Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Τα νεαρά πουλάρια




Μόλις πήρα τα παιδιά από τον παιδικό σταθμό, όχι δεν τα παίρνω τόσο αργά, αλλά μία διαδρομή 10΄ την κάνουμε σε 45΄, χαζεύουμε, σταματάμε για λουλουδάκια, φύλλα κλπ, τρέχουμε, γυρίζουμε πίσω να μετρήσουμε τις πλάκες ή τα κολονάκια του πεζοδρομίου, να κυνηγήσουμε καμμιά γάτα για να την χαϊδέψουμε και άλλα τέτοια χρονοβόρα + η απαραίτητα στάση στο περίπτερο της γειτονιάς και άντε η διαπραγμάτευση για το αν θα πάρουμε παγωτό ή όχι + και το 15λεπτο στις κούνιες του σχολείου για να μην αναφέρω τις κούνιες πλησίον της κατοικίας μας, γιατί εκεί δεν μας φτάνει όλο το απόγευμα! Και όλη αυτή η καθυστέρηση δεν δημιουργείται από τον Παναγιώτη, αλλά από την μικρή που με ''γράφει'' συστηματικά. Ο Παν. βέβαια είναι πάντα πρόθυμος να την συνδράμει με την συμμετοχή του.  Από τις 2.00 που πηγαίνω να τα πάρω, επιστρέφουμε στο σπίτι μετά τις 4.00. 

Σήμερα, βλέποντάς τα χαρούμενα, να τρέχουν και να χοροπηδάνε μου θύμισαν τα νεαρά πουλάρια, την άνοιξη, στα λιβάδια! Παράξενο! και ΄γω είμαι πιο χαλαρή, δεν τους γκρίνιαξα καθόλου!

Θα γράψω ακόμη και ένα λόγο που με κάνει να νοιώθω καλά.
Χθες, καθώς τα καμάρια μου ήταν στην μπανιέρα και αφού είχαν αδειάσει όλο, μα όλο το αφρόλουτρο -το μπουκάλι ήταν αχρησιμοποίητο, και είναι η 5η φορά που το κάνουν αυτό- μου λέει ο Παν. δείχνοντάς μου τον αφρό της σαπουνάδας, 
''Μαμά νιόνι'' 
'' Τί είναι το νιόνι παιδί μου;'' 
 ''νιόοονι''
 ''πες το με άλλα λόγια, δεν καταλαβαίνω''
''γιαγιά Κίκι λια''
(???)
''γιαγιά   Κίκι   λιάαα'' και μου δείχνει τα μαλλιά του
Η πεθερά μου έχει κάτασπρα μαλλιά σαν το χιόνι, συν ότι κάθε φορά που πηγαίνουμε στην νεφοσκέπαστη πατρίδα του πατρός του (βλέπε χριστούγεννα στην Μακεδονία), τυγχάνει να είναι και χιονοσκέπαστη (η πατρίς του πατρός)

Σούπερ ο συνειρμός του;

Αυτά, για το αστέρι μου , τον ήλιο μου! 

Καλή Πρωτομαγιά και καλό τριήμερο σε όλους!

 
   

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Εξ όνυχος τον λέοντα

  Χθες, μόλις ο Παν.  τέλειωσε το μάθημα με την Λογοθεραπεύτρια, ήρθε στο χώρο αναμονής να με βρει.
 Δίπλα μου κάθεται η κα Λ. που και αυτή περιμένει τον γιο της και ακούω τον παρακάτω διάλογο μεταξύ αυτής και του γιού  μου:
 κα Λ.     Πως τα πέρασες Παναγιώτη, καλά; 
 Παν.      Καλά, (αναμενόμενη απάντηση, αφού έμμεσα του την υπέδειξε η κα Λ. και η έκπληξη...) 
                  μάμαμε γιάγιγιο, (που σημαίνει στα παναγιωτιδικά, ''πήγαμε Ζάκυνθο''...και συνεχίζω την μεταφορά του  ιστορικού αυτού διαλόγου με το σούπερ κλείσιμο-ερώτημα 
 -αν θυμάμαι καλά την προφορά του, γιατί grecum (panagiotium)  est, non legitur).
  Τσι, που γήγε; (που σημαίνει''εσύ που πήγες;')' 
 
....Απίστευτο; 

Η κα Λ. με βεβαίωσε ότι πράγματι αυτός ο διάλογος διεξήχθη και δεν τον ονειρεύτηκα!!! 
Ήθελα να ΄ξερα τι θαυματα του έκανε στο μάθημα η Βαλεντίνα!

Υ. Γ. Μετά από αυτό όχι ένα, αλλά όλα τα gormiti θα του κάνω δώρο.

Τρίτη 28 Απριλίου 2009

ΤΡΊΤΗ, 28 ΑΠΡΊΛΙΟΣ 2009

Αλλαγή γκαρνταρόμπας

΄Ολο το χειμώνα. ο Παναγιώτης, το βλαστάρι μου , τον έβγαλε με τζην, φόρμες και μπουφάν συγκεκριμένου χρώματος και με ένα ζευγάρι μπότες. Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα! Πως να τον πείσω να φορέσει σπορτέξ ή άλλα παπούτσια και αντιανεμικό; Ήδη στην ντουλάπα  υπάρχουν 2 ζευγάρια παπούτσια και αντιανεμικά που πέρσι στάθηκε αδύνατον να τον πείσουμε, έστω, να τα δοκιμάσει. 
Φυσικά, φέτος δεν του κάνουν.
 
Πως θα κάμψω αυτή την αντίσταση στις αλλαγές; 

(Τουλάχιστον, η αντίσταση υπάρχει μόνο όσο αφορά στο ντύσιμο ...ή λέτε να είναι από άποψη;)

ΔΕΥΤΈΡΑ, 27 ΑΠΡΊΛΙΟΣ 2009

Μία φορά και ένα καιρό...

 Αρχίζω αυτή την ιστορία με τα ιστολόγια με μία ευχή : Μακάρι ο κάθε γονέας να μπορέσει με την αγάπη του, όπως η Gerda, να λιώσει το θραύσμα του καθρεφτη που παραμορφώνει τον κόσμο των αυτιστικών παιδιών μας.


        Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ

  Μια φορά και έναν καιρό, ο διάβολος έφτιαξε έναν καθρέφτη που τα πάντα τα έδειχνε άσχημα και παραμορφωμένα. Τα δαιμόνιά του πήραν τον καθρέφτη ψηλά στον ουρανό για να κοροϊδέψουν τους Αγγέλους. Ο καθρέφτης όμως, ήταν πολύ βαρύς και τους γλίστρησε από τα χέρια και έπεσε κάτω στην γη όπου έγινε χιλιάδες κομματάκια, πιο μικρά και από τους κόκκους της άμμου και μπήκαν στα μάτια και στις καρδιές των ανθρώπων και άρχισαν τότε οι άνθρωποι να τα βλέπουν όλα άσχημα. 
  Σε μια πόλη ζούσανε δύο φίλοι, η Gerda και o Kay. Ο Kay που είχε στο μάτι του ένα κομμάτι από τον σπασμένο καθρέφτη τα έβλεπε όλα άσχημα και ξένα και δεν αναγνώριζε ούτε την αγαπημένη του φίλη την Gerda και μια μέρα που εμφανίστηκε μπροστά του η Βασίλισσα του Χιονιού και του ζήτησε να πάει μαζί της, αυτός την ακολούθησε. Η βασίλισσα των χιονιών τον πήρε στο έλκυθρό της και τον πήγε στο παλάτι της.
  Η Gerda αφού τον έψαξε παντού μαθαίνει από ένα κοράκι ότι ζει στο παλάτι της Βασίλισσας του Χιονιού, και μετά από διάφορες περιπέτειες ανεβασμένη στην πλάτη ενός τάρανδου βρίσκει το παλάτι, που είναι φτιαγμένο από πάγο. Αφού ψάχνει για τον φίλο της, τον βρίσκει στο τέλος ενός διαδρόμου να παίζει μόνος του. Τον αγκάλιασε και του τραγούδησε το αγαπημένο του τραγούδι. Τα δύο παιδιά κλαίνε, τα δάκρυα λιώνουν από τα μάτια του Kay, το κομμάτι του μαγικού καθρέφτη και αναγνώρισε την φίλη του, την Gerda.

Σύντομη περίληψη του ομώνυμου παραμυθιού του Η. C. Andersen, που πολύ μου θυμίζει τα παιδιά του φάσματος (spectrum-specchio)