Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Πως να τιθασεύσεις το όνειρο;


Ο Παναγιώτης, ευτυχώς, δεν είναι κολλημένος με κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι, άσχετα αν τελευταία δείχνει μια ιδιαίτερη αδυναμία στους gormiti. 
Θα παίξει με το εργατάξιο σε συνδιασμό με τουβλάκια (για να δημιουργηθεί το  κτίσμα). 
Θα παίξει τον ταμία του Σούπερ Μάρκετ και κατόπιν θα κάνει τον μπαμπά, που με το αυτοκίνητο γυρίζει στο σπίτι (πρόσοψη σπιτιού της Fisher Price). 
Μαζί με την αδελφή του θα ξεκινήσουν να μαγειρεύουν και να ψήνουν στην κουζινίτσα τους, που είναι τοποθετημένη πίσω από την προαναφερθείσα πρόσοψη και θα σερβιριστούν καφέ. Αυτός θα φορέσει το γάντι για να βγάλει το γλυκό από το φούρνο και θα το σερβίρει!
 Άλλο αγαπημένο του παιχνίδι είναι '' η Διάσωση της αρκούδας'' όπου μερικοί ακτιβιστές-κουκλάκια αφού έχουν στήσει το υπερτεχνολογικώς εξοπλισμένο αντίσκηνό τους, μελετούν τον χάρτη (δικό μου σκαρίφημα μια και οι χάρτες είναι ένα από τα αγαπημένα του φετίχ)  και προγραμματίζουν την δράση τους: οι κακοί πρέπει να εξουδετερωθούν (έδώ του εισήγαγα μερικά πειρατο-πλέημομπίλ και ο Παναγιώτης είχε την έμπνευση να χρησιμοποιήσει τουβλάκια για να χτίσει ένα αλκατράζ και έφερε μία κλούβα ατυνομίας για να τους μεταφέρει στη φυλακή), η αρκούδα πρέπει να υπνωτιστεί και μέσα σε δίχτυ, να μεταφερθεί με το υδροπλάνο στο καταφύγιο. 
Παίζει πειρατές, (όχι βέβαια όπως τα παιδιά της ηλικίας του, αλλά το παλεύει).
Έχει  μανία με τα τρένα (έχουμε γίνει φίλοι με το amazon γιατί παραγγέλνουμε κομμάτια που δεν βρίσκουμε εδώ), αρκεί να τα κινεί ο ίδιος και όχι η μπαταρία,(αν κατά λάθος βάλει κάποιος το τρένο στο on και αυτό αρχίσει να τρέχει, είναι ικανός να διαλύσει όλο το σιδηροδρομικό δύκτιο, που μπορεί να μας πήρε όλο το απόγευμα μέχρι να το συνθέσουμε)
 Του αρέσει να προσγειώνει αεροπλάνα στο αεροπλανοφόρο του, να παρκάρει αυτοκινητάκια ανεβαζοντάς τα με το ασανσέρ, στον τελευταίο όροφο του parking του.
Πριν ένα μήνα άρχισε να μπαίνει στο νόημα για τα επιτραπέζια (φιδάκι, monopoly και μία Ντόρα δικής μου κατασκευής).
Του αρέσει να χρωματίζει (η ζωγραφική πρωτοτύπου δεν είναι το φόρτε του, στερεοτυπικά πανομοιότυπες φατσούλες ζωγραφίζει) και στο πετάει-πετάει ο γάιδαρος, τα καταφέρνει καλά, αρκεί να καταλαβαίνεις τι έιναι αυτό που σου λέι ότι πετάει.
 Τελευταία, άρχισε  να μου ζητάει να του διαβάσω παραμύθι,  (όνειρο, για το οποίο είχα επανηλημένα ματαιωθεί) , Διαβάσαμε όλα τα κλασσικά, διαβάσαμε Φρουτοπία (όχι μαζί μου, αυτό το ήθελε αποκλειστικά από τον μπαμπά) και τώρα έχουμε ξεκινήσει ''Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον''...μέχρι να πάρει εμένα ο ύπνος!.
...συνεχίζεται στο επόμενο με το  γλυκόπικρο όνειρο του Παναγιώτη. 
 Αλήθεια! Τι να ονειρεύονται τα παιδάκια μας, που είναι αιχμαλωτισμένα από την Snowqueen;

8 σχόλια:

  1. καλησπερα ιωαννα μου και απο εδω!
    οντως ειναι ενα κουκλακι και το δικο σου αγγελουδι!
    και βλεπω πως απο αυτα που εγραψες καλα τα παει με τα παιχνιδακια ε...;και αφου ζητησε και παραμυθι μαλλον καλο ειναι...

    εγω βεβαια ειμαι ψιλοασχετη...οτι μαθαινω ρωτωντας τα συμπεθερια οποτε μπορω και διαβαζοντας το περιοδικο για τον αυτισμο!
    αλλα απο οσο ξερω δεν εχουν και πολυ φαντασια τα αυτιστικα παιδακια οποτε μαλλον καλο ειναι που ζηταει πραγματα...

    νεραιδενια φιλακια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό??? Άριστο είναι!!!!!Θα ξανα-μαναρωτήσω :Πόσο σίγουρη είσαι για τη διάγνωση?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναϊάδα μου, η φαντασία που έχει, είναι το δυνατό του σημείο. Αυτή τον έχει βοηθήσει και τον έχει σώσει. Η Αγία Φαντασία! Π.χ. 2 λωρίδες χαρτιού που διασταυρώνονται μεταξύ τους, είναι ένα αεροπλάνο (ορκίζομαι ότι δεν του το έχω υποδείξει), προσπαθώ μόνο να του την ενισχύσω. Αυτό με το παραμύθι ήταν όντως ο μεγάλος μου καϋμός, όχι να του πω, όχι να του διαβάσω, αλλά ούτε τις σελίδες του βιβλίου δεν με άφηνε να γυρίσω, κόλλαγε με τις ώρες στο κείμενο που δεν ήταν και απαραίτητα πλαισιωμένο με εικόνα, κοίταζε μόνο τα γράμματα, σαν να μπορούσε να διαβάσει, μέχρι που κάποιο παραμύθι έδειχνε ένα σκυλάκι μπροστά από μία πόρτα και εγώ έκανα τοκ, τοκ και την χτύπησα. Ο Π. το επανέλαβε και άρχισε να καταλαβαίνει λίγο και να γενικεύει.

    GASBIRD,
    Στις αρχές κάποια κλινική ψυχολόγος (γνωστή) μου είχε πει ότι δεν είναι αυτισμός, είναι δισφασία (δεν κατανοεί και δεν παράγει λόγο) ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο. Ωστόσο από τριάδα, στους άλλους δύο τομείς, έχουμε τσιμπήσει ελαφρώς και από κάτι. Π.χ. σήμερα το απόγευμα κάτι ήθελε να πει στην αδελφή του, αυτή όμως παρακολουθούσε dvd και δεν του έδινε σημασία, αυτός την παρακαλούσε να τον κοιτάξει, ''Ντόντι κοίτα'', Παναγιώτη κοίτα, αλλά η μικρή ασυγκίνητη. Τότε της αρπάζει το χέρι και το δαγκώνει!!! (πάρε να μάθεις κυρά μου, είδαμε και πάθαμε να μάθουμε τι εστί βλεμματική επαφή, είδαμε και πάθαμε να μάθουμε ότι δεν δαγκώνουμε για να τραβήξουμε την προσοχή, αλλά πρώτα μιλάμε και συ μας γειώνεις). Δεν σκέφθηκε ούτε για μία στιγμή ότι θα μπορούσε να σταθεί μπροστά της και να μην την αφήσει να δει αυτό που ήθελε, ή να περιμένει να τελειώσει η προβολή. Όταν τον μάλωσα (η Τούρκα απαιτούσε να τον στείλω στο δωμάτιο για τιμωρία) αυτός ζήτησε αγκαλιά και κουλουριάστηκε πάνω μου. Ηταν έτοιμος για shut down, αλλά το έριξα στην πλάκα και το shut down αναβλήθηκε για την επόμενη φορά. Είναι αυτιστικός, αλλά έχει και καλό δυναμικό. (διάγνωση από Ε.Θ.Μ.Α. και απο το Παίδων) είναι και χειριστικός (διάγνωση δική μου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πω,πω, τώρα το βλέπω, είναι μαμούθ σχόλιο, το παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Περιμενω και τη συνεχεια για να σχολιασω,Καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. TO ΕΡΩΤΗΜΑ απο την gasbird&co ημουν ετοιμη να το διατυπωσω.... Ειναι τόσο καλός ο παναγιώτης!!
    εχει τρομερη διαθεση επικοινωνίας, δεξιότητες συμβολικου παιχνιδιου, και απο προηγουμενο ποστ θυμάμαι μια κοινωνικη συζήτηση του τυπου " εμεις Ζακυνθο, εσεις;" Σίγουρα δεν είναι απο τα κλασσικα της βιβλιογραφιας δείγματα αυτισμου, αυτο που λεμε "περασε και δεν άγγιξε".
    Να τον χαίρεσαι!Τις όποιες δυσκολίες του θα τις ξεπεράσει, είμαι σίγουρη!
    Υ.Γ. εγω νομίζω ότι ΟΛΑ τα παιδια μπορει κανεις να τα πει χειριστικα, και δεν πιστεύω σ αυτο το χαρακτηρισμο.Απλά προσπαθουν να καλύψουν τις ανάγκες τους και ψάχνουν να βρουν εναν αποτελεσματικό τρόπο.Αυτο γιατι να το λεμε χειρισμο;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να σου πω Ιωάννα , κι εγώ το Σ/Κ που ο Κίτσος είχε αποβλακωθεί με τα αθλητικά ,με κλωτσογροθομπουνίδια του αποσπούσα την προσοχή!Καλά έπραξε ο Παναγιώτης,απολύτως ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία,
    καλά κάνεις και περιμένεις, θα συνεχίσω σήμερα κάποια στιγμή.

    Μιράντα,
    πράγματι το τελευταίο 2μηνο έχουμε συνεχή limit up, και στο συμπεριφερόμετρο (εκτός από εχθές που έγινε ένας καβγάς με άλλα παιδάκια στις κούνιες, πράγμα που τον τάραξε και ελπίζω να μη τον παλινδρομήσει). Αυτό το χειριστικός, το άκουσα πριν τρία χρόνια όταν ξεκίνησε τις παρεμβάσεις. ''είναι χειριστικός, είναι χειριστικός, βάλτε του όρια'' χωρίς ποτέ να μας εξηγήσουν πως μπορείς να βάλεις όρια σε ΄να παιδί που δεν σε καταλαβαίνει και δεν το καταλαβαίνεις, από που να το πιάσεις; και συμφωνώ μαζί σου και το πάω πιο πέρα... γιατί μπορούμε να καμαρώνουμε για τους τρόπους που μηχανεύονται για να μας χειριστούν τα τυπικής ανάπτυξης παιδιά μας και στην περίπτωση των αυτιστικών είναι απευκταίο; Πιθανόν λόγω έλλειψης ευελιξίας στην φαντασία να είναι πιο εύκολο να στερεοτυπούν και κάθε χειρισμός, να τους γίνεται μαθημένη συμπεριφορά. Όμως, λέω εγώ, σε κάθε περίπτωση, πιθανόν να παίζει ρόλο και ο ''αστερισμός της οικογένειας''. Στην δική μας περίπτωση, η αδελφή του (η καλύτερη δασκάλα, όπως μας είπε ο παιδοψυχίατρος της Εθμα), είναι η σωτηρία του. Κατά βάθος την αγαπάει και την μιμείται. Και αυτή τον αγαπάει (κυρίως τον ζηλεύει) και τον μιμείται. Αποτέλεσμα: Έχω 2 παιδιά με χειριστική συμπεριφορά παιδιών τυπικής ανάπτυξης και 2 παιδιά με αυτιστική συμπεριφορά που επίσης με χειρίζονται. Μίλησε κανείς για έλλειψη ποικιλίας;
    Το ''χειριστικός'' το λέω με καμάρι!
    Gasbird,
    α, ώστε έτσι! καλά ούτε και συ σκέφτηκες, να παλουκωθείς μπροστά από την οθόνη, (για να ξεσκονίσεις, βρε αδερφέ) και να μη τον αφήσεις να δει που πήγε η μπάλα (ο έ ο)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή