Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό...

Είμαστε καλά, εδώ γύρω και γύρω -γύρω. Χορεύουμε στους ρυθμούς του σχολικού προγράμματος και εύχομαι να απουσιάζει ο δάσκαλος, να απεργήσει, να έχει δύο Σαββατοκύριακα η εβδομάδα και ουφ! πάλι Δευτέρα...; και ερώτηση κρίσεως, πόσες φορές επιτρέπεται να σου πέσει το μολύβι από τα χέρια και πόσες να σκύψεις να το μαζέψεις μέσα στη μέρα; Πόσα διαλλείματα επιτρέπεται να κάνεις μετά από κάθε γραμματάκι που γράφεις; Και τέλος ύστερα από πόσες στριγκλιές του τύπου ''γρααααάαφεεεεεεε Πανααααγιωωωώωωτηηηηηη'', χαρακτιρίζεται η μαμά ως η υστερική του 2ου ορόφου;
...αλλά πολλάκις, χαλαρώνουμε κιόλας ...

Κατά την επιστροφή από το σχολείο:
''Μπουχου χου, Είναι πολύ βαρετό μπουχου χου''
''Τι έγινε Παναγιώτη, γιατί κλαψουρίζεις;'' κάπως απότομα εγώ, γιατί το μυαλό μου περιπλανιέται σε νέα προβλήματα και υποχρεώσεις...
''Γιατί το σπίτι μας είναι τόσο πολύ μακρυά από το σχολείο; Είναι πολύ κουραστικός ο δρόμος μπουχου χου''
''...στείλε μου e mail, θα βγάλω φωτοτυπίες και θα τις βάλουμε στις τσάντες των παιδιών...'' μιλάω στο τηλέφωνο με τη υπεύθυνη ενός βιωματικού σεμιναρίου που διοργανώνει ο Δήμος μας για γονείς. Ο Παναγιώτης το βιολί του, κλαψουρίζει για το πόσο μακριά είναι το σχολείο από το σπίτι μας. Να πάρει ευχή πέρασα ένα καλοκαίρι μεσ στην αγωνία για αν θα το πάρουν σ αυτό που είναι και οι φίλοι του και αυτός μου κλάψουρίζει για την απόσταση. Είμαι αρκετά τσιτάρισμένη και του λέω γλυκά γλυκά και έτοιμη να τον δαγκώσω στην περίπτωση που συμφωνούσε.
''Ναι μωρό μου, έχεις δίκιο, είναι πολύ μακριά το σχολείο σου! Τι θα έλεγες να βρίσκαμε ένα άλλο, πιο κοντά στο σπίτι μας;'' Χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και τα γατόνυχα έτοιμα να ορμήξουν...
''Όχι, άλλο σχολείο. Αυτό'' ...Τη γλίτωσε τη γατοεπίθεση...
''Τότε, μη κλαψουρίζεις για την απόσταση...'' εγώ και όχι τόσο γλυκά πλέον.
''Εγώ, λέω να βρούμε άλλο σπίτι, κοντά στο σχολείο'' μου λέει γλυκά γλυκά ο Παναγιωτίνος μου και με έκανε να γελάσω και να χαλαρώσω από την ένταση τω ν τελευταίων ημερών.
αναρωτιέμαι αν είναι δική του σκέψη αυτή της μετακόμισης ή του την έχει άθελά του, υποβάλλει ο φίλος του;

5 σχόλια:

  1. οποιου και αν ειναι σε αποστομωσε ετσι;;;
    κατι τετοια σου φτιαχνουν την διαθεση μεσα σε ολη την κουραση και τα νευρα!

    νεραιδενια φιλια σε ολους σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχουν μία λογική λογικότατη τα παιδιά που σε κολλάνε στον τοίχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αποστομωτικός ο κύριος πάντως ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Ναϊάδα μου, είδες; Με αποστόμωσε τόσο πολύ, που μου πήρε δύο μήνες μέχρι να ξανακάνω ανάρτηση για τα πεπραγμένα του. Καλή Χρονιά να έχεις κοριτσάκι μου!


    @ Οχιά, ήδη νοιώθω σαν τα αυτοκόλλητα που μανειωδώς κολλάει στην πόρτα του δωματίου του! Καλή χρονιά να έχεις καλή μου!

    @ Κικίτσα, μετά από αυτό άρχισα να πίνω μέχρι που θυμήθηκα και εκείνο το λικεράκι που μου είχες φέρει πριν ένα χρόνο. Του ποτού δεν είμαι, αλλά το τίμησα! Καλή χρονιά φιλενάδα!

    @ Αθανασία, σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Καλή χρονιά και υγεία και σε σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή