Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Ο μικρός μαέστρος



Πριν ένα μήνα περίπου, ο παιδικός σταθμός πήγε εκπαιδευτική εκδρομή στο ωδείο του Νάκα, στο κέντρο της Αθήνας. Ο Παναγιώτης εντυπωσιάστηκε και κατενθουσιάστηκε. Αφού μόλις ήρθε σπίτι πήρε από τα παιχνίδια του οτιδήποτε υπήρχε σε μουσικό όργανο και ήρθε να μας το δείξει μαζί με το βιβλιάράκι που τους έδωσαν και που απεικόνιζε όλα τα όργανα. Ακόμη και ένα παιδικό λαπ τοπ που είχε τους ήχους των οργάνων, επιστρατεύτηκε για να μας μυήσει σε αυτά που έμαθε.
Σιγά σιγά, η εμπειρία από το ωδείο ξεχάστηκε ή έτσι νόμιζα μέχρι χτες, όπου μαζί με τα παιδιά έφτιαχνα στη κουζίνα το βραδυνό τους. Μακαρόνια με τυρί. Το νερό ήδη έβραζε και ετοιμαζόμουν να ανοίξω ένα πακέτο μακαρόνια για να τα ρίξω στη κατσαρόλα
''Μαμά, θέλω νένα'' μου λέει ο Παναγιώτης. Εγώ νομίζοντας ότι θέλει να τα ρίξει αυτός στη κατσαρόλα του δίνω το μισό περιεχόμενο του πακέτου.
''Οχι όλα, νένα θέλω'' του δίνω το ένα που ζήτησε
και χαρούμενος ''τοτοτό μαμά'' με ευχαρίστησε, κάνει βαθιά υπόκλιση
και με ένα ''παπά παπάαααμ'' άρχισε να κουνάει το μακαρόνι εν είδει μπαγκέτας.
''Τι κάνεις Παναγιώτη;'' ολίγον δύσπιστη εγώ
''Ματέτο γείο'' η άμεση απάντησή του.
Μαέστρος σε ωδείο, ...σε ελεύθερη μετάφραση.

13 σχόλια:

  1. Βρε Ιωάννα μου, σίγουρα το παιδί είναι αυτιστικό; Ο δικός μου αν βρει τα μακαρόνια θα τα σηκώσει ψηλά, στο ύψος του μετώπου του, και μετά θα τα αφήσει να δει που θα πάνε. Πως ανεμίζανε παλιά τα άχυρα, κάπως έτσι. Το ίδιο κάνει με όλα τα όσπρια, κέρματα, χώματα, και λοιπά σφαιρίδια. Επίσης ρουφάει νερό ή χυμό και το φτύνει όπου βρει και άλλα παλαβά τρελλών επιστημόνων, που ψάχνουν να βρουν την τροχιά των υγρών ή των στερεών σωματιδίων και το χρόνο που το υγρό απορροφιέται από τον καναπέ ή την καρέκλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν..τι,
    Ο Παναγιώτης μέχρι πριν ι8 μήνες πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις του DSM. Πριν ένα χρόνο, πληρούσε μόνο τα δύο κριτήρια από την τριάδα, γιατί στο κριτήριο της φαντασίας ήταν αρκετά καλός. Φέτος, στη φαντασία είναι άριστος και κάποιες άποχρώσες ενδείξεις έχει στα άλλα δύο κριτήρια. Το σίγουρο είναι οτι έχει αισθητηριακά προβλήματα (γευστική αμυντικότητα), και κάποια αντίσταση στις αλλαγές (κυρίως σε είδη ένδυσης- υπόδησης) και φυσικά (μετά από σημερινή αξιολόγηση), βαριά γλωσσική διαταραχή. Τι έγινε θεραπεύτηκε ο αυτισμός του; Όχι, απλά έχει καλό δυναμικό και τώρα βρίσκεται σε μια ''γκρίζα ζώνη''. Ελπίζω οτι θα καταφέρει να ξεπεράσει πολλές από τις δυσκολίες του και μετά από ένα χρόνο θα ζητήσω επαναξιολόγηση, γιατί φαντάζομαι οτι τότε θα έχει ξεκαθαρίσει η εικόνα του. Το στάδιο του ''τρελού επιστήμονα'' το περάσαμε και μεις. Και Βέβαια για όλους τους γονείς, πάντα υπάρχει ελπίδα. Διαφορετικά δεν θα το παλεύαμε. Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Ιωάννα,
    Στερεοτυπίες έχει; Τα δύο από τα τρία που έγραψες γευστική αμυντικότητα και αντίσταση στις αλλαγές μπορεί απλώς να είναι του στυλ "μου αρέσει- δεν μου αρέσει" δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάγεται στο φάσμα του αυτισμού. Για την "γλωσσική διαταραχή" διαβάζοντας το βιβλίο του Τονυ Ατγουντ "Σύνδρομο Asperger" γράφει (σελ.34) "Κατά τη διαγνωστική αξιολόγηση είναι σημαντικό να διακρίνουμε τις δευτερογενείς συνέπειες των διαταραχών λόγου από το σύνδρομο Asperger."

    Έχεις τσεκάρει αν ακούει καλά;
    Όπως έχω ξαναγράψει και μένα παναγιωτίδικα μιλάει, αλλά ως τα τέσσερα είχε βαρυκοία και φορούσε ακουστικά.

    Το στάδιο του τρελλού επιστήμονα πότε δηλ. τελειώνει; Είναι 6 ετών και συνεχίζουμαι ακάθεκτοι. Εχτές βρήκε τις χυλοπίτες, να τις έτρωγε κιόλας (βρασμένες εννοείται) ας έπαιζε και μαζί τους. Έχω γίνει "δούλα και κυρά" και με εκνευρίζει λίγο να πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν... τι,
    θα σκάσω, είμαι στα πρόθυρα εγκεφαλικού. Μόλις είχα πληκτρολογήσει ένα χιλιόμετρο σεντόνι, για σένα, και κάτι πάτησα στο ποντίκι και το έχασα. Θα επανέλθω μετά το εγκεφαλικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. An...ti,
    Στερεοτυπίες: επί μεγάλο διάστημα ήταν κολλημένος με οτιδήποτε σε κορδέλλα και ζώνη. Όταν του έφερναν δώρο, άρπαζε την κορδέλλα του περιτυλίγματος και έπαιζε με αυτήν. Την έσερνε σε οριζόντιες επιφάνειες ή την άφηνε να πέφτει από κάθετες. Το περιεχόμενο του δώρου δεν τον ενδιέφερε καθόλου. Μέχρι τον προηγούμενο χρόνο, χαζεύαμε με τις ώρες τα νερά και τα συντριβάνια στη πλατεία της Ν. Σμύρνης. Σε κάθε περίπατό μας μέσαστη πόλη, έπρεπε να ακολουθήσουμε τη διαδρομή του νερού. Από τις υδρορροές των πολυκατοικιών, μέχρι τις διασταυρώσεις με τις μεγαλύτερες σχάρες υπονόμων, για να παρακολουθήσουμε την πτώση των υδάτων. Το νερό πάει εδώ, εδώ μετά εδώ και από εδώ στη Θάλασσα.''Μαμά που πάει το νερό; πάει στη Θάλασσα;'' ''Ναι'' και ξανά και ξανά ''Μαμά που πάει το νερό;'' μέχρι να ξαναπάμε πίσω και να ξαναπαρακολουθήσει τη διαδρομή του νερού και ξανά η ίδια ερώτηση και ξανά υδρορροή-υπόνομος. Αναλώσαμε ώρες και ώρες!!! Τώρα τέτοια κολλήματα δεν έχει. Μόνο μια κινητική στερεοτυπία που με ενοχλεί όταν τη βλέπω. ¨Οταν είναι ενθουσιασμένος κουνάει πέρα δώθε το κεφάλι του πάρα πολύ γρήγορα. Αυτορρυθμίζεται μου είπαν. Προσπαθώ να του το περιορίσω και του επιτρέπω να το κάνει μόνο μέσα στο σπίτι και όχι έξω στο δρόμο. Μερικές φορές καταφέρνει να το ελέγξει. Από αυτάκια/ακοή είμαστε καρατσεκαρισμένα καλά. Ο μικρός σου τώρα είναι εντάξει με τα αυτιά του; Και τα δικά μας παιδιά όπως τα τυπικής ανάπτυξης θέλει το καθένα το δικό του χρόνο. Η φάση του τρελού επιστήμονα θα του περάσει, ή θα γίνει πράγματι επιστήμων.
    Με ζυμαρικά προσπάθησε να του τα φτιάξεις κολιέ ή ένα κολλάζ, ένα πρόσωπο, ένα σπιτάκι κλπ. Διαφορετικές χρήσεις αντικειμένου προάγουν τη φαντασία κατά Ατγουντ πάντα. Το προηγούμενο σεντόνι ήταν πολύ πολύ μεγαλύτερο.
    Καλό Σβ/Κ.κο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διαβάζω με ενδιαφέρον...(πολλές φορές περισσότερο τα σχόλια).
    Μια συμβουλή. Όταν γράφεις σχόλιο σεντόνι, πριν το στείλεις, κάνε ένα κόπυ με το ποντίκι σου. Έτσι, αν το χάσεις, δεν θα βλαστημοκοπάς. Ο παθών, μαθών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμπληρωματικά στο παραπάνω σχόλιο για την Αν...τι,
    Πέρασα αρκετό καιρό διαβάζοντας για τον αυτισμό και προσπαθώντας να αποδείξω οτι ο μικρός δεν πληρεί τις προυποθέσεις για τέτοια διάγνωση, γιατί βαθιά μέσα μου, πίστευα και πιστεύω οτι φταίει η δυσκολία στο λόγο, όταν όμως έλεγα αυτή τη σκέψη μου, οι διάφοροι θεραπευτές με στραβοκοίταζαν. Το αστείο είναι ότι τώρα που αποφάσισα να αποδεχτώ το γεγονός, με ρωτάτε όλοι εσείς. ''Μα είναι αυτιστικός;'' Είναι η καλύτερη ερώτηση, και μακάρι να την ακούσετε όλοι σας.
    Σχετικά τώρα με τον Ατγουντ, για την φαντασία, δεν τα γράφει ακριβώς έτσι, αλλά: ''''Πόσες πολλές χρήσεις μπορείς να σκεφτείς για...;''(για παράδειγμα, ένα τουβλάκι, ένα μανταλάκι και άλλα). Αυτά τα παιχνίδια μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστικά, να ενισχύουν την ευέλικτη και δημιουργική σκέψη και παράλληλα να διευκολύνουν το κοινωνικό παιχνίδι με τους συνομηλίκους.'' Απόσπασμα από το κεφάλαιο ''Γνωστικές Δεξιότητες'' σελ. 294. Το ότι προάγεται η φαντασία είναι δικό μου .Αλλά η ευέλικτη δημιουργική σκέψη είναι πολύ κοντά με την φαντασία. Δεν είναι;
    Αν σκέφτεσαι να δημιουργήσεις ιστολόγιο, τότε επιβάλλεται να δημιουργήσεις. Όσο πιο πολλοί τόσο και πιο πολλές οι πιθανότητες να γίνουν γνωστά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και αυτά που μας απασχολούν και ίσως κάποιοι ευαισθητοποιηθούν και ίσως βρεθούν λύσεις ή έστω ωριμάσει έτσι η κοινωνία και αποβάλλει τον ρατσισμό της. Στην τελική, εμείς οι ίδιοι παίρνουμε ελπίδα από κάθε καλό μικρό βήμα και συνεχίζουμε τον αγώνα μας με μεγαλύτερο σθένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κική μου, ευτυχώς θυμήθηκα τη συμβουλή σου και στο παρατσακ το γλίτωσα το παραπάνω.
    Για τα ''πηγαδάκια συζήτησης'', έχεις δίκιο, τα σχόλια είναι πιο ενδιαφέροντα από την αφορμή.
    Καλό μπανάκι!.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα Ιωάννα,
    σήμερα είδα τις απαντήσεις σου, έφυγα για ένα μικρό διάλλειμα προς χωριό μεριά.
    Την έχω πατήσει και γω με μεγάλες απαντήσεις και μετά να τα χάνω όλα.
    Η ερώτησή μου για τον αν είναι αυτιστικός ή όχι ο γιος σου ήταν μάλλον ρητορική γιατί μετά από το σεμινάριο του Τόνυ Άτγουντ έχασα τα αυγά και τα καλάθια. Ήταν ένα σοκ για μένα, γιατί περιέγραφε ένα μεγάλο φάσμα ανθρώπων που δεν θα έλεγες ότι χρειάζονται θεραπεία αλλά ανθρώπους που μπορείς να τους πεις κολλημένους με κάτι, εμμονικούς ή στην καλύτερη περίπτωση αντικοινωνικούς.
    Από κει κατάλαβα ότι ο γιος μου δεν είναι Asperger (μέχρι τώρα στο μυαλό μου είχα δικαιολογία ότι αφού δεν άκουγε πως θα μιλούσε).
    Τώρα πάντως ακούει αρκετά καλά ακόμη και ψιθύρους. Εμάς μας έχει μείνει όμως και μιλάμε δυνατά (θα γελάνε οι άλλοι μαζί μας).

