Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Πως ο τοίχος σου μπορεί να γίνει τείχος

και μάλιστα καθοριστικό για το μέλλον του παιδιού σου!
Συνήθως, χωροταξικά, αυτό που προσδιορίζει τα όρια και τα σύνορα των περιοχών, είναι μια πλατεία, μια λεωφόρος, ένας δρόμος. Κάτι εμφανές, τέλος πάντων. Στη περίπτωση του δημοτικού σχολείου της περιοχής μας , είναι ένας μεσότοιχος.
Ένας τοίχος χωρίζει το δωμάτιο του Παναγιώτη από το δωμάτιο του παιδιού της διπλανής μας πολυκατοικίας. Μέχρι τώρα οι πορείες τους ήταν κοινές και ταυτόσημες. Μέχρι τώρα! Γιατί από δω και στο εξής κάποιοι αποφάσισαν οτι ο κοινός τοίχος που χώριζε τα δωμάτιά τους πρέπει να γίνει τείχος που θα χωρίσει και τη πορεία τους.

Ας πάρω τα πράγματα απο την αρχή.
Πριν ένα χρόνο, όταν πήγα να γράψω τον γιο μου στο πλησιέστερο του σπιτιού μας νηπιαγωγείο, διέσχισα την οδό Ταδοπούλου και μετά δύο τετράγωνα ήμουν κιόλας εκεί. Στο χ΄νηπιαγωγείο, όπου με έκπληξη πληροφορήθηκα οτι δεν ανήκουμε σε αυτό αλλά σε ένα άλλο, πέντε τετράγωνα πιο μακρυά από μας. ''Ξέρετε, εμείς παίρνουμε την Δεινοπούλου μέχρι την οδό Ταδοπούλου. Από κει και κάτω τα παίρνει (τα νήπια) το ψ΄.
Ομολογώ οτι δεν μου ήρθε καλά να τρέχω το παιδί μέσα στο καταχείμωνο τόσο μακριά (για τα δικά του ποδαράκια-αφού δεν οδηγώ). Ωστόσο σκέφθηκα οτι τα λίγα παιδάκια που γνωρίζαμε μέναν μετά την Ταδοπούλου οδό, οπότε θα τα είχε συμμαθητές, πράγμα πολύ σημαντικό -όπως μας είχε τονίσει ο παιδοψυχίατρος-για την ομαλή του ένταξη και κοινωνικοποίηση στον μικρόκοσμο του νηπιαγωγείου, να βρεθεί σε περιβάλλον με παιδιά γνωστών μας. Πάω λοιπόν στο ψ΄. Με το που αναφέρω οτι το παιδί είναι στο φάσμα με παραπέμπουν στην άλλη άκρη της πόλης, για το ένταξης. Δεν τον θέλαν με τίποτα! Δεν τον ήξεραν άλλωστε, και από την άποψη οτι εγώ μπορεί να υπερεκτιμούσα τις δυνατότητες του παιδιού, καλά έκαναν. Για να μη μακρυγορώ, με παρέπεμπαν από τον έναν στον άλλο. Προϊστάμενο εκπαίδευσης, σχολικό σύμβουλο κλπ κλπ. όλοι προσπαθούσαν να με πείσουν οτι πρέπει να το πάω στην ένταξη. Ο γιατρός του όμως ανένδοτος. ''Δεν μας ενδιαφέρει το μαθησιακό, αυτό το καλύπτει στις συνεδρίες, μας ενδιαφέρει η κοινωνικοποίησή του με παιδιά της γειτονιάς του...'' Τελικά η σχολική σύμβουλος επισκέφθηκε τον παιδικό σταθμό και αφού διαπίστωσε την ''καλή του συμπεριφορά'', έδωσε το πράσινο φως για το ψ' νηπιαγωγείο.
Ξεκινά λοιπόν η σχολική χρονιά, με πολλές δυσκολίες στην αρχή, αφού τα παιδιά τον κορόιδευαν για τον στρεβλό τρόπο που μιλούσε. Με τη βοήθεια της δασκάλας, τη δική μου και τις δικές του προσπάθειες, τα παιδιά τον αποδέχτηκαν και σταμάτησαν να τον κοροϊδεύουν. Έκανε μάλιστα και αρκετούς φίλους από άλλα τμήματα από μόνος του. Με 4-5 παιδάκια δέθηκε πάρα πολύ και έγιναν κολλητοί. Πλησιάζοντας στο τέλος της σχολ. χρονιάς, ο Παναγιώτης ανακοινώνει τα νέα του στον περίγυρό μας. ''Θα πάω στη πλώτη τάτση, μαζί με τον Γιώγο και τη Ελένη και τη Βάσω και ...''
Περίοδος εγγραφών λοιπόν, έχω συγκεντρώσει τα απαραίτητα και γράφω πρώτα τη Διονυσία στο ψ' όπου ανήκουμε και φοίτησε και ο Παναγιώτης και πάω στο δημοτικό που είναι στο ίδιο σχολικό συγκρότημα για να τον γράψω.
''Που μένετε;''
''Δεινοπούλου 23''
''Α, δεν είστε σε μάς, είστε στο σχολ. συγκρότημα του χ΄. Εμείς παίρνουμε μέχρι Δεινοπούλου 25''
''Μα, είναι δυνατόν; Να κάνετε μπαλάκια τα παιδιά και ειδικά για την πρώτη Δημοτικού που έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις; Για κάθε παιδί τυπικής ανάπτυξης το να γίνει αποδεκτό σε, ήδη διαμορφωμένες από το νήπιο, παρέες, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα. Πόσο μάλλον για τον Παναγιώτη που δεν έχει ευχέρεια στο λόγο και όντας στο φάσμα θα προτιμήσει να κλειστεί στον εαυτό του παρά να προσεγγίσει τους άλλους. Δεν πρόκειται για πεντάχρονα που παίζουν αγεληδόν. Είναι πλέον εξάχρονα και έχουν ήδη διαμορφώσει ένα ''εμείς''. Ένα ''εμείς'' που συσπειρώνεται μπροστά στον ''έξω'', στον ''ξένο'', στον ''καινούριο''. Και φοβάμαι πολύ για την αντίδραση που θα προκύψει μόλις δουν οτι ο ''ξένος'' δεν μιλάει παρά κοιτάζει παθητικά κάπου στο κενό. Και ακόμη περισσότερο την αντίδρασή τους όταν ανοίξει το στόμα του και μιλήσει όπως μιλάει. Πόσο καιρό θα μας πάρει να γίνει αποδεκτός και με ποιά διάθεση θα πηγαίνει στο σχολείο, όπου δεν θα είναι οι φίλοι του και με ποιά διάθεση θα κάνει τις εργασίες του στο σπίτι; Θα προσπαθήσει ή θα παλινδρομήσει; Φοβάμαι πως ό,τι κατακτήσαμε κινδυνεύει να χαθεί''.
''Ελάτε την Παρασκευή, να δούμε αν υπάρχει θέση''
Μόλις οι νηπιαγωγοί του έμαθαν τα νέα προσφέρθηκαν να της μιλήσουν για την αναγκαιότητα του να παραμείνει ο Παναγιώτης με την παρέα του. Άλλωστε δεν μπορεί η αδελφή του να είναι στο νηπιαγωγείο αυτού του σχολικού συγκροτήματος και ο Παναγιώτης στο Δημοτικό άλλου. Ποιό παιδί να πρωτομαζέψω, μέσα σε ένα τέταρτο, καλύπτοντας απόσταση εφτά τετραγώνων με τον βηματισμό της Διονυσίας; Το ίδιο προσφέρθηκε και μια δασκάλα όπου τα παιδιά μας κάνουν παρέα. Τα μηνύματα ήταν καθησυχαστικά. ''Να πάω την Παρασκευή να τον γράψω'' και ''οχι, δεν χρειάζεται να ενοχλήσεις κανέναν άλλον. Είναι σίγουρο οτι θα τον πάρουν''.
Παρασκευή πρωί - πρωί, προτελευταία των εγγραφών, μέρα, ο άντρας μου είναι στο γραφείο της.
''ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΜΕ! ΕΙΜΑΣΤΕ, ΗΔΗ. ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΟΙ!!!''. Της εξηγεί ξανά πόσο σημαντικό είναι για το παιδί να παραμείνει με τους φίλους του. Κατανοεί γιατί έχει κάνει ειδική αγωγή, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα, λέει. Να πάμε στον προϊστάμενο του γραφείου εκπαίδευσης.
Πέρασα όλο μου το πρωϊνό να πηγαινοέρχομαι ή να τηλεφωνώ στο γραφείο εκπαίδευσης. Ο προϊστάμενος (για λόγους υγείας μάλλον) δεν φάνηκε εκείνη τη μέρα. Σε όποιον αρμόδιο και αν τηλεφώνησα, κανένας δεν ήταν στο γραφείο του.
Μένει μια μέρα. Η Δευτέρα. Τη Δευτέρα θα κριθεί το μέλλον του. Αν θα αγαπήσει ή όχι το σχολείο! Τα γράμματα!
Και όλα αυτά από έναν τοίχο που κάποιοι αποφάσισαν να τον κάνουν τείχος.
Με ποιό δικαίωμα παίζουν εις βάρος της ψυχολογίας και των συναισθημάτων των παιδιών μας; Γιατί δεν μας έστειλαν από την αρχή στο χ΄ νηπιαγωγείο, ωστε να μην αλλάζουμε σχολείο στη συνέχεια; Του χρόνου θα αντιμετωπίσω τα ίδια με τη Διονυσία και θα χάσει και αυτή τους φίλους που θα κάνει ή θα ισχύουν τα τριαντάρια τμήματα που εξήγγειλε η Διαμαντοπούλου και θα πηγαίνουν σε διαφορετικά σχολεία τα αδέλφια;

10 σχόλια:

  1. Με πολυ απλα λογια ..να τους εκβιασεις. Να τους πεις οτι θα κανεις καταγγελια ,συνηθως φοβουνται τετοιες ενεργειες, και να πας στον συμβουλο πρωτοβαθμιας εκπαιδευσης να παρεμβει. Δεν μπορουν να στειλουν σε διαφορετικο σχολικο συγκροτημα δυο αδερφια. Και πιστεωε με οταν ακουν για καταγγελιες, τρεμουν.

    Μαρια-Μαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτο ειναι απαραδεκτο. Τη μια ετσι, την άλλη γιουβετσι. Να πεις πως θα πας στον προϊστάμενο αν δεν τον δεχτουν. Αυτα ειναι χαμομαρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πραγματικά απαράδεκτο, νομίζω ότι τέτοιες συμπεριφορές υποτιμούν τη νοημοσύνη μας...

    υ.γ. Πολύ ωραίο μπλογκ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τώρα εγώ τι να πω; Ό,τι ντρέπομαι; Ό,τι εκνευρίζομαι; Ό,τι θέλω να πάω να τους πλακώσω;
    Τέλος πάντων. Έχε το νου σου στα παιδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μάνα κουράγιο. Και με επιμονή θα τα καταφέρεις. Αν συνεχίσεις να έχεις πρόβλημα επικοινώνησε μαζί μου, γνωρίζω μια μητέρα παιδιού Asperger που είναι εξαίρετη νομικός και θα σε βοηθήσει. (Το έχει κάνει με άλλες μητέρες και πάντα η συμβολή της είναι αφιλοκερδώς). Σε ευχαριστώ για το link που έχεις κάνει στην ιστοσελίδα μου www.ergotherapeia.com
    Κυριάκος Καραμπατζιάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει ένα παιδί το αποφασίζει ο γονιός και κανένας άλλος. Οι διευθύνσεις κατοικίας έχουν σκοπό να διευκολύνουν και όχι να δημιουργούν προβλήματα. Αν υπάρχει σοβαρός λόγος το παιδί να φοιτήσει σε ένα συγκεκριμένο σχολείο παρακάμπτονται αυτού του είδους οι ρυθμίσεις. Ειδικά μάλιστα όταν εδώ μπορούν να κατηγορηθούν για ρατσιστική συμπεριφορά σε ένα παιδί που αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες (και δεν εννοώ όπως στην Ελλάδα συνηθίζεται, μόνο την Δυσλεξία). Αν ψάξει κανείς και δει κατά πόσο ισχύουν στην πράξη αυτά περί διευθύνσεων, θα διαπιστώσει ότι είναι αρκετοί οι μαθητές των οποίων οι διευθύνσεις κατοικίας δεν ανταποκρίνονται με το σχολικό συγκρότημα στο οποίο φοιτούν. Βρίσκονται δε εκεί λόγω "γνωριμιών" ικανές να παρακάμψουν οποιεσδήποτε διατάξεις. Ε, λοιπόν κάποια στιγμή θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουν αυτά τα πράγματα και κάποιοι εκπαιδευτικοί να καταλάβουν ότι τα δημόσια σχολείο δεν είναι ούτε μαγαζάκια τους ούτε τσιφλίκια τους για να αποφασίζουν αυτοί ποιος ανήκει σε ποιο σχολείο και αν ανήκει σε κάποιο. Η κοινωνικοποίηση είναι ένας από τους σημαντικότερους στόχους της εκπαίδευσης και όταν αυτή εμποδίζεται και δεν επιτυγχάνεται, μάλιστα εφαρμόζοντας τέτοιου είδους τακτικές, παύουμε να μιλούμε για εκπαίδευση...παύουμε να μιλούμε για εκπαιδευτικό έργο, για εκπαιδευτικούς και φυσικά για Παιδεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαρία πήγαμε στον προϊστάμενο, όπου μας βεβαίωσε οτι είμαστε μέσα στα όρια αλλά επειδή είναι υπεράρριθμα τα παιδιά θα γίνει συμβούλιο διδασκόντων τον Σεπτέμβρη για να παρθούν αποφάσεις. Πιθανόν να λάβουν υπόψη το χαρτί από τον γιατρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κική, Είδες κάτι πράγματα που συμβαίνουν στην εκπαίδευση; Αλλά που να τα ξέρεις! Στον προϊστάμενο πήγα και έπεται συνέχεια...

    Καλιδοσκόπειο, καλώς ήλθες, το θέμα αφορά σε πάγια τακτική, όπως διαπίστωσα διαβάζοντας το 201 προεδρ. διάταγμα. Μπορούν να αλλάξουν τα όρια προκειμένου να αποσυμφορηθούν τα σχολεία, αλλά πουθενά δεν λαμβάνεται υπόψη η ψυχολογία του παιδιού.

    Οχιά, μπορείς να τους δαγκώσεις; Δαγκωσέ τους!
    Τα παιδιά μου ήδη βρίσκονται σε κλίμα διακοπών μέχρι να φύγουμε για τις κανονικές διακοπές. Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κυριάκο, σε ευχαριστώ πάρα πολύ και καλώς ήρθες! Θα έχω υπόψη μου την πρότασή σου. Καλά μπάνια!

    Thomai, Τα λες πάρα πολύ σωστά και συμφωνώ απολύτως. Έμαθα οτι εχτός των έξι παιδιών που ''περίσσευαν'' είχαν και πολλές εγγραφές από παιδιά που πριν φοιτούσαν σε ιδιωτικά. Και αναρωτιέμαι γιατί να πρέπει να αλλάξει σχολείο ο Παναγιώτης, η Νεφέλη, ή ο Διονύσης και οποιοδήποτε άλλο παιδάκι τυπικής ανάπτυξης. Γιατί να χάσουν τους φίλους τους; Το λογικότερο δεν θα ήταν να στείλουν σε άλλα σχολεία τα παιδιά που έρχονται από τα ιδιωτικά, αφού έτσι και αλλοιώς αυτά θα αλλάξουν περιβάλλον;
    Καλώς ήλθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συνάντηση Αυτιστικών, Asperger και ΥΛΑ ΝΕΩΝ & ΕΝΗΛΙΚΩΝ, στην Αθήνα

    Τo Σάββατο 2 Απριλίου 2011, σας προσκαλούμε σε μιά συνάντηση Νέων και Ενηλίκων που θα γίνει επ’ ευκαιρίας της Παγκόσμιας Ημέρας για τον Αυτισμό.

    ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

    11.30 πμ – 12.00
    Συνάντηση στην έξοδο του μετρό Αγ. Δημήτριος
    δίπλα ακριβώς στην είσοδο του νέου Athens Metro Mall. Λεωφόρος Βουλιαγμένης 276

    12.00 – 2.00 μμ
    Γεύμα στο TGI Friday’s (μέσα στο Mall)

    2.00 – 3.30 μμ
    Ελεύθερος χρόνος να κοιτάξουμε τα καταστήματα στο Mall

    3.30 – 5.30 μμ
    Mπορούμε να πάμε σινεμά στα Village Cinema’s (μέσα στο Mall)

    6.00 μμ
    Τέλος συνάντησης

    ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ
    Για τα μέλη και μη μέλη: Η συνάντηση αυτή είναι δωρεάν.

    ΑΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
    Πέρλα 210-9639166 και 6944301163

    ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ
    ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ!!!
    http://aspergerhellas.org/meet-adults2-4-11.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή