Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Είναι βαρετόοοο

Μετά την εξήγηση που έδωσα στον Παναγιώτη, σχετικά με το πρόβλημά του και το σκοπό της λογοθεραπείας, περίμενα οτι θα έκανε τις ασκήσεις του και θα πήγαινε στο μάθημα της λογοθεραπείας με μεγαλύτερο ζήλο. Όμως όχι! Η κατάσταση παρέμεινε ως είχε. Με τα χίλια ζόρια να κάνει τις ασκήσεις και με χίλια ταξίματα. Αν δεν τον εξαγοράσω με κάτι που να του κινεί το ενδιαφέρον, συμμετοχή δεν έχει. Κάπως έτσι και για να πάει στο μάθημα. Πρέπει να βρω κάτι καινούριο που δείχνοντάς το στη θεραπεύτριά του αυτή να τρομάξει ή να εντυπωσιαστεί (υποτίθεται). Εξαντλήσαμε δράκους, αραχνοειδή, όπλα, ρομπότ κλπ κλπ. Τώρα τι άλλο;
Πέντε μέρες πριν: Ο Παναγιώτης μόλις έχει ξυπνήσει από τον απογευματινό υπνάκο του (σπάνιο φαινόμενο) και παρακολουθεί ένα dvd. Λίγο πριν τελειώσει, έρχεται ο μπαμπάς του για να τον πάει λογοθεραπεία. Δεν θέλει με τίποτα να ντυθεί. Μάχη για να βάλει τα ρούχα του, μάχη για τα παπούτσια του. Τα πετάει και αρχίζει να ξεντύνεται κλαίγοντας. Το έχει ξανακάνει και άλλη φορά που ήρθε ο μπαμπάς να τον πάρει. Καταλαβαίνω ότι ο ένας λόγος είναι οτι θέλει να δει το dvd μέχρι το τέλος. Ο άλλος λόγος είναι οτι εγώ με τη μικρή θα έμενα στο σπίτι. Κάθε φορά που τον πηγαίνω εγώ και έχω μαζί τη Διονυσία δεν υπάρχει πρόβλημα. Το πρόβλημα μου το δημιουργεί όταν η μικρή δεν μας ακολουθεί. Βρε καλέ μου, βρε κακέ μου. Τίποτα! Βρε, σου κάνει καλό, βρε, θα μιλάς καλύτερα από τους φίλους σου. Πάλι τίποτα! Ανένδοτος! ''Είναι πολύ βαλετό, δεν θέλω άλλο μάθημα, είναι πολύ βαλετόοο'' Κάποια άλλη μέρα είχα πει στο μπαμπά να τον πάρει σερνάμενο, γιατί αν του περάσει μια φορά θα το ξανακάνει. Τότε, πράγματι τον πήρε ετσιθελικά μέχρι το αυτοκίνητο, έκανε το μάθημά του και γύρισε χαρούμενος που τα είχε πει όλα άψογα. ''Πάρτον πάλι με το ζόρι'' λέω στον άντρα μου. Με αγριοκοιτάζει..
''Εγώ θα κάνω πάλι τον κακό;''
''Μα θα το κάνει συνέχεια...αν του περάσει''
''Τώρα δεν προλαβαίνουμε, η ώρα πέρασε''
''Λοιπόν, δεν πας στο μάθημα; Δεν θα δεις τηλεόραση'' εγώ ...και την κλείνω. Ο Παναγιώτης κλαίει και πετάει πράγματα. Ο πατέρας του τον στέλνει τιμωρία στο δωμάτιό του και φεύγει για τον παιδίατρο μαζί με τη Διονυσία. Με το που έφυγε, βγαίνει από το δωμάτιο.
''Που είναι ο μπαμπάς;''
''Πάει τη Διονυσία στον γιατρό'' βλέπω ένα χαμογελάκι και κατευθύνεται προς το καθιστικό
''Έι, κύριε, που πας εσύ; Δεν είπαμε οτι είσαι τιμωρία;''
''Συνώνη, μαμά''
''Δεν έχει συγνώμη θα μείνεις στο δωμάτιό σου μέχρι να έρθει ο μπαμπάς. Με ανοιχτή πόρτα για να σε βλέπω. Μόλις τελειώσω τα πιάτα θα έρθω να σου κάνω και παρέα, αλλά μέσα στο δωμάτιό σου και απόψε δεν θα δεις τηλεόραση''
''Εντάτσει''

Μετά από δέκα λεπτά πάω στο δωμάτιο και τον βρίσκω να κλαίει και να φωνάζει ''Θέλω να πάω μάθημα, πάμε μάθημα τώλααα ααα, συνώνη μαμά, θέλω μάθημα τώλαααα ααα ''
''Η δική σου ώρα πέρασε, τώρα η κυρία Ρίτσα έχει άλλο παιδάκι, Θέλεις να κάνουμε μαζί τις ασκησούλες σου;''
''Ναι, ναι''
''Την άλλη φορά θα πας για μάθημα χωρίς αντιρρήσεις;''
''Ναι''
Πρώτη φορά στα τρία χρόνια που κάνει λογοθεραπεία, είχα τόσο πρόθυμο Παναγιώτη!!!
Ωστόσο μέχρι να έρθει ο άντρας μου χίλιες φορές έκανα να τον απαλλάξω από τη τιμωρία και χίλιες φορές έκανα πίσω. Ούτε και η τηλεόραση άνοιξε εκείνο το βράδυ!

Σήμερα, άφησε αδιαμαρτήρητα τις κούνιες και ούτε έκλαψε όταν είδε την αδελφή του να φεύγει με τη θεία τους, ενώ αυτός 'επρεπε να ετοιμαστεί για τη λογοθεραπεία. Το μόνο που είπε ήταν :''Είναι πολύ βαλετόοο;
Σημείωση: Η κα Ρίτσα είναι άριστη θεραπεύτρια και εφευρίσκει χίλιους τρόπους για να τον κάνει να συμμετέχει και οι όλες του αντιρρήσεις είναι μέχρι να μπει. Μετά δεν θέλει να φύγει.
Αλλά πως να το κάνουμε από το παιχνίδι-παιχνίδι και τη λογοθεραπεία με παιχνίδι, προτιμά το παιχνίδι-παιχνίδι με την αδελφή του!

2 σχόλια:

  1. Tο παιχνίδι-παιχνίδι έχει άλλη γλύκα!
    Καλά κάνεις και επιμένεις δεν λέω..

    Φιλιά στον Παναγιώτη και στην Διονυσία σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιαγιά Αντιγόνη, και εγώ το παιχνίδι- παιχνίδι θα διάλεγα. Δυστυχώς ο Παναγιώτης από μωράκι (26 μηνών)έχει στριμωχθεί στο τραπεζάκι εργασίας. Από τη μια δεν τον αδικώ που έχει βαρεθεί και από την άλλη είναι αναγκαίο να πηγαίνει στα μαθήματά του και να κάνει τις ασκήσεις του. Να χαίρεσαι την Ειρήνη σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή