Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Μηδέ προ του τέλους μακάριζε...





Επιτέλους! Ένα από τα εφτά με οχτώ τρένα που έχει , έσπασε! Πρώτα η συναρμογή ενός βαγονιού. Το παιχνίδι όμως δεν πετάχτηκε γιατί υπήρχε ακόμη το άλλο βαγόνι, η μηχανή και οι ράγες. Μετά , χάλασε η μηχανή, αλλά και πάλι δεν ενοχλήθηκε, γιατί τσουλούσε το βαγόνι πάνω στις ράγες (άλλωστε προτιμά να τα κινεί με το χέρι, παρά να είναι αυτοκινούμενα). Χθες, έσπασαν και δύο- τρεις ράγες (;;;). Ο καιρός που έκανα τον Μπομπ το Μάστορα άμεσης δράσης, για να αποφύγουμε τα ξεσπάσματα θυμού, έχει περάσει ανεπιστρεπτί (θέλω να πιστεύω). Ότι χαλάει, και δεν αξίζει να ασχοληθούμε με την επισκευή του, καταλήγει στα σκουπίδια. Επιτέλους λοιπόν, ένα τρένο λιγότερο!!!
Επιστρέφω στο παιδικό δωμάτιο με μια σακούλα για να μαζέψω τα συντρίμια.
Ο Παναγιώτης στα γόνατα, παίζει με ένα φορτηγό.
Μαζεύω τις ράγες που είναι σκόρπιες τριγύρω.
''Όχιιιιιιιιιι'' η τσιρίδα του μέσα στο αυτί μου.
"Γιατί όχι; Αφού έσπασαν! (χι χι χι)"
¨Γιατί θα τα πάρει ο παλιατζής"* και μου δείχνει το φορτηγό, όπου ήδη μερικές ράγες έχουν τοποθετηθεί στην καρότσα του.

Τώρα, εχτός από τη πραμάτεια του παλιατζή, που περιφέρεται σε όλο το σπίτι, μας ζητάει και ένα καινούριο τρένο. Αυτό της playmobil! Που μεταφράζεται σε 200 €!
Μια χαρά, δεν ήταν το παλιοτρενάκι από το Jumbo;
....Τι τις ήθελα τις δολιοφθορές;

*Μετάφραση από τα Παναγιωτιδικά

6 σχόλια:

  1. Πέρασα να πω μια καλησπέρα. Φιλιά στον Παναγιωτάκη. Όσο για τα παιχνίδια πείτε στον παλιατζή να περάσει και από εμάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι από μας , κι από μας!Εγώ να δεις τι έχω μαζέψει!Η χαρα του ρακοσυλλέκτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να σου πω , εγω ειμαι καθετη σε αυτο, οταν λειπει απο το σπιτι ο Π. πεταω οτιδηποτε ειναι για πεταμα -σπανια μπροστα του - και του λεω οταν το ζηταει οτι το πεταξα γιατι ηταν χαλασμενο.

    Γκρινιαζει λιγο αλλα κανω την αδιαφορη ...και τελικα επιασε, ξερει τωρα πως οταν κατι ειναι χαλασμενο η μαμα το πεταει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε τι τραβαμε κι εμεις οι μάνες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Meta, ευχαριστούμε. Ο παλιατζής της γειτονιάς μας είναι αυτός που θα έρθει να μαζέψει τα σκόρπια παιχνίδια τους. Να δεις για πότε τα μαζεύουν...!
    Ευχαρίστως να σας τον στείλω.

    Gasbird, στο δρόμο είναι, έρχεται και από εσάς!

    Μαρία- Μαρία, εγώ αντίθετα, σπάνια του πέταξα παιχνίδι. Επειδή δεν μίλαγε και δεν μπορούσε να το ζητήσει, είχε μόνιμο εκνευρισμό αν κάτι το είχα εξαφανίσει. Γινόταν της κακομοίρας αν έβρισκε ένα όμοιο με αυτό που είχα πετάξει, σε κάποιο άλλο σπίτι. Νόμιζε οτι είναι το χαμένο δικό του. Κράτησα, λοιπόν και τα μισοσπασμένα και απλά αλλάξαμε χρήση. Τα χαλασμένα αυτοκινητάκια π.χ. ερχόταν και τα έπαιρνε ο γερανός και τα πήγαινε στο συνεργείο του Μάστορα (Μπομπ). Οι μισόστραβες κούκλες με έναν επίδεσμο στο μάτι, γίνονταν ασθενείς στο νασοκομείο του. Μπορεί η φαντασία του να αναπτύχθηκε και από αυτές τις αλλαγές χρήσης. Ποιός ξέρει;
    Τώρα, όμως, που μπορεί να εκφραστεί πιο κατανοητά και να αναζητήσει ότι δεν βρίσκει και να καταλάβει οτι όντας χαλασμένο το πετάμε, δεν το συζητώ...θα καταλήξει στον κάδο της ανακύκλωσης.
    Συνέπεια αυτής της γνώσης: α)Προσέχει να μη χαλάσει τα αγαπημένα του και β)Ότι χαλάσει, το πετάει ο ίδιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κική, για να είναι κανείς γονιός σήμερα με τη πληθώρα των παιχνιδιών που υπάρχουν και βομβαρδίζουν τα βλαστάρια μας, πρέπει να έχει ένα σπίτι γήπεδο και ένα πορτοφόλι σε μέγεθος τσάντας θαλάσσης.
    Η μητέρα μου, με το που παίρναμε καινούρια παιχνίδια μας έκαιγε τα παλιά, για να μπορεί να σκουπίζει (και να πείς οτι δεν είχαμε χώρο, ή οτι είχαμε χρήματα...το πρώτο σε αφθονία το άλλο σε έλλειψη) χωρίς να χασομεράει με το μάζεμα των παιχνιδιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή