Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Η Διονυσία ανακαλύπτει τι κρύβεται πίσω από τη μάσκα του μάγου του Οζ

Η Διονυσία, 22 μήνες μικρότερη από τον αδερφό της, και σχεδόν 4 ετών, σήμερα, μεγάλωσε ακούγοντάς μας να λέμε συνεχώς ''κοίτα Παναγιώτη, ένας γερανός'' ''κοίτα Παναγιώτη, μία βάρκα'' ή ο Παναγ. ζωγράφισε, ο Παναγ. είπε αυτό, ο Παναγ. έδωσε φιλί. Ο Παναγιώτης , ο Παναγιώτης, ο Παναγιώτης. Ο Παναγιώτης, σιγά σιγά, έγινε ''ο σημαντικός άλλος'' στα μάτια της. Άθελά μας! Άρχισε να τον μιμείται σε όλα! Έβηχε ο Παναγ. θα έβηχε και η Διονυσία! Σκόνταφτε ο Παναγ. θα σκόνταφτε και αυτή. Δεν προχωρούσε στην ομιλία ο Παναγ. δεν μίλαγε ούτε και αυτή. Παθητικά δεχόταν τις δαγκωνιές του, κλαίγοντας μόνο και χωρίς να προσπαθεί να ανταποδώσει. Την έβλεπα να προσπαθεί να πνίξει το θυμό και την απόγνωσή της. Ο Παναγιώτης ήταν το ιερό τέρας, το τοτέμ της.

Κάποια φορά κατάφερε και άπλωσε το χεράκι της πάνω του και δειλά, τον χτύπησε. Ο Παναγιώτης έχοντας ξεπεράσει πλέον, το άγχος που του δημιουργούσε η αδυναμία του να επικοινωνήσει τις ανάγκες του, είχε σταματήσει το δάγκωμα και αντιμετώπισε το χτύπημα της μικρής, γελώντας συγκαταβατικά. Από τότε, κάθε φορά που θα τύχει να μαλώσουν η Διονυσία θα τον χτυπήσει με λύσα. Ο Παναγιώτης αρκείται με το να γελάσει, πράγμα που την εξαγριώνει.

Στα τριάμισυ, άρχισε να ξαναβρέχεται και τη νύχτα και κατά τη διάρκεια της μέρας. Παιδίατρος, αναπτυξιολόγος και ψυχολόγος, μας λένε το ίδιο πράγμα: Θέλει να μας τραβήξει τη προσοχή, νοιώθει παραμελημένη. Πρόταση: Να της αφιερώνουμε αποκλειστικά δικό της χρόνο, να είναι μόνη της πότε με τον ένα γονιό πότε με τον άλλο και τότε να κάνουμε πράγματα που της αρέσουν. Επιπλέον τα δύο παιδιά να πηγαίνουν σε διαφορετικά σχολεία.

Πέρυσι, δεν ήταν εύκολο να ακολουθήσουμε κατά γράμμα τις ιατρικές εντολές. Φέτος, όμως, εκ των πραγμάτων, πάνε σε διαφορετικά σχολεία, έχουν διαφορετικές μέρες λογοθεραπεία, και πάρα πολύ συχνά τα μοιραζόμαστε ο μπαμπάς και εγώ εναλλάξ το κάθε παιδί.




Η Διονυσία, έχει μια παρεούλα 3-4 παιδιών για φίλους της ( η ίδια από την προηγούμενη χρονιά) και έχουν αρχίσει με τη σειρά να την καλούν στα πάρτι γεννεθλίων τους.

Δυστυχώς, ο μπαμπάς είναι πολυάσχολος και αναγκαστικά παίρνω μαζί και τα δύο παιδιά.


1ο πάρτυ
Η Διονυσία φωνάζει και ωρύεται προς τους φίλους της "Δεν είναι μωροοό, είναι μεγάλος, ο αδερφός μου δεν είναι μωροοοό, είπααα''

2ο πάρτυ
Ο Παναγιώτης βάζει τα κλάμματα και έρχεται μαζί με την Διονυσία να με βρει. Κάποιο παιδάκι έκλεινε το φως στο δωμάτιο που έπαιζαν και αυτός τρόμαζε.

Την επόμενη μέρα καθώς πηγαίνω την πριγκίπισσα για λογοθεραπεία:
''Μαμά, ο Παναγιώτης δεν είναι φίλος μου, δεν θέλω να παίζω μαζί του''
΄'Μπα; Και γιατί; Μαλώσατε;''
''Ο Παναγιώτης είναι μωρό, εγώ είμαι πιο μεγάλη''


Ναι, η Διονυσία έριξε μια γρήγορη ματιά, πίσω από το προσωπείο του μάγου του Οζ και είδε ένα μωρό, της το είχαν ψυθυρίσει άλλωστε και οι φίλοι της.

Προσπαθεί να διαχωρίσει τον εαυτό της από εκείνον τον ''σημαντικό άλλο'', που είναι ''μωρό'' και να απομακρυνθεί....



Δεν τα καταφέρνει όμως.



Τρελένεται να παίζει μαζί του!


Τον αγαπάει!


7 σχόλια:

  1. ΠΡΑΓΜΑΤΙ! ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΤΡΕΨΑΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΦΑΙΡΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΑΤΙ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΗΚΕ!
    ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΝΗΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ. ΕΙΔΑ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΞΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ! ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΤΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αλήθεια είναι ότι όσοι έχουμε και άλλο παιδί τα έχουμε βρει σκούρα. Ο δικός μου είναι μεγαλύτερος από τον περί ο λόγος αντικείμενο της προσοχής μας και μας βγάζει απίστευτο παράπονο. Ευτυχώς έχει τις δικές του παρέες και θεωρώ ότι είναι καλό πρότυπο για τον μικρό. Έχει τις δικές του ανασφάλειες του και θέλει συνεχή επιβεβαίωση της αγάπης μας.
    Τις συμβουλές που σου έδωσαν οι εξαίρετοι επιστήμονες, τις έδωσαν και σε μας, και προσπαθούμε -όχι πάντα επιτυχώς- να συγκρατούμε τη ζυγαριά χωρίς να γέρνει σε καμία πλευρά.
    Αν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέλουν χρόνο δικό τους τ' αδέλφια, για τον εαυτό τους και για τους γονείς. Όταν τον έχουν, η αγάπη και το αίσθημα προστασίας για το αυτιστικό αδελφάκι μεγαλώνουν. Καλή εβδομάδα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ...η ριγμένη Διονυσούλα. Όντως θέλει την προσοχή σας Ιωάννα μου. Η μάνα από ένστικτο δ΄νει μεγαλύτερη προσοχή στο παιδί που έχει ανάγκη να προστατέψει, συχνά ρίχνοντας το άλλο παιδάκι. Δείχνε της την αγάπη σου σε κάθε ευκαιρία και όλα θα στρώσουν :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βάσω μου, Ευτυχώς η κόρη σου μιλάει καλά και η γλώσσα της πάει ροδάνι και τόσο ο Παναγιώτης όσο και η Διονυσία μαθαίνουν πολλά από αυτήν. Τις προάλλες τα κορίτσια έκλαιγαν απαρηγόρητα και νόμιζα ότι είχαν μαλώσει. Όμως όχι. Έπαιζαν τις μανιάτισσες μοιρολογίστρες για το ζωάκι τους που υποτίθεται είχε πεθάνει και μόλις τις πλησίασε ο Παναγιώτης άρχισαν τις υποκλίσεις και τα ''ω μεγαλειότατε'' ''ναι μεγαλειότατε''.

    Αν..
    Πράγματι, πρέπει να έχουμε μια ζυγαριά υπό μάλης για τα παιχνίδια για τις καραμέλες και ...για την αγάπη. Και καλά για τα αντικείμενα, τα μετράς. Η αγάπη όμως, έχει μέτρο; Προσπαθούμε η αντιμετώπιση να είναι ίδια.

    Αthanasia, έχεις δίκιο. Θέλουν το χρόνο τους. Νομίζω κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τα δύδυμα, ώστε να διαχωρίσουν τις προσωπικότητές τους.
    Σήμερα, έπιασα τη μικρή να προσπαθεί να μάθει στον Παναγ. να λέει ''πιάνο'' και του έλεγε ''πες τάνο'' (Είπαμε, κάνει και αυτή λογοθεραπεία γιατί δεν μιλάει καθαρά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κική μου, μέχρι τα δύο με δυόμισί της χρόνια, ήταν πράγματι ριγμένη (όχι εσκεμμένα), μετά, καθώς ο Παναγιώτης άρχισε να στρώνει, η αντιμετώπιση και για τα δύο παιδιά ήταν η ίδια. Η αγάπη φυσικά ήταν και είναι, πάντα η ίδια. Δεν ξεχωρίζαμε.
    Τον τελευταίο χρόνο έβγαλε αυτές τις ''ανασφάλειες''.
    Μπορώ να πω οτι ακολουθώντας το μοντέλο που πρότειναν οι ειδικοί, δηλ. ξεχωριστός χρόνος για δραστηριότητες και ψυχαγωγία, έχουμε δει μεγάλη διαφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή