Μόλις πήρα τα παιδιά από τον παιδικό σταθμό, όχι δεν τα παίρνω τόσο αργά, αλλά μία διαδρομή 10΄ την κάνουμε σε 45΄, χαζεύουμε, σταματάμε για λουλουδάκια, φύλλα κλπ, τρέχουμε, γυρίζουμε πίσω να μετρήσουμε τις πλάκες ή τα κολονάκια του πεζοδρομίου, να κυνηγήσουμε καμμιά γάτα για να την χαϊδέψουμε και άλλα τέτοια χρονοβόρα + η απαραίτητα στάση στο περίπτερο της γειτονιάς και άντε η διαπραγμάτευση για το αν θα πάρουμε παγωτό ή όχι + και το 15λεπτο στις κούνιες του σχολείου για να μην αναφέρω τις κούνιες πλησίον της κατοικίας μας, γιατί εκεί δεν μας φτάνει όλο το απόγευμα! Και όλη αυτή η καθυστέρηση δεν δημιουργείται από τον Παναγιώτη, αλλά από την μικρή που με ''γράφει'' συστηματικά. Ο Παν. βέβαια είναι πάντα πρόθυμος να την συνδράμει με την συμμετοχή του. Από τις 2.00 που πηγαίνω να τα πάρω, επιστρέφουμε στο σπίτι μετά τις 4.00.
Σήμερα, βλέποντάς τα χαρούμενα, να τρέχουν και να χοροπηδάνε μου θύμισαν τα νεαρά πουλάρια, την άνοιξη, στα λιβάδια! Παράξενο! και ΄γω είμαι πιο χαλαρή, δεν τους γκρίνιαξα καθόλου!
Θα γράψω ακόμη και ένα λόγο που με κάνει να νοιώθω καλά.
Χθες, καθώς τα καμάρια μου ήταν στην μπανιέρα και αφού είχαν αδειάσει όλο, μα όλο το αφρόλουτρο -το μπουκάλι ήταν αχρησιμοποίητο, και είναι η 5η φορά που το κάνουν αυτό- μου λέει ο Παν. δείχνοντάς μου τον αφρό της σαπουνάδας,
''Μαμά νιόνι''
'' Τί είναι το νιόνι παιδί μου;''
''νιόοονι''
''πες το με άλλα λόγια, δεν καταλαβαίνω''
''γιαγιά Κίκι λια''
(???)
''γιαγιά Κίκι λιάαα'' και μου δείχνει τα μαλλιά του
Η πεθερά μου έχει κάτασπρα μαλλιά σαν το χιόνι, συν ότι κάθε φορά που πηγαίνουμε στην νεφοσκέπαστη πατρίδα του πατρός του (βλέπε χριστούγεννα στην Μακεδονία), τυγχάνει να είναι και χιονοσκέπαστη (η πατρίς του πατρός)
Σούπερ ο συνειρμός του;
Αυτά, για το αστέρι μου , τον ήλιο μου!
Καλή Πρωτομαγιά και καλό τριήμερο σε όλους!