Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Εμπρός, λοιπόν: Γελοιοποιήστε τον!

Εκεί που όλα πάνε καλά και ετοιμάζεσαι να πάρεις μία ανάσα ανακούφισης, έρχεται ο διάολος και απειλεί να σου τινάξει ότι κατάφερες με πολύ κόπο να σταθεροποιήσεις και να κατακτήσεις, να στο τινάξει στον αέρα. Στην περίπτωσή μας, ο διάολος είναι ένα πανέμορφο κοριτσάκι, συμμαθήτρια του Παναγιώτη και είναι το μόνο παιδάκι που τον γνώριζε από το προηγούμενο σχολείο (εννοείται και για την ιδιαιτερότητά του στην ομιλία). Κάποιο μεσημέρι, η δασκάλα του μου είπε οτι μάλωσε με την Μπιοντέτα (ας της δώσουμε το όνομα που προτίμησε και ο Ζ. Καζότ), και ούτε ο ένας ούτε η άλλη, θέλησαν να μιλήσουν για το συμβάν.
Στην προηγούμενη ανάρτηση ανέφερα οτι κάποιοι συμμαθητές του τον κοροϊιδεύουν και γελάνε μαζί του για τον τρόπο που μιλάει. Στο σπίτι, αρχίζω την γύρω-γύρω ανάκριση. Δεν τον ρωτώ απευθείας αν τον κοροϊδεύουν τα παιδιά, αυτό θα τον έκανε να νοιώσει άσχημα, νομίζω. Αλλά: ''Παναγιώτη, η τάδε είναι καλό κορίτσι; ο τάδε είναι καλό αγόρι;'' Οι απαντήσεις του μικρού είναι:''λίλο'' λίγο, ή ''ντε ντέω'', για την περίπτωση που δεν έχει σχέσεις με το προαναφερθέν παιδάκι και ''πάα λυ λαλό'', πάρα πολύ καλό για όσα παιδάκια, είναι φίλοι του.
''Η Μπιοντέτα, είναι καλό κορίτσι;''
''Λίλο λαλό''. Δεν έδωσα, όμως ιδιαίτερη σημασία. Σκέφτηκα, οτι επειδή μάλωσαν, δεν τη βλέπει πολύ θετικά.
Χθες, σύσσωμη η τάξη βρέθηκε σε ένα πάρτι γεννεθλίων. Δίπλα του η Μπιοντέτα με άλλες δύο μικρές. Η μία μιλάει στο αυτί της άλλης και χαχανίζουν. Χωρίς να ξέρει το λόγο γελάει και ο Παναγιώτης και τους λέει κάτι σαν ''΄ναι ντίο, χαχαχα'' (Είναι αστείο) Με το που τον ακούν ξαναρχίζουν τα χάχανα και τα μυστικά και πάλι χάχανα. Είμαι μπροστά τους μαζί με τη μαμά της και μια άλλη κυρία και πλέον ακούγονται καθαρά: ''Πες του να πει, ήλιος" η Μπιοντέτα στην άλλη πιτσιρίκα ''Όχι, εσύ πες του''. "Πες του να πει δέντρο'' η τρίτη. Είμαι σίγουρη οτι και οι άλλες μαμάδες άκουσαν τα χάχανα και τη στιχομυθία τους, αλλά καμιά δεν λέει τίποτα! Βουβαμάρα! Νοιώθω να βυθίζομαι στο κενό που λίγο-λίγο ανοίγει κάτω από τα πόδια μου. Προσπαθώ να αντιδράσω και να πω στις μικρές οτι δεν είναι σωστό αυτό που κάνουν. Βλέπω όμως, τον Παναγιώτη να γελάει, θέλοντας να γίνει αποδεκτός από αυτές που γελούν εις βάρος του. Πως να πω, οτι δεν πρέπει να τον κοροϊδεύουν. Αυτός δεν το έχει καταλάβει και αντίθετα προσπαθεί να χωθεί στο πηγαδάκι τους για να ακούσει το αστείο που λένε μυστικά.
''Κορίτσια; τι θέλετε να σας πει ο Παναγιώτης''; τον έδωσα βορά στις διαθέσεις τους.
''Να πεί, ήλιος'' η Μπιοντέτα
''Παναγιώτη, πες ή-λι-ος'', εγώ συλλαβίζοντας τη λέξη
''Η-λι-ος'', ο Παναγιώτης, πεντακάθαρα.
''Α, το είπε σωστά'' η Μπιοντέτα, μισοαπογοητευμένη
''Να πει, φράουλα'' το άλλο κοριτσάκι
''Α, αυτή είναι δύσκολη λέξη, έχει μέσα ρ'' εγώ, προσπαθώντας να κατευθύνω το παιχνίδι τους
''Να πει, δέντρο'' το τρίτο κοριτσάκι
''Και αυτή πολύ δύσκολη λέξη, έχει και αυτή ρ''.
Το παιχνίδι σταμάτησε να τους είναι ενδιαφέρον, δεν είχε γέλιο....
Η μία μαμά γύρισε τότε και μάλωσε την κόρη της και της ζήτησε να μη κοροϊδεύει (να η λέξη που δεν ήθελα να ειπωθεί μπροστά του να απειλεί την ηρεμία του και την ισορροπία του) τον Παναγιώτη, αλλά να προσπαθεί να τον βοηθήσει. Η μαμά της Μπιοντέτας ...βουβαμάρα. Σε κείνη τη φάση ίσως να ήταν το καλύτερο (από το να ακούσει ο Παν, οτι τόση ώρα τον κορόίδευαν). Ωστόσο, θέλω να ελπίζω οτι στο σπίτι θα προσπαθούσε να μάθει στη μικρή καλύτερους τρόπους, διαφορετικά αν η κοροϊδία συνεχιστεί, θα το πάρει χαμπάρι ο Παν. και θα σταματήσει να προσπαθεί και οτι μέχρι τώρα έχει καταφέρει με τόσο αγώνα (από τη μεριά του, κυρίως), θα καταρρεύσει.

Σήμερα, εξακολουθώ να νοιώθω χάλια. Ένα σφίξιμο στο στομάχι, μια θηλιά στο λαιμό που απειλέι να με πνίξει. Ένα κενό κάτω από τα πόδια μου. Νοιώθω απαίσια που δεν θύμωσα, που δεν εξαγριώθηκα και τις άφησα να τον κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μου. Το παιδί μου! Τον ήλιο μου! Το κοροϊδεύουν. Εγώ, η μάνα του, δεν έγινα λέαινα ως όφειλα. Δεν τον προστάτεψα. Τον άφησα στη διάθεσή τους, να τα βγάλει πέρα μόνος του. Και αυτός γέλαγε...
Ο ήρωάς μου!
Τι να τραβάει στο σχολείο;
Ο ήρωάς μου!

15 σχόλια:

  1. Καρδούλα μου!

    Μη στενοχωριέσαι ψυχή μου..όλα πάνε πολύ καλά για το παιδί..
    το σημαντικότερο για την ψυχοπνευματική ισορροπία του παιδιού
    είναι να νιώθει ότι έχει την αγάπη και την αποδοχή των γονιών του..
    Εσείς τον λατρεύετε τον κούκλο μας το Παναγιώτη..

    Πολλά φιλιά και μια γλυκιά αγκαλία σε όλους σας!!!!

    http://www.youtube.com/watch?v=lZS139s3-Ik

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωχ μωρε Ιωάννα μου...Μη στενοχωριέσαι με την κακία του κόσμου...Εσύ σαν μάνα κάνεις το σωστό και στηρίζεις το παιδί σου. Αυτό έχει σημασία. Και έκανες αυτό που έπρεπε. Στάθηκες διακριτικά δίπλα του για να σταματήσεις αυτό που έκαναν, όπως και το κατάφερες. Έλα κοπέλα μου...μη στενοχωριέσαι...Δεν αξίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν συνεχισεις ετσι , σε βλεπω σε λιγο καιρο να παιρνεις τα αντικαταθλιπτικα με το τσουβαλι.

    Χρειαζεσαι επειγοντως σεμιναριο, (που να συνοδευεται με καφε και ολα τα σχετικα)

    καλημερα, καλο μηνα

    μαρια-μαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γίνονται αυτά, μαμά-λέαινα. Αλλά γίνονται και τα αντίθετά τους. Μην απογοητεύεσαι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κουράγιο μανα,
    ολες τα ιδια περνάμε, αλλες σε μεγαλύτερο και αλλες σε μικροτερο βαθμό.
    Σκέψου μονο οτι προσωπικά σας "ζηλευω"
    Ναι καλά το καταλαβες...εμεις ακομη να μιλήσουμε ακόμη και ετσι...
    Για μένα εισαι πολυ τυχερή που ο ήλιος καταφερνει να λαμπει και με τον δικό του τρόπο να μπορεί να τους την "πει"!!!
    Πολλά φιλιά δώσε του απο τον Νεκταρούλη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οπωσδηποτε ειναι καταδικαστεο ,το οτι τα παιδακια κοροϊδευουν παντα τον αδυναμο κρικο.Αλλα η μανα της κοπελιτσας,για μενα εχει την ολη ευθυνη,μπορουσε αν ηθελε να παρει παράμερα την κορη της και να της κανει παρατηρησεις και οχι στο σπιτι της(εαν της εκανε) .Ιωαννα μην δινεις σημασια ,δεν αξιζει τον κοπο,να ασχολεισαι με ανθρωπους ,που δεν σκεφτονται τα αυτονοητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ιωαννα μου μη στεναχωριέσαι... ολα πανε καλά εχει σήμαντικη πρόοδο ο Παν. Και καλά έκανες που δεν έγινες "λέαινα"... μπορεί να μην είχε καταλάβει τιποτα ο Παν και να ήσουν εσύ που θα τον αγρίεβες... μη νιώθεις τύψεις... κάνεις και με το παραπάνω οτι χρειάζετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τα παιδιά γίνονται άθελα τους πολύ σκληρά σ' αυτές τις ηλικίες.Μη δίνεις , όσο γίνεται , σημασία. Τις μανούλες θα τις περιποιηθείς αναλόγως την κατάλληλη στιγμή και όχι μπροστά στα παιδιά. Με το βαμβάκι ... ξέρεις εσύ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ιωάννα μου γλυκιά, είναι ήρωας ο Παναγιωτάκης και τα καταφέρνει προσπαθεί τόσο να τα βγάλει πέρα και μόνος του. Σε καταλαβαίνω απόλυτα που γιατί κι εγώ πολλές φορές για να μην γίνω κακιά έχω αφήσει την κόρη μου "ανυπεράσπιστη". Τύψεις όμως θα πρέπει να νοιώθουν οι μαμάδες που στο σπίτι δεν προσπαθούν να μάθουν στα παιδιά τους να μην κοροϊδεύουν και να δέχονται τη διαφορετικότητα του άλλου με ό,τι και να έχει να κάνει. Πίστεψε με από μωρά κάνω τεράστιο αγώνα με τα παιδιά μου για να μην είναι έτσι. Ο μικρός ακόμα είναι 3, η μεγάλη όμως που είναι 7 τώρα αρχίζει και μου δείχνει ότι οι κόποι μου δεν πήγαν χαμένοι.
    Φίλησε μου τον Παναγιωτάκη που είναι τυχερός γιατί έχει μια φανταστική μανούλα!!
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η μεγαλη μου κορη ειναι ενα ταλαντουχο,ομορφο κοριτσι μονο εχει λιγα κιλακια παραπανω.Ειναι απιστευτο ποσο πληγωμενη γυριζει πολλες φορες απο το σχολειο και εχει μονο ενα θεμα βαρους.Εγω ομως θυμωνω με τους γονεις που μεγαλωνουν τα παιδια τους θεωρωντας οτι εχουν πιασει τον παπα απο τα ...... και δεν νιωθουν οτι τα παντα ειναι ρευστα.Αυτα.Και ειμαι θυμωμενη.Αννα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα σας,
    Είμαστε όλοι καλά και από υγεία και από διάθεση. Όλοι εκτός από τον αγαπημένο μου ...Hal. Κάποια ιωσούλα μάλλον, που τσίμπησε καθώς ένα βράδυ έτρεχε ολοτσίτσιδος με τον φίλο του τον Google στην μεγάλη λεωφόρο. Καλό παιδί ο φίλος του, όταν έχει κέφια σε εξυπηρετεί σε χρόνο dt, αλλά βρε παιδί μου, είναι και λίγο αληταράς, πάει όπου θέλει και δεν προσέχει κιόλας. Να ο Hal μου από αυτόν κόλλησε. Ελπίζω να γίνει γρήγορα καλά γιατί η Λατοπίτσα που ήρθε στη θέση του, είναι τσέπης (κυριολεκτικά, η οθόνη είναι ίση με μισή σελίδα Α4 ). Μου έχουν βγει τα μάτια προσπαθώντας να γράψω και να διαβάσω.
    Ευχαριστώ όλους τους φίλους που άφησαν σχόλια συμπαράστασης και υπόσχομαι μέσα στην μέρα να προσπαθήσω να απαντήσω σε όλους.
    Υ.Γ. Αυτή τη βδομάδα δεν θα μπορέσω να μπω στα mail.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Mareld, θαλασσσίτσα μου, καιρό έχουμε να τα πούμε. Η αλήθεια είναι οτι πάει καλά με λίγες μόνο παλλινδρομίσεις. Ωστόσο, νομίζω οτι, δεν αντιλαμβάνεται πλήρως οτι τον κοροϊδεύουν. Λες να αρκεί η αγάπη μας;

    Κική μου, δεν πρόκειται ακόμη για κακία του κόσμου, αλλά για την παιδική αδιακρισία και αφέλεια. Στην ηλικία των πέντε χρόνων τους δεν νομίζω οτι έχουν πλήρη επίγνωση των συνεπειών αυτών που λένε κοροϊδεύοντας. Με στεναχωρεί στο τι αντιμετωπίζει ο Π. στο πως το αντιλαμβάνεται και στο πως μπορεί να το εκφράσει ή να το διαχειριστεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαρία-Μαρία, ναι θέλω σεμινάριο μετά καφέδων. Καταρχήν θα πάω σε κείνη τη Διημερίδα που οργανώνει το περιοδικό ''Παιδί- ειδικά δικαιώματα'' και ο σύλλογος της φίλη μας.
    Κατά δεύτερον κανονίζουμε και μια συνάντηση αποθεραπείας με καφέ κλπ

    Αθανασία, ήμουν απροετοίμαστη. Για κάποιο λόγο, πίστευα οτι αυτά θα τα είχαμε μετά από ένα χρόνο, στη πρώτη δημοτικού και αφελώς ήλπιζα οτι μέχρι τότε θα είχαμε βελτιώσει τη προφορά του.

    Αngela, σε ευχαριστώ. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες. Αν δεν ήταν στόχος για γέλια από τους συμμαθητές του, δεν θα με πείραζε καθόλου που αν και πλησιάζει τα έξι μιλάει σαν δίχρονο. Θα ήμουν ευτυχισμένη. Αλήθεια, με ποιο τρόπο επικοινωνεί ο Νεκτάριος; Κάνετε PECS; Εμείς έχουμε ξεκινήσει ΜΑΚΑΤΟΝ.

    Πανόπτη, την επομένη έκανα μια κουβέντα με τη μητέρα της και συμφωνήσαμε για το τρόπο με το οποίο μπορούν να προσεγγιστούν τα θέματα της διαφορετικότητας από μας τους γονείς και από το σχολείο. Και αυτή ένοιωσε το ίδιο σοκαρισμένη και αμήχανη με μένα, στο σπίτι τους, όμως, ακολούθησε η κατήχηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλλιτέχνη, Νομίζεις; Εγώ γιατί νοιώθω ανεπαρκής, που να πάρει;

    Gasbird, τα παιδιά μπορεί να γίνουν πολύ σκληρά. Το ακούω και το διαβάζω χρόνια τώρα. Είναι λοιπόν στην ηλικία που γίνεται η πρώτη συσπείρωση του "εμείς" απέναντι στον άλλο, τον ξένο, τον διαφορετικό. Τώρα αρχίζει να δημιουργείται η αίσθηση του ανήκειν σε ομάδα και η κοινωνική ταυτότητα. Οκ. Εμείς οι γονείς των μεν και των δε, τι κάνουμε;
    Όπως έγραψα και παραπάνω, μίλησα με τη μαμά, η οποία είναι ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος! (το βαμβάκι το είχα κρύψει, έτοιμο προς χρήση, στη τσάντα, αλλά δεν χρειάστηκε! χαχαχα)

    Μέτα μου, μακάρι όλες οι μανούλες να είχαν τη συναισθηματική νοημοσύνη που διαθέτεις εσύ. Σε πιστεύω απόλυτα για όλα αυτά που λες και πιστεύω οτι και η κόρη σου και ο γιος σου θα σου μοιάσουν. Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Άννα, μη θυμώνεις, μάλλον ζηλεύουν. Κάνε ότι και γω. Βρες ένα παραμύθι, ένα βιβλίο που να μιλάει για τη διαφορετικότητα και χάρισέ το στη τάξη της κόρης σου. Με μικρή υποστήριξη από τη δασκάλα, το βιβλίο θα κάνει το θαύμα του.

    Στο σχολείο του Π. λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη. Κάθε εβδομάδα τα μικρά παίρνουν ένα βιβλίο για το σπίτι και το επιστρέφουν μαζί με μια ζωγραφιά από κάτι που τους άρεσε από την υπόθεση. Αυτό σημαίνει οτι πρέπει να τους το διαβάσει ο γονιός τους και να συζητήσουν για τις ωραιότερες σκηνές.

    Αγόρασα λοιπόν δύο παραμύθια με θέμα, το ένα την διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα το άλλο. Πρόκειται για το ''Ερυθρούλης το κόκκινο αστέρι'' της Μ. Καραγιάννη από τις εκδόσεις Διάπλαση και το ''Η Μέλπω η μοναδική'' της Μ. Ρουσάκη από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
    Αύριο θα τα κάνω πάσα στη δασκάλα και αν βρω και άλλα για το ίδιο θέμα θα τα στείλω και αυτά στη τάξη του. Στο τέλος κάποια θα το εμπεδώσουν: Δεν κοροϋδεύω τον διαφορετικό, τον αποδέχομαι. (Θέλω να πιστεύω, δηλαδή)

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΤΕ ΣΧΟΛΙΟ Η΄ΣΤΕΙΛΑΤΕ MAIL, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΜΟΥ ΤΟΝΩΣΑΝ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!

    Υ.Γ Δεν με βολεύει καθόλου να γράφω στο λαπτοπ. Μου λείπει ο Hal με την μεγάλη οθόνη. Αν αργήσει κι άλλο, το αυχενικό δεν το γλιτώνω :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή