Εργοθεραπευτικά -ενδυνάμωση, κοινωνικοποίηση, αποδοχή

Την προηγούμενη Κυριακή ξύπνησε από τα άγρια χαράματα, μόνο και μόνο για να πάμε στο κλειστό της Γλυφάδας και να καμαρώσει το alter ego του, τον αγαπημένο του ξάδελφο - άσχετα αν τον δυσφημεί σε όλους, δηλώνοντας οτι ο Στέφανος είναι πολύ κακό παιδί- να παίρνει μέρος στους πανελλήνιους αγώνες Ζίου Ζίτσου. Ο μικρός διαβολάκος, που κάθε καλοκαίρι με φέρνει στα πρόθυρα του εγκεφαλικού, καθημερινά και αδιαλείπτως επί δύο μήνες, πήρε το χρυσό (και μοναδικό κύπελλο για τη ζακυνθινή ομάδα). Ο Παναγιώτης ενθουσιάστηκε. Το είπε σε όλους. Η΄ζήταγε από μένα να το πω. Στο σπίτι προσπαθούσε να κάνει τρικλοποδιά στη Διονυσία για να τη ρίξει κάτω (ότι είχε δει, δηλαδή), χωρίς να το καταφέρνει.
Το γεγονός μου θύμισε οτι ο Παναγιώτης πρέπει να ασχοληθεί με ένα άθλημα γιατί είναι αρκετά άτονος , και νωθρός και η όλη του συμπεριφορά, αν δεν είναι δίπλα του η Διονυσία, παρουσιάζει ληθαργικότητα.
Άρχισα να αναρωτιέμαι αν πρέπει να τον πάω να μάθει πολεμικές τέχνες για ενδυνάμωση, αυτοπεποίθηση κλπ (έργο και ψυχο με έχουν συμβουλεύσει να το κάνω). Από την άλλη μεριά θυμάμαι την μπουνιά που μου έδωσε στο στόμα πάνω στο θυμό του και σκέφτομαι οτι αν μάθει και πολεμικές τέχνες δεν θα μπορώ να τον συμμαζέψω.
Μου πρότειναν ακόμη καγιάκ, ιππασία, κολυμβητήριο. Τα δύο πρώτα δεν τα συζητώ! Ούτε το βαλάντιό μας, ούτε οι αποστάσεις που πρέπει να διανύσουμε μας επιτρέπουν έξοδα σε χρήμα και χρόνο. Το κολυμβητήριο ούτε να το ακούσει! Ξέρει οτι για να κερδίζει τους συμμαθητές του σε αγώνες ταχύτητας πρέπει να κάνει γυμναστική και το μόνο που θέλει είναι ο χορός και μάλιστα ρυθμική.
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να τον ενδυναμώσει η ρυθμική αλλά είμαι σίγουρη οτι το ποδόσφαιρο, η διεθνής γλώσσα των αγοριών,θα τον ωφελήσει πολλαπλά. Είναι κάτι που το έχω πει και ξαναπεί εδώ, και δεν το έχω φροντίσει ακόμη: Να μάθει μπάλα!!! αλλά και το διάβασα πρόσφατα:
''Οι γονείς πρέπει να παρέχουν στο παιδί εκπαίδευση και δυνατότητες εξάσκησης στις δεξιότητες με την μπάλα από μικρή ηλικία, όχι με στόχο να γίνει εξαιρετικός αθλητής, αλλά για να διασφαλίσουν οτι θα έχει τις βασικές ικανότητες για να συμμετέχει στα δημοφιλή παιχνίδια των συνομηλίκων του'' * Τ. Attwood ''Σύνδρομο Asperger ένας πλήρης οδηγός'' σελ. 320 εκδ. Ελληνικά Γράμματα

Δεν είναι σημαντικό να μπορεί να παίξει κατά το διάλειμμα μπάλα με τους συμμαθητές του; Αν ξέρει τους κανόνες δεν θα είναι περισσότερο αποδεκτός; Δεν θα ενδυναμωθεί; (οι σκέψεις και ελπίδες της μανούλας)
Ο Παναγιώτης, ούτε για μπάλα θέλει να ακούσει. Όσες φορές προσπάθησε μόνο καβγάδες είχε με τα άλλα παιδάκια. (είναι αλήθεια οτι στο χορό τα καταφέρνει καλύτερα)
Δεν θέλω να παραβλέψω την επιθυμία του για το χορό, θα τον πάω, αλλά θέλω να δει και με άλλο μάτι το ποδόσφαιρο και ελπίζω οτι θα αλλάξει γνώμη όταν δει οτι και ο κολλητός του πηγαίνει για μπάλα. Θα τον πάω μία φορά να παρακολουθήσει το μάθημα και βλέπουμε.

* Ο Attwood προτείνει ακόμη τραμπολίνο, γκολφ, κολύμπι, ιππασία