    Ο μικρός έχει ξεσαλώσει το λιγότερο που μπορώ να πω, και μάλλον οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε μένα, η οποία περνάω μια παρατεταμένη βαριά κατάθλιψη χωρίς στόχους και χωρίς πίστη στις δυνατότητες του παιδιού μου. Και ενώ ξέρω που κάνω λάθος ή τι πρέπει να κάνω δεν μπορώ να το ελέγξω. Τέλος πάντων φάση είναι και θα περάσει.
    Περιμένω να φύγω διακοπές.

    α! για τις διαδρομές που κάνατε με τον Παναγιώτη.
    Το Σαββάτο πάμε με το μικρό οι δυό μας μια βόλτα. Με οδηγεί μόνος του σε ένα πάρκο - χαρά εγώ για το μόνος του -που πάει με τον μπαμπά του, και θέλει να πηδήξουμε κάτι κάγκελα για να μπούμε στο προαύλιο ενός σχολείου που βρίσκεται δίπλα (ο μπαμπάς φταίει). Κόσμος στο πάρκο, σιγά μην πηδήσω τα κάγκελα να γελάει μαζί μου κάθε πικραμένος (άσε που δεν ξέρω αν μπορώ και να τα πηδήξω). Του εξηγώ γιατί εγώ δεν μπορώ ενώ ο μπαμπάς του μπορεί μπλα, μπλα, μπλα.
    Η συνέχεια ήταν δραματική. Ηρέμησε μόνο όταν έβγαλε τα τσόκαρά του και περπατούσε ξυπόλητος στην άσφαλτο κατά την επιστροφή.
    Αυτές οι εναλλαγές του συναισθημάτων με τρελλαίνουν. Από τη μια χαρά που τα κατάφερε μόνος του, από την άλλη απέραντη θλίψη για την βίαιη αντίδρασή του όταν δεν έγινε αυτό που ήθελε.
    Συγγνώμη και για το σεντόνι, αλλά και το καταθλιπτικό του σεντονιού, αλλά όταν τα γράφω είναι σαν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου, σαν χαστούκι που με ξυπνάει.
    Αυτά, εύχομαι καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. χαχαχαχχα ε αυτο το παιδι ειναι ολα τα λεφτα!!!
    φοβερος τσακαλακος ρε παιδι μου τελος!!!
    απο γιατρος τωρα μαεστρος!!!
    να δεις που το παιδι θα γινει μεγαλος και τρανος!!!
    ακου και την νεραιδα!!!

    πολλα νεραιδενια φιλακια ιωαννα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν...τι,
    το γράψιμο... και γράφεις ωραία, βοηθάει να δούμε κάποια πράγματα ''επί χάρτου'' και να μπούνε σε μια σειρά. Η καταγραφή τους λειτουργεί για μένα σαν αριθμητική πράξη που με οδηγεί σε ένα ψύχραιμο και λογικά ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Αλλά μην αυτοχαστουκίζεσαι, μάλλον χάϊδεμα χρειαζόμαστε όλοι εμείς με όλες αυτές τις εναλλαγές των συναισθημάτων, των δικών μας και του παιδιού. Από τη μία τολμάς να πάρεις λίγο θάρρος σαν δάνειο για κάποιο μικρό κατόρθωμα, για να αρχίσεις να το χρυσοπληρώνεις την αμέσως επόμενη στιγμή με υψηλό μάλιστα τόκο. Και αυτά τα ίδια τα παιδιά, πως γίνεται τα άτιμα και εισπράττουν την κακή σου διάθεση και κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να σε ξεχειλώσουν μέχρι εκεί που δεν παίρνει; Το δάνειο χαράς που τόλμησες πιο πριν να πάρεις, τοκίζεται και εκ των υστέρων διπλοτοκίζεται. Αν οι θεραπευτές των παιδιών, που ασχολούνται μαζί τους για κάποιες ώρες, κάποιες μέρες παθαίνουν ''burning out'', τότε εμείς οι γονείς, που εφόρου ζωής είμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα του δ ι κ ο ύ μ α ς π α ι δ ι ο ύ, τι να πούμε; Το λίγο το λιγότερο που χρειαζόμαστε είναι μία ψυχολογική υποστήριξη, μία συμβουλευτική γονέων. Σε πόσους από μας περισσεύουν χρήματα για κάτι τέτοιο; Μήπως πρέπει ένα τέτοιο έξοδο να το καλύψουν τα ταμεία μας; Η΄ το καλύπτουν και δεν το ξέρω;
    Περνάς μία φάση που τα βάζεις με τον εαυτό σου, μη σε παίρνει από κάτω και σε παρακαλώ πολύ μη σταματάς να πιστεύεις στις δυνατότητες του παιδιού σου, γιατί πράγματι, τότε δεν θα έχει καμία δυνατότητα. Αν δεν γνωρίζεις για το ''φαινόμενο Πυγμαλίων'' ή αλλοιώς ''αυτοεκπληρούμενη προφητεία'' ψάξε στο διαδίκτυο για να δεις πόσο σημαντική επίδραση στη συμπεριφορά του άλλου, έχει η εικόνα που έχουμε για αυτόν τον άλλο.
    Καλό σου μήνα.


    Ναϊ΄δα,
    Από το στόμα σου και στου Νεραϊδοθεού το αυτί. Αλλά για τη μουσική δεν το΄χει. Δεν με αφήνει να ανοίξω το στερεοφωνικό, τον πονάνε τα αυτιά του λέει και ούτε να τραγουδήσω (εντάξει, εγώ είμαι φάλτσα...) αλλά ούτε να ακούει, ούτε να τραγουδάει θέλει.
    Καλό μήνα και φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημέρα,
    ευχαριστώ για την απάντησή σου.
    Ήδη από την στιγμή που έγραψα άρχισα να νιώθω πιο καλά, και με τη δική σου απάντηση ένιωσα ακόμη καλύτερα.
    Έχεις δίκιο ότι το γράψιμο σε βάζει μια σειρά. Σκέφτεσαι πιο καλά όταν γράφεις κάτι.

    Μου άρεσε η αναγωγή σου στο δάνειο και τους τόκους που πληρώνουμε. Έχεις δίκιο.
    Το διάβασα το "φαινόμενο Πυγμαλίων". Οι προσδοκίες μας ή οι απογοητεύσεις μας σίγουρα περνάνε και στα παιδιά μας σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία ένα πράγμα. Θα προσπαθήσω να το θυμάμαι.

    Εχτές μου είχε κολλήσει ένα τραγούδι και το έλεγα συνέχεια, οπότε ακούω το μικρό να λέει "κάγκεα, κάγκεα, κάγκεα παου, αλά κάγκεα"
    τουτέστιν "κάγκελα τρις, παντού, μυαλά κάγκελα"
    τραγουδιστά. Νομίζω μαθαίνει καλύτερα με τραγούδια.
    Καλό μήνα επίσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι ήθελες και το ανέφερες; Μου το κόλλησες και μένα το ''κάγκελα παντού''!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή