής που κάποια στιγμή θα μπορούσα να τον ανακαλύψω και να ήξερα οτι αυτό είναι και δουλεύει στις περισσότερες περιπτώσεις.

    Οι περαστικοί ή καλοπροαίρετοι θα είναι ή αμήχανοι ή εριστικοί. Και η βοήθειά τους, ανεξαρτήτου προθέσεως, μάλλον οξύνει το πρόβλημα, παρά το ανακουφίζει. Οπότε ναι, Μπαινάκης-Βγαινάκης. Τους αγνοούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λ., μόλις εφάρμοσα τη μέθοδό σου σε συνδυασμό με σχόλιο της Αθανασίας από εδώ https://www.blogger.com/comment.g?blogID=7860950415855652374&postID=4166212087642582040 (η άλλη είναι των άλλων)
    Ενόψει θερμού επεισοδίου μεταξύ των δύο παιδιών, άρχισα να τους λέω παραμύθι που αφορούσε στη βιογραφία τους ''πως ο Παναγιώτης υποδέχτηκε στο σπίτι την νεογέννητη Διονυσία''. Λειτουργεί, λειτουργεί! Το μήλο της έριδος ξεχάστηκε αυτοστιγμεί. Να είστε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαθαίνω κι εγώ μέσα από σας... Λέω πως δεν δικαιούμαι να μιλήσω επειδή δεν είμαι ειδικός. Σίγουρα οι υπόλοιποι που σε συμβούλεψαν γνωρίζουν περισσότερα. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον πάντως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ιωαννα μου δεν ξερω πως θα αντιδρουσα σε παρομοια κατασταση ομως θαρρω πως εντελει εκανες την σωστη κινηση μιας και τελικα ηρεμησαν και τα δυο...
    τωρα παλι αυτο με το να μην αλλαζουν συνηθειες που δεν ειναι μεσα στο προγραμμα τους εχω διαβασει και εχω πληροφορηθει απο τους συμπεθερους πως εχει ασχημες αντιδρασεις...

    πολυ γελασα με την Διονυσια που απευθυνεται σε οσους δεν συμπαθει με την φραση "εισαι κακια μαγισσα"...τρελαινομαι οταν λενε κατι τετοια πετυχημενα τα παιδια...

    την ταινια την ειδα την ειχε προχτες αργα στην ερτ αν δεν κανω λαθος...
    μετα του αγαπημενου μου μολις βλεπουμε κατι με αυτιστο (κυριως μετα την πληροφορηση και του ιδιου απο τα συμπεθερια) το παρακολουθουμε...
    οπως πολυ σωστα σε πληροφορησε η συμπεθερα ειναι καταπληκτικες ταινιες αυτες...να τις δεις!

    πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Kiki, κανένας μας δεν είναι ειδικός. Μακάρι να σχολίαζε που και που κάποιος. Η εμπειρία και η πρακτική που έχουν ακολουθήσει οι γονείς, που κατά πως λέγεται είναι οι καλύτεροι συνθεραπευτές - και το πιστεύω- θα είχε και την επιστημονική τεκμηρίωση. Το βασικότερο κοινό μας, είναι η αγάπη και το ενδιαφέρον για το παιδί. Για οποιοδήποτε παιδί! Εννοείται οτι η παρουσία σας μας ενθαρρύνει.

    Ναϊάδα, τι κάνεις εδώ;
    Εσύ δεν υποτίθεται οτι έπρεπε να είσαι χωμένη μέσα σε τόμους ανατομίας;
    Η Διονυσία, όταν είναι στις κακές της γίνεται η ίδια μάγισσα και μας μεταμορφώνει σε ...βάτραχους.
    Σε ευχαριστώ που έκλεψες χρόνο από τα διαβάσματά σου για να σχολιάσεις και να ενθαρρύνεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή