Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Πως να τιθασεύσεις το όνειρο (2ο Μέρος, Ενότητα ΙΙ)


Μέσα στη μεγάλη γκάμα των παιχνιδιών που αγαπά να παίζει ο Παναγιωτης είναι και τα παιχνίδια ρόλων. Του αρέσει να παίζει το γιατρό. Βέβαια, τον έχουμε παίξει πολλές φορές μαζί και ειδικά κάθε φορά που ήταν να τον πάω για εμβόλιο, για ανάλυση ούρων ή αίματος.
Εχουμε αληθινές σύριγγες, χωρίς τη βελόνα βέβαια, βρεφικούς ουροσυλλέκτες, κούκλα με οπή στο στόμα και στο πιπί για να ουρεί, μάσκες χειρουργικές, επιδέσμούς που θα πέταγα επειδή είχαν λήξει, τσιρότα, βαμβάκια και όλο τον υπόλοιπο εξοπλισμό από jumbo, βλέπε στηθοσκόπιο, σφυράκι, θερμόμετρο κλπ. 
Τα αρκουδάκια και οι κούκλες της αδελφής του, τι έχουν τ΄άτιμα συνέχεια τραυματίζονται και αρρωσταίνουν! Ο Παναγιώτης τα χειρουργεί (και καλά), βάζει επιδέσμους, θερμόμετρο, φαρμακάκι με τη σύρριγγα ή ενεσούλα... και έτσι και ουρήσουν, τι καλά, είναι πολύ ευτυχισμένος γιατί είναι καλός γιατρός! Και με πόση αγάπη και στοργή κρατάει το χειρουργημένο μωράκι μέχρι να γίνει καλά!...

Η αιτία αυτών των  3 αναρτήσεων είναι η επίσκεψη  φίλων μας μετά του τέκνου τους,στο σπίτι. Ο Παναγιώτης, θέλοντας να γίνει αποδεκτός; αρεστός; πάντα επιδυκνείει τα παιχνίδια του, τα φανερά και τα καταχωνιασμένα, ίσως σαν μια πρόσκληση προς τον επισκέπτη για να παίξουν. Η ενασχόληση με το κάθε παιχνίδι είναι πεντάλεπτη και μετά στο επόμενο, μέχρι να βρεθεί το κοινό ενδιαφέρον. Τέλος πάντων, με την άφιξη των φίλων μας και αφού πρότεινε όλα όσα παιχνίδια κυκλοφορούσαν εκεί γύρω, έφτασε και στα καταχωνιασμένα και στο βαλιτζάκι του γιατρού (καταχωνιασμένο γιατί έχω βαρεθεί να μαζεύω βαμβάκι από εδώ, επιδεσμους και ουρητήρες από εκεί, συν τη στρατιά από κούκλες και αρκουδάκια- ναι είναι λαϊκό το νοσοκομείο και έχει κοσμοσυρροή).
Αφοσοιώθηκαν για αρκετή ώρα στο παιχνίδι του νοσοκομείου. Όταν κάποια στιγμή τα μικρά ήρθαν στο καθιστικό, ο φίλος μας κάνει στον Παναγιώτη μία ερώτηση από αυτές που κάνουμε οι περισσότεροι στα μικρά για να σπάσουμε κάπως τον πάγο.
 ''Τι ομάδα είσαι;'' Πάγος ο Παν.!
''Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;'' 
''Ντο'' και δείχνει το στηθοσκόπιο που είχε στο λαιμό του. Σημείωση οτι οι φίλοι μας γνωρίζουν τη διάγνωση για τον Παναγιώτη αλλά δεν έχουν κατανοήσει ακριβώς τι σημαίνει. 
...και μετά την αποχώριση των παιδιών:
''Τι μου λέτε ρε, το παιδί δεν έχει πρόβλημα, θέλει να γίνει γιατρός''
''Σ. δεν κατάλαβε την ερώτησή σου, προφανώς θα νόμισε ότι τον ρώτησες τι παίζουν, για την ομάδα δεν σου απάντησε'' 
Ο φίλος μας επιμένει 
''Δεν θα αγαπά το ποδόσφαιρο''
Φωνάζω τον Παναγιώτη
''Παν., τι παίζετε;''
''Ντο''
''Παν . τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις Δάσκαλος;'
''Οκχι Ντο''
''Θέλεις αστροναύτης;''
''Οκχι ντο, ντο''
Αραδειάζω τη φτωχή λίστα των επαγγελμάτων που κατανοεί και πολλές φορές υποδύεται.
''Θέλεις να γίνεις μάστορας;''
"Όκχι μαμά, πάποπο θέλω'' Απογοητευμένος και με λυγμό.
 ''Μα, είσαι άνθρωπος μωρό μου'' με κόμπο στο λαιμό εγώ.

Αυτό ήταν... που με προβλημάτιζε τόσο καιρό ...πριν. Το ...γλυκόπικρο όνειρο του Παναγιώτη. 
Αλλά βλέποντας το ενδιαφέρον του για ντοκυμανταίρ με εγχειρήσεις ανοικτής καρδιάς, το δέος του όταν ξεφυλίζει κάποιο τόμο ανατομίας ανθρώπινου σώματος (εκστασιάζεται με φωτογραφίες εγκεφάλου, καρδιάς, πεπτικού συστήματος), λέω λες;    ...λες ο houz να έχει δίκιο; ή όπως λένε κάποιοι άλλοι, λες να έχουν κάνει λάθος οι γιατροί; Λες να γίνει ένας μικρός Γιακούμπ;

Δεν πετάω στα σύννεφα. Δεν προβάλλω τα ονειρά μου στα παιδιά μου, άλλωστε ποτέ δεν με ενδιέφερε η Ιατρική, εγώ αγρότισσα ήθελα να γίνω! Η μάνα μου, ήθελε να με σπουδάσει. Έχει δίκιο η athanasia!  

Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει, αν ο Παναγιώτης καταφέρει να γίνει γιατρός, νοσοκόμος, η οδηγός ασθενοφόρου. Με χαροποιεί όμως για την περίπτωσή του, που θέλει να προσφέρει στον αδύναμο που υποφέρει.

...και ναι, θα του ενισχύσω το όνειρο γιατί είναι άνθρωπος και ...θέλει να είναι!


16 σχόλια:

  1. Καλησπερα Ιωαννα!
    Παρακολουθω αρκετο καιρο τωρα το μπλοκ σου και θα σε ρωτησω κατι που -οπως εχω δει- αναρωτιουνται πολλοι: Ειστε σιγουρη για την διαγνωση? Γιατι περα απο μια δυσκολια στο λογο μου φαινονται πολυ καλα τα πραγματα...
    Σε ποιους απευθυνθηκατε, τι ακριβως σας εκανε να ανυσηχησετε? Συγγνωμη που ρωταω, αλλα πραγματικα ειναι πολυ αξιαγαπητος και πολυ πολυ επικοινωνιακος ο Παναγιωτης!
    Ασε, που ειναι κουκλι σκετο!!!
    Φιλικα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αυτο με τις ποδοσφαιρκες ομαδες γινεται συνεχως, και με τον Π. επισης και ειναι η κλασικη ερωτηση που κανουν ολοι , ακομα και γιατροι,(αν εξαιρεσεις τους ψυχιατρους)

    Εχεις μεγαλο αγχος ..καποια μερα θα σου τα γραψω αναλυτικα, ........
    Μαρια-Μαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε, χαίρομαι ιδιαίτερα όταν φίλοι του μπλογκ αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού και συγγενικού περίγυρου αναρωτιούνται το ίδιο πράγμα. Πολλές φορές και εγώ αυτό αναρωτιέμαι και μάλιστα τσεκάροντας κάποιο DSM στο πόδι, όπως λέει και η Μαριλένα. Αναρωτιέμαι ακόμη αν ο κάθε γιατρός και άλλος ειδικός που είδε τον Παναγιώτη, δεν έχει επηρεαστεί από την πρότερη διάγνωση του συναδέλφου του, ή μήπως εμείς όντας υπερβολικοί, μήπως κάναμε την τρίχα τριχιά από την ανησυχία μας και παρουσιάσαμε μία στρεβλή εικόνα στον πρώτο ειδικό που τον είδε. Θα σου απαντήσω σε αυτά που με ρωτάς. Ανησύχησα όταν πλησίαζε τα δύο (22 μηνών) και δεν μιλούσε έλεγε 5-6 λέξεις και αυτές για να δηλώσει το ίδιο πράγμα π.χ. μπαμπά σήμαινε και αγκαλιά, άλλες λέξεις ήταν χωρίς νόημα (αχαρτγράφητες, για μας τουλάχιστον. Μαμά είπε στα τριάμισι και ήταν η ωραιότερη στιγμή της ζωής μου). Στο άκουσμα του ονόματος του, απέστρεφε το βλέμμα και γενικά ποτέ δεν έδειξε να τον ενδιαφέρει κάτι που μπορεί να του έδειχνα. Η προσοχή του ήταν περισσότερο στραμένη το να απλώσει το χέρι να ανοιγοκλείσει το φως, ή στο να ψάξει για άλλους διακόπτες. Ποτέ δεν άπλωσε το χεράκι να μου δείξει κάτι ή να μου ζητήσει. Η πάγια τακτική του ήταν να με πάρει από το χέρι και να με οδηγήσει σε αυτό που ήθελε και σαν να ήταν αυτός ο άνθρωπος σκιά να κατευθύνει το χέρι μου προς το αντικείμενο του πόθου. Ακόμη και αν μπορούσε να το πάρει δεν το έκανε. Έπρεπε να οδηγήσει το χέρι μου σαν προέκταση του δικού του, μέχρι να αγγίξω αυτό που ήθελε και να του το δώσω. Λειτουργούσε σαν υπνωτισμένος σε αυτές τις περιπτώσεις, βλεμματική επαφή καθόλου. Εμμονή στο να στριφογυρίζει ρόδες είχε αλλά δεν με είχε ανησυχήσει. Από όλα τα παραπάνω, αυτό που με ανησυχούσε περισσότερο ήταν η καθυστέρηση της ομιλίας. Τον πήγαμε στο Παίδων ''Αγία Σοφία'' στην κα Λ. Θ. Η διάγνωση ήταν Διάχυτη Διαταραχή Επικοινωνίας. Αυτό δεν μας έλεγε κάτι. Τι στο καλό ήταν αυτό; Ρωτήσαμε δεξιά, αριστερά, ψάξαμε στο Ιντερνετ και σε βιβλιογραφία. Εκεί έτυχε να αγοράσω το βιβλίο της κλινικής ψυχολόγου και επίκουρης καθηγήτριας του Πανεπ. Αθηνών Α. Γ. όπου κατά τύχη είχε κέντρο ημέρας στην περιοχή μου. Η δική της διάγνωση: δυσφασία. Άλλο πάλι και τούτο! Είναι τάχα προτιμότερο από τον Αυτισμό; Ξανά στο ψάξιμο. Πήγαμε σε παιδονευρολόγο γιατί κάπου είχα διαβάσει μια περιγραφή για το εύθραστο ''χ'' που πολύ μου ταίριαζε με τον Παν. Εύθραστο ''χ'' δεν έχει. Εχει όμως διαταραχή σε ελαφρά μορφή, μας είπε. Ξανά στο ψάξιμο. Καταλήγουμε στον παιδοψυχίατρο και καθηγητή Ι.Τ.που ήταν τότε στο Παίδων και η ομάδα του, μας είπαν, ήταν η μόνη που μπορούσε να διακρίνει τον αυτισμό σε τόση μικρή ηλικία. (Ο Παν ήταν ήδη 30 μηνών). Βάλαμε και μέσον για να κλειστεί ραντεβού. Μας δέχτηκε στο γραφείο του. Την ομάδα την είχε αναλάβει άλλος. Διάγνωση καμία. Μόνο μία πρόβλεψη δυσοίωνη: ''Έχετε Γολγοθά μπροστά σας''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ................................................................................Ξανά στο ψάξιμο. Από γνωστή γνωστής, κατέληξα στο να μιλάω στο τηλέφωνο με πολύ γνωστή διευθύντρια ΚΔΑΥ, η οποία μετά από όσα της είπα με παρέπεμψε στην Ε.Θ.Μ.Α. (καλά να είναι η γυναίκα) μετά από τρία ραντεβού ο κος Χ. Κ. διέγνωσε Αυτισμό ελαφράς μορφής και με πολύ καλή πρόγνωση. Επιτέλους είχαμε μία διάγνωση και θα μπορούσαμε να μάθουμε με τι έχουμε να κάνουμε και πως θα το αντιμετωπίσουμε καλύτερα. Από όλους αυτούς που συναντήσαμε μόνο ο Χ. Κ. μας έκανε να νοιώσουμε οτι ήξερε για τι του μιλάμε. Μια λέξη για κάποια συμπεριφορά του Παν. που μας προβλημάτιζε και δεν μπορούσαμε να το διατυπώσουμε λέγαμε, και χίλιες καταλάβαινε. Μας έδωσε και κάποια βιβλιογραφία για να κατανοήσουμε το πρόβλημα και την συμπεριφορά του παιδιού. Απίστευτη αντιμετώπιση. Καταπληκτικές συμβουλές. ''Το παιδί σας μέχρι τα πέντε του θα μιλάει. Αυτό όμως είναι το τελευταίο που μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει να επικοινωνεί. Πιάσε τον, από αυτό που έχει ανάγκη''. Απίστευτη προθυμία να απαντήσει και στην παραμικρή μας απορία και να μας καθοδηγήσει. Φυσικά, εγώ όταν άκουσα ότι το παιδί θα μιλήσει, έτσι μούρθε να τον αρπάξω και να τον φιλήσω. Ας είναι καλά ο άνθρωπος και όλοι όσοι εργάζονται εκεί. Ο Παναγιώτης ήταν ήδη 33 μηνών και δεν έλεγε λέξη, άρχισε να λέει τις πέντε του πρώτες με νόημα μετά δύο μήνες και παρέμεινε σε αυτές τις πέντε λέξεις για ένα εξάμηνο. Από τα τριάμισι και μετά άρχισε να πλουτίζει σταθερά το λεξιλόγειό του, για να φτάσει τώρα, κατά τους τελευταίους δύο μήνες (πέντε ετών πλέον ) να χρησιμοποιεί μεγαλύτερες προτάσεις. Απλές πάντα και με την ιδιαίτερη Παναγιωτιδική γλώσσα. Βεβαίως με το που άρχισε να γίνεται κατανοητός μεγάλο μέρος της δύσκολης συμπεριφοράς του εξομαλύνθηκε, γιατί περιορίστηκε και το άγχος του. Η πρόοδος του Παναγιωτάκη οφείλεται στην ελαφριά μορφή του Αυτισμού του, στο δικό του καλό δυναμικό, στην πρώιμη παρέμβαση, στο πλαίσιο TEACCH που του ταίριαξε, στην παιδαγωγό του, την εργοθεραπεύτριά του και την λογοθεραπεύτρια του. Και τα τρία κορίτσια ''έδεσαν'' μαζί του. Α, υπάρχει και ένα τέταρτο κορίτσι, που είναι και η καλύτερη δασκάλα, όπως λέει ο Χ. Κ.: Η αδελφή του. Είχα σκοπό να κουρέψω λιγάκι αυτό το μακρυνάρι σχόλιο, αλλά η ώρα είναι ήδη 00,30 π.μ και δεν έχω το κουράγιο ούτε να το διαβάσω. Θα το αναρτήσω λοιπόν έτσι αχτένιστο και όποιος αντέξει να το διαβάσει θα είναι ήρωας για την υπομονή του. Ανώνυμε, αν θέλεις να ρωτήσεις κάτι άλλο για θεραπευτές και γιατρούς, στο mail μου για ευνόητους λόγους

    Ναι, πράγματι, είναι γλυκούλης! Σε ευχαριστώ που το πρόσεξες και το επισήμανες! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρία-Μαρία,
    Για τις ομάδες πρέπει να μάθει μία φασόν απάντηση. Σκέφτομαι Εθνική Ελλάδας, για να καλύπτονται όλοι και να μη δημιουργούνται έριδες.
    ¨Εχω άγχος ε;
    Ώστε γι αυτό μου έστειλες το ''υστερόγραφο''; Για να χαλαρώσω και για να μην αρχίσω να δαγκώνω όπως ο Παν.;
    Αν έχεις και άλλα χαλαρωτικά στείλε στο mail, γιατί έχω πάθει σημαντικό σύνδρομο αποστέρησης του γέλιου.
    Σε ευχαριστώ. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημερα Ιωαννα,
    πολυ κατατοπιστικα (παρ'ολο που ηταν 00:30!!!) ολα αυτα που γραφεις! Θα ηθελα πολυ να επικοινωνησουμε με μαιλ, αλλα... (καθ'οτι τεχνολογικως λιγο αγραμματη) δεν ξερω πως!Please help! :)
    Φιλικα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμη,
    παρόλο που είμαστε στο ίδιο επίπεδο σπουδών στα των pc, σε αυτό το θέμα μπορώ να σε βοηθήσω και να σου δώσω τα ''σκονάκια'' μου.
    Λοιπόν, κάθε σχόλιο έχει πάνω, πάνω το όνομα αυτού που σχολιάζει. Αν το όνομα είναι υπογραμμισμένο και με μπλε-μωβ χρώμα, αυτό σημαίνει ότι ο σχολιάζων διαθέτει κάποιο προφίλ και ενδεχομένως έχει δικό του ιστολόγιο. Αν λοιπόν κάνεις κλικ, στο υπογραμμισμένο όνομα του σχολιαστή θα δεις το προφίλ του και κάποια φωτογραφία. Κάτω από τη φωτογραφία υπάρχει το mail. Κλικ εκεί, και οοοοοπ να το πλαίσιο επικοινωνίας ....γράφεις στο μεγάλο πλαίσιο ότι θέλεις να γράψεις και μετά κλικ στο send πάνω αριστερά και ουουουπς ήρθε το μήνυμα μόνο σε μένα
    Άλλος τρόπος είναι μέσω της πεπατημένης οδού, δηλαδή από το outlook να μου στείλεις mail στο spikpadi@otenet.gr
    Αντε και καλή επιτυχία.

    Το μεταμεσονύχτιο μήνυμα το έστειλα τα χαράματα γιατί οι βραδυνές μου προσπάθειες λόγω του μεγέθους του, δεν απέδωσαν τα δέοντα και καθώς και γω ανίδεη με αυτά, απλά το αποθήκευσα και πρωί τό έκοψα στα δύο και το ανάρτησα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είχα κι εγώ την απορία πώς το κατάλαβες και πώς έγινε η διάγνωση. Προσωπικά πιστεύω ότι το ένστικτο της μάνας, ότι κάτι πάει λάθος με το παιδί της, δεν πέφτει ποτέ έξω. Εύχομαι ο Γολγοθάς που σου είπαν οι πρώτοι γιατροί να μην είναι τόσο ανηφορικός και χαίρομαι που υπάρχουν γιατροί σαν τον τελευταίο που είπες που σε κατατοπισε με τόση προθυμία και καλοσύνη.

    Και ναι. Είναι γλύκας. Και ναι. Άσε τον να ονειρεύεται. Και ναι. Δείχνεις να έχεις λίγο άγχος. Άφηνε το μητρικό σου ένστικτο και την αγάπη σου γι' αυτόν να σε οδηγεί στο πώς θα του φέρεσαι, τα πρέπει και τα μη. Εξάλλου είπαμε: θα είσαι δίπλα του για ό,τι χρειαστεί :-)
    Την τελευταία συμβουλή, πάρε τη σαν μάνα προς μάνα και όχι φυσικά σαν ειδικού :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ιωαννα μου εν οψει εξεταστικης θα μπορουσα να δανειστω τον παναγιωτη για την σχολη της νοσηλευτικης που πασχιζω να τελειωσω...;

    νομιζω οτι απο πολλες αποψεις θα βοηθησει η παρουσια του!!!

    ας σοβαρευτω τωρα και ας πω οτι κατασυγκινηθηκα με το τσακαλακι παλι...
    ας τον να ονειρευετε και ποτε δεν ξερεις...
    μα ποτε ομως...

    νεραιδενια φιλακια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. kiki,
    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για τις συμβουλές σου και ας μην είσαι ειδικός. Έχετε δίκιο όσοι λέτε οτι έχω άγχος και οτι πρέπει να χαλαρώσω. Είναι όμως που πολλές φορές λόγω της ελαφριάς μορφής του προβλήματος, ξεχνιέμαι και τον αντιμετωπίζω σαν να ήταν ένα τυπικό παιδάκι πέντε χρονών, μέχρι να βρεθώ αντιμέτωπη με κάποια αντίδραση που δεν ξέρω πως να χειριστώ και να ξανά μανά ανάλυση του s.t.a.r. κλπ. Με το συμπεριφορόμετρο να ανεβοκατεβαίνει, μόνο σαν σχοινοβάτης μπορώ να νοιώθω.
    Κάποια μέρα του Ιούλη, να πιούμε έναν καφέ στον Λιμνιώνα παρέα με τη Ντάνα;

    Ναϊάδα μου,
    Που νά 'βλεπες το τσακαλάκι σήμερα...έγινε εξπέρ στις καισαρικές. Για το πότε με ξεγέννησε, ούτε που το κατάλαβα. Τοποθέτησε το μωρό πάνω στο στήθος μου, μου έραψε και τη τομή μάλιστα, μετά με χαπάκωσε και με γέμισε τσιρότα και επιδέσμους, μου πήρε τη θερμοκρασία, μου έδωσε αντιβίωση και έδωσε το μωρό στη Διονυσία για να το περιποιηθεί και να το ταϊσει. Α, γέννησα ένα μικρό αραπάκι αδιευκρίνιστου φύλου και μάλλον πρόωρο (Τεστ Apgar δεν του έκαναν) :-)))

    Καλή επιτυχία στην εξεταστική σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έχεις δίκιο να νιώθεις αγχωμένη. Πηγάζει από αυτές τις φορές που δεν ξέρεις πώς να φερθείς και στη σκέψη ότι θα υπάρξουν τέτοιες στιγμές αγχώνεσαι (υποθέτω...)
    Ευχαρίστως να πιούμε καφεδάκι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. χαχαχαχχαχαχχα ιωαννα περα απο την πλακα...
    ειναι φοβερος...στροφαρει απιστευτα για αυτιστικος...μεγαλη φαντασια λεμε!!!

    μπραβο τον παναγιωτη!!!

    α!καλως το δεχτηκατε το νεο μελος στην οικογενεια!
    για τον πατερα δεν θα ρωτησω...λογω χρωματος φανταζομαι καποιος εξωτικος κυριος σου εκανε το κλικ!!!

    ευχαριστω για την καλη επιτυχια ιωαννα μου και ποιος ξερει ισως μια μερα συνεργαστω με τον παναγιωτη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. kiki,
    ο Αυτισμός είναι σαν την Λερναία Υδρα. Κόβεις το ένα κεφάλι και πετάγονται δύο. Στην περίπτωσή μας, κόβεις το ένα κεφάλι από δω και σου πετάγεται από αλλού. Χθες το βράδυ βρήκα τα gormiti παρατεταγμένα σε άψογους στοίχους. Μπορεί να ήταν απλή στρατηγική παράταξη, μπορεί και όχι. Εγώ πάντως δεν το είδα με καλό μάτι. Θα δείξει....

    Ναϊάδα,
    σήμερα αλλάξαμε ειδικότητα. Γίναμε Οδοντίατροι! Πήρε ένα σφυράκι φόρεσε τη μάσκα και άρχισε να μου χτυπάει τα δόντια. Το αστείο είναι οτι δεν έχει πάει ποτέ σε οδοντίατρο. Που στο καλό τα μαθαίνουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ιωάννα μου, είσαι πολύ τυχερή.Θα συμφωνήσω με το λαϊκο αίσθημα που λέει να χαλαρώσεις.Οι ιδιαιτερότητες του Παναγιώτη δουλεύονται και δε σε κυνηγάει κανεις.εχεις κάνει τόσο καλη δουλειά μέχρι σήμερα, μη σε πιάνει πανικός.Μην ξεχνάς ότι είναι παιδάκι, μια "παράξενη συμπεριφορά" νομίζω ότι δεν πρέπει να χτυπά συναγερμο με την πρώτη εμφάνισή της.Τα παιδιά (ΟΛΑ) έχουν διαίσθηση, μη του κόβεις τα φτερά και μη δαγκώνεσαι.
    τελος (?) κυρήγματος, καλημερα σας , χαλάρωσε και κυριολεκτικα: να χαίρεσαι το παιδάκι σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μιράντα μου σε ευχαριστώ, αλλά αν καείς στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι. Οι κεραίες είναι πλέον, μονίμως αναρτημένες. Πιστεύω ότι στις διακοπές θα έρθω στα ίσα μου. Το απόγευματάκι, θα έρθω και από σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ειμαι ηρωας...μου πηρε εναμιση μηνα να το διαβασω... Οχι πλακα κανω απλα τωρα ξεσκονιζω το blog. Ωραιο να μαθαινω κατι παραπανω.

    Οσο για τα ονειρα, νομιζω ειναι νωρις να αγχωνεσαι για αυτο...Καλη βδομαδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή