Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Το μυστικό του Μοντεζούμα


''Παναγιώτη, είναι ώρα να αρχίσεις το διάβασμα''
Ακούω νιαούρισμα...''Δεν μπορωωωώ, είναι δύσκολαααα''
''Μα αφού δεν είδες ακόμη τι έχεις, πως λές οτι είναι δύσκολα''
Νιαούρισμα ξανά...'' Είναι πολύ κουραστικοοοό, δεν μπορωωωώ''
''Ελα Παναγιωτάκη μου, κάνε μια προσπάθεια''
'''Οχι, όχι όχι'' αποφασιστικά πλέον.
Καθημερινά οι ίδιες ατάκες δις και τρις και βάλε. Ξεκινάω με το μαλακό, αρχίζει αυτός τα κλαψουρίσματα και τα νιαουρίσματα, περνάω στα παρακάλια, μετά στις απειλές οτι τάχα μου θα τηλεφωνήσω στον διευθυντή για να του πω οτι θα διακόψει το σχολείο. Εδώ τσιμπάει λίγο και γράφει μια σειρούλα γραμματάκι γραμματάκι, απειλή την απειλή και αφού περάσουν και οι τελευταίες απογευματινές ώρες σε μόνιμη στάση στη σειρούλα που γράψαμε υπό απειλή όπλου ( το ασύρματο τηλέφωνο μονίμως στην παλάμη μου, σε ετοιμότητα για τον διευθυντή) είμαι έτοιμη πλέον, να εκραγώ. Και εκρήγνυμαι! ''Γράφεεεεε, μη χαζεύεις γράφεεε'' ''Πόσο κάνει 10 -1, πόσοοοοο΄;;;;;;; Σε αυτή την αλλόφρονα κατάσταση με βρίσκει το βράδυ ο σύζυγος. ''Και μη φωνάζεις στο παιδί, μη του αγριεύεις, γιατί χάνεις την ψυχραιμία σου; Μίλα του πιο ήρεμα'' Και το κορυφαίο..., το τελειωτικό χτύπημα ''Και τι κάνατε όλη μέρα, γιατί δεν έχετε τελειώσει ακόμη; Και το σπίτι γιατί είναι μπάχαλο; Δεν είσαι εσύ εδώ μέσα;'' Ναι, βέβαια, ξέχασα τη μικρή που καθώς έχει βαρεθεί να ζωγραφίζει, αυτοεξορίζεται στο καθιστικό για να δει το επάρατο κανάλι που επί 24ώρου έχει παιδικά (άβαταρ, φαν μπόι και τσαμ τσαμ κλπ. κλπ.) και μαρμαρώνει σε απόσταση αναπνοής μπροστά από την οθόνη (ή μέσα έχει μπει;) αφού πρώτα έχει δοκιμάσει διάφορες θέσεις στον καναπέ έχει συρθεί πάνω του, κάτω του, στα μπράτσα, έχει ρίξει κάτω μαξιλάρια, ριχτάρια και όλα μαζί έχουν ανακατευτεί με τα παιχνίδια, τα αγαπημένα της ημέρας που την συνοδεύουν παντού- την επόμενη μέρα θα επιλέξει κάποια άλλα να την συντροφέψουν. Εννέα μήνες τώρα, ελάχιστα παρεκλίναμε από το σκηνικό. Δοκίμασα αυθυποβολή: ''Να αυτή η μαγική κολόνια του μπαμπά δίνει δύναμη, τα αυτοκινητάκια κάτω από το μαξιλαράκι της καρέκλας σου θα σου δώσουν ταχύτητα. Το μασάζ θα σε χαλαρώσει.'' Εκφοβισμό: '' Το κομπιούτερ και η τηλεόραση καίνε τα εγκεφαλικά σου κύτταρα'' Κίνητρα: Θα πάμε στο πάρκο, στο Γιώργο, στη Νόρα, θα σου αγοράσω σούπερ πράκτορες...'' κλπ κλπ ¨όλα τα κόλπα είχαν πρόσκαιρη επίδραση. Το μόνο που πιάνει είναι η αγριάδα. δυστυχώς. Δεν αρέσει σε κανέναν μας, μας στεναχωρεί όλους και φθείρει τις σχέσεις όλων μας.
Αυτή η γκαστρία κοντεύει να τελειώσει και έχουμε κλατάρει, ήδη, οικογενειακώς. Λίγο πριν το τέλος θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει πριν από χρόνια για το μαστίγιο και το καρότο '' τα άλογα με τα γλυκά μήλα τα πας όπου θέλεις'' και
''.... είμαι κουρασμένος δεν μπορώ να διαβάσωωωω'' το γνωστό νιαούρισμα. ''Για πες μου Παναγιώτη, το μυστικό του Μοντεζούμα για να έχει δύναμη και να μη κουράζεται, το ξέρεις; Ξέρεις ποιο ήταν;''
''Μοντεζούμα;;;;; Μυστικό;;;; '' Λοιπόν ο Μοντεζούμα ήταν.........κλπ κλπ...'' εν τω μεταξύ τον έχω καθίσει στην καρέκλα του γραφείου του, ''.....και το μυστικό του για να έχει δύναμη ήταν αυτό'' και του εμφανίζω μια σοκολάτα και του την δίνω. Μασουλώντας την με ευχαρίστηση ξεκίνησε να γράφει. Και τρεις μέρες τώρα όταν του λέω ήρθε η ώρα για το μυστικό του Μοντεζούμα με ακολουθεί στο γραφείο του, παίρνει τη μίνι σοκολατίτσα υγείας (να μη μου παχύνει κιόλας) που του δίνω και... συνεργάζεται. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει ή αν θα πρέπει σε κάθε αντίρρησή του να συνεχίσει, να τον μπουκώνω με σοκολατίτσες, αλλά ένας μήνας έμεινε, που να πάρει, θα καβατζάρουμε, και θα επιβιώσουμε....

11 σχόλια:

  1. Αχ, τι κάνουν οι ευφάνταστες μαμάδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επειδή έχω κι εγώ πρωτάκι ..... και μικρό τερατάκι κολλημένο στην TV δώσε τη λύση και για αυτό... πως ξεκολλάνε άπό την TV οέοοοοο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε της Τετάρτης, ευχαριστώ! Πληροφοριακά, το σχέδιο Μοντεζούμα είχε άδοξο τέλος. Τζίφος! Έκανε το σπίτι άνω κάτω για να βρει που έχω κρύψει τις σοκολάτες και τις καταβρόχθιζε σε χρόνο ρεκόρ μόλις γύριζα την πλάτη μου. Σούπερ ταχύτητα στο διάβασμα και γράψιμο ανέπτυσσε κάθε φορά που ήταν να έχουμε επίσκεψη από κάποιο φίλο του.


    ανώνυμε της Πέμπτης, παρόλο που δεν ήταν ευχάριστη η κατάσταση με τις τόσες απεργίες που γίναν φέτος στις συγκοινωνίες, μας βγήκε σε καλό γιατί τα μικρά μου εμπέδωσαν το τι θα πει απεργία. έτσι όσες φορές ήμουν αποφασισμένη στο να μην ανοίξει καθόλου η τηλεόραση πριν επιστρέψουν από το σχολείο την έκλεινα από διακόπτη που δεν έχουν ακόμη εντοπίσει (το ίδιο και το κομπιούτερ) και τους έλεγα οτι όλα έχουν απεργία και δεν λειτουργούν προσωρινά. Ψεματάκια! Τι να κάνουμε; Δεν ξεκολάνε και δεν καταλαβαίνουν τίποτα άλλο εκτός από το τελεσίδικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το κόλπο με τα αυτοκόλλητα που κάνουν και οι δασκάλες (κάθε απόγευμα που ολοκληρώνει τη δουλειά του = 1 αυτοκόλλητο) με έπαθλο ένα γλυκό από το ζαχαροπλαστείο για κάθε 5 αυτοκόλλητα δηλαδή κάθε Σάββατο ή κάθε Δευτέρα που ολοκληρώνεται η εβδομάδα, είχε λειτουργήσει τέλεια για πρώτη και δευτέρα. Μετά το έπαθλο ήταν η χρήση του gameboy το οποίο είχε η μαμά κι έδινε όποτε διάβαζαν για πχ 1 ώρα και μετά το επέστρεφαν.
    Και φυσικά η πρόσκληση σε φίλους το Σάββατο εφόσον είχαν διαβάσει.
    Μία πραγματικά άγνωστη αλλά συστηματική επισκέπτρια του blog

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άγνωστη, αλλά συστηματική επισκέπτρια του blog, σε ευχαριστώ που μου υπενθύμισες κάτι τόσο απλό και επιτυχώς δοκιμασμένο και στο παρελθόν. Εμείς είχαμε μαγνητικά αστεράκαι όταν ήταν πιο μικρός και για κάθε δραστηριότητα που κατάφερνε να ολοκληρώσει επιτυχώς κέρδισε ένα και το έβαζε στον πίνακα όπου απεικόνιζε κάθε φορά και το έπαθλό του το έκανα κα με την κόρη μου φέτος που δεν είχε όρεξη για λογοθεραπεία και πράγματι λειτούργησε επιτυχώς. Απορώ γιατί δεν το ξαναεφάρμοσα και με το γιο μου. Σε ευχαριστώ και πάλι που μου το θύμισες . Το Σεπτέμβρη θα το εφαρμόσω και για τα δύο παιδιά πλέον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή