Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία!!!

Ολλανδία από τα ''Ταξίδια'' http://taxidia-dimsyntetas.blogspot.gr/2013/05/blog-post.html

''Όταν πρόκειται να αποκτήσετε ένα μωρό, είναι σα να σχεδιάζετε ένα υπέροχο ταξίδι διακοπών στην Ιταλία. Αγοράζετε πολλούς τουριστικούς οδηγούς και κάνετε τα υπέροχα σχεδιά σας. Το Κολοσσαό. Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου. Οι γόνδολες στη Βενετία. Μπορεί να μάθετε και μερικές χρήσιμες φράσεις στα ιταλικά. Όλα είναι πολύ συναρπαστικά.

Μετά από μήνες φλογερής αναμονής, η μέρα επιτέλους φτάνει. Πακετάρετε τις βαλίτσες σας και φεύγετε. Μερικές ώρες αργότερα, το αεροπλάνο προσγειώνεται. Η αεροσυνοδός μπαίνει και λέει: ''Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία"

''Ολλανδία;!'' λέτε. ''Τι εννοείτε, Ολλανδία; Εγώ υπέγραψα για την Ιταλία! υποτίθεται οτι είμαι στην ιταλία. Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να πάω στην Ιταλία!''

Αλλά υπήρχε μια αλλαγή στο πλάνο της πτήσης. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Ολλανδία και εκεί πρέπει να μείνετε.

Το σημαντικό είναι οτι δεν σας πήγανε σε ένα φρικτό, αηδιαστικό, βρώμικο μέρος, με πανώλη, πείνα και αρρώστεια. Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος

Οπότε πρέπει να βγείτε και να αγοράσετε νέους τουριστικούς οδηγούς. Και πρέπει να μάθιετε μια εντελώς νέα γλώσσα. Και θα συναντήσετε ένα εντελώς νέο σύνολο ανθρώπων που δεν είχατε συναντήδει ποτέ.

Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος.

Οπότε πρέπει να βγείτε και να αγοράσετε νέους τουριστικούς οδηγούς. Και πρέπει να μάθετε μια νέα γλώσσα. Και θα συναντήσετε ένα εντελώς νέο σύνολο ανθρώπων που δεν είχατε συναντήσει ποτέ.

Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος. έχει πιο αργή εξέλιξη από την Ιταλία και είναι λιγότερο φαντασμαγορικό. Αλλά αφού έχετε περάσει λίγο καιρόεκεί και έχετε πάρει μια ανάσα, κοιτάζετε γύρω σας και αρχίζετε να παρατηρείτε οτι η Ολλανδία έχει ανεμόμυλους, η Ολλανδία έχει τουλίπες, η Ολλανδία έχει ακόμα και Ρέμπραντ.

Αλλά όλοι όσοι γνωρίζετε, είναι απασχολημένοι με το να πηγαίνουν και να έρχονται στην Ιταλία και να καυχιούνται για το πόσο υπέροχα πέρασαν εκεί. Και για την υπόλοιπη ζωή σας θα λέτε: ''Ναι, εκεί υποτίθεται οτι θα πήγαινα κι εγώ. Αυτό είναι που είχα σχεδιάσει.''

Και ο καημός αυτός δε θα φύγει ποτέ, γιατί η μη πραγματοποίηση αυτού του ονείρου είναι μία σημαντική απώλεια.

Αλλά αν περάσετε τη ζωή σας θρηνώντας για το γεγονός οτι δεν πήγατε στην Ιταλία, μπορεί να μην αφεθείτε ποτέ ελεύθεροι να χαρείτε τα πολύ όμορφα πράγματα της Ολλανδίας ''

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο των Viki Satkiewicz- Gayhardt, Barbara Peereboom, Roxanne Campbell, R.N. ''Διασχίζοντας τις Γέφυρες'' έκδοση της Ε.Ε.Π.Α.Α

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!

Μάθε παιδί μου γράμματα!

Και τα δύο μου παιδιά από εμένα , τη μαμά τους, διδάχτηκαν πολύ λίγες λέξεις. Το λεξιλόγειό τους πλουτίστηκε και ιδίως του Παναγιώτη, είτε από τις λογοθεραπεύτριες, είτε - και ιδίως της Διονυσίας- από το σχολείο. Σαν γονιός πολλές φορές έχω νοιώσει ανεπαρκής, που δεν καταφέρνω να διδάξω, ή να μάθω κάτι στον Παναγιώτη. Ούτε πως να ζωγραφίζει, ούτε πως να πιάνει το μολύβι, ούτε πως να ντύνεται. Αυτά του τα έμαθε η εργοθεραπεύτρια.

Το προηγούμενο καλοκαίρι το είχα πάρει πολύ πατριωτικά το θέμα και είχα βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου να του μάθω κάτι. Να μάθει κάτι από εμένα. Μακάρι, το αρχικό γράμμα του ονόματός του!

Ωστόσο το παιδί μου με εξέπληξε ευχάριστα. Δεν βαρυγκώμισε, δεν γκρίνιαξε, αλλά αντίθετα με ενδιαφέρον άκουγε τις λέξεις και τα ονόματα που αρχίζουν από Π! Το Π του Παναγιώτη, της πόρτας, του παράθυρου κλπ. Ενδιαφέρθηκε και για το γράμμα της Διονυσίας! Το Δ της Διονυσίας, του δράκου, του δέντρου, του δάσους ... Για τον Στέφανο! Το Σ του Στέφανου, του σκύλου, σαλιγκαριού ... Για την Βάσω! Το Β της Βάσως, του βιβλίου, της βάρκας... για τον Αντύπα, τον Κώστα, για την Νόρα, τη Λούλα ...τέλος πάντων με αυτό τον τρόπο, με δική του διάθεση και περιέργεια και πάντα με έναυσμα το όνομα κάποιου αγαπημένου φίλου ή συγγενή, έμαθε να αναγνωρίζει δέκα με δεκαπέντε γράμματα.

Αχ, κάπου στην άκρη του μυαλού μου, σκέφτομαι οτι αν δεν τον βοηθήσει η γλώσσα να εκφραστεί θα τον βοηθήσει η γραφή, ή η τεχνολογία, πληκτρολογώντας.

Ένα ωραίο απόγευμα καθόμαστε μπροστά στο σπιτάκι- πρόσοψη της Fisher- Price και παίζουμε τους επισκέπτες που χτυπάνε το κουδούνι ( η Διονυσία πρέπει να ανοίξει την πόρτα και να κάνει την έκπληκτη και να μας καλέσει για καφέ). Ο Παναγιώτης παρατηρεί τα γράμματα του το αλφαβήτου που είναι στη πρόσοψη:

''Μαμά Β, Βάβω''

''Ναι, το Β της Βάσως''

''Τό ...'ναι Ν Νόα''

''Ναι το Ν της Νόρας. Και αυτό ποιό είναι μωρό μου;'' και δείχνω το Π.

''Π, Ντόντη''απαντάει με ενθουσιασμό. Έτσι λέει το όνομά του! Ντόντη! Δράττομαι της ευκαιρίας να του μάθω κάτι επιπλέον από τα...''καλοκαιρινά γράμματα''.

''Αυτό Παναγιώτη, είναι το Ρρρρ''

''Όχι μαμά!'' και κουνάει το κεφάλι του με ύφος ξερόλα.

''Είναι το Ρ (πι) του Parking''

Είπε κανείς τίποτα για γλωσσικό στρουκτουραλισμό;

Α, ναι, ο Σωσσύρ!

Ο φετινός καλοκαιρινός κατάλογος στόχων, περιλαμβάνει:

-Λουτρό ρημάτων

-Να μάθει το όνομά του ως τετρασύλλαβο

-Να γενικεύσει άρθρα, συμπλεκτικό σύνδεσμο

-Περιγραφή εικόνων

-Να απαντάει στην ερώτηση ''τι ομάδα είσαι;'' έστω και μηχανικά

-Και να μάθει την διεθνή γλώσσα των αγοριών: να παίζει μπάλα!

Σας φαίνονται ουτοπικοί, αυτοί οι στόχοι;

Εναλλακτικό σύστημα επικοινωνίας!!! ...και ομιλία!!!

Την προηγούμενη Παρασκευή είχα τη χαρά να ακούσω τον ήλιο, τον ηλιάτορα, να διατυπώνει τρισύλλαβες λέξεις και μεγάλες προτάσεις σωστά και καθαρά. Άκουσα πεντακάθαρα να λέει ''Βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά'' και διάφορα άλλα . Τον παρακολουθούσα με κάποια επιφύλαξη καθώς προσπαθούσε να πει τις λέξεις που του ζητούσε, και ακολουθώντας παράλληλα τις κινήσεις που του υποδείκνυε ο λογοπεδικός. ''Μα τι θα τον βοηθήσει η νοηματική; Αφού παράγει λόγο!'' αναρωτήθηκα προς στιγμήν αλλά σκέφτηκα αμέσως οτι ήμαστε μπροστά σε έναν κορυφαίο λογοπεδικό και αν μη τι άλλο, είναι ο μόνος που γνωρίζω να έχει ασχοληθεί τόσο πολύ και αποκλειστικά με τον αυτισμό και μάλιστα, όπως έχω σημειώσει προ πολλού στη δεξιά στήλη σχετικά με τα χρήσιμα βιβλία, το δικό του βιβλίο με έχει βοηθήσει πολλές φορές να βρω κάποιες νέες ιδέες. Άφησα λοιπόν, την απορία μου στην άκρη, εμπιστεύτηκα την κρίση του και παρακολούθησα το γιο μου να χρησιμοποιεί κινήσεις του ΜΑΚΑΤΟΝ και σαν μαγεμένη; υπνωτισμένη να πω; τον άκουσα να μιλάει ολοκάθαρα. Εκ των υστέρων θυμήθηκα αυτό που από καιρό γνωρίζω για τον Παναγιώτη, οτι δηλαδή είναι οπτικός τύπος (όπως τα περισσότερα παιδιά του φάσματος) και πιο εύκολα καταλαβαίνει και απομνημονεύει την εικόνα παρά τον ήχο. Οπότε η κίνηση είναι κάτι που βλέπει. Είναι μία εικόνα, που τον βοηθάει να βάλει τις λέξεις και τις συλλαβές σε μία σωστή σειρά, γιατί πλέον μπορεί να τις θυμάται. Η απλή αυτή εξήγηση, είναι δική μου και μπορεί να μην είναι η επιστημονική εξήγηση για την λειτουργία του ΜΑΚΑΤΟΝ.

Ωστόσο νοιώθω την ανάγκη και την υποχρέωση να ευχαριστήσω και δημόσια, έστω από τη μικρή αυτή σελίδα, τον κύριο Γιάννη Βογινδρούκα (και ναι, περί αυτού πρόκειται!), ο οποίος για δύο ολόκληρες ώρες έδωσε τη προσοχή του και το ενδιαφέρον του πάνω στο πρόβλημα του Παναγιώτη και αφιλοκερδώς ασχολήθηκε μαζί του, υπέστη δε και τις φλυαρίες μου. Να ευχαριστήσω και το Κ.Η.Μ.Α., που επίσης αφιλοκερδώς μας παραχώρησε χρόνο και μας φιλοξένησε στο χώρο του και τέλος τον Παύλο Χ, το Αερικό και όλους όσους προώθησαν αυτή τη συνάντηση!

Το παρακάτω τους το αφιερώνω:

Προσπαθώ να μάθω στον Παναγιώτη να κάνει την απλή πρόσθεση της μονάδας, έτσι, για να λέω οτι του έμαθα και γω κάτι.

''Παναγιώτη σε αυτό το χέρι έχω ένα δάχτυλο'' και του υψώνω τον δείκτη του ενός χεριού. Ο Παν. με κοιτάζει με απορία και περιμένει να δει που το πάω. ''Σε αυτό το χέρι, έχω και άλλο ένα δάχτυλο'' και του υψώνω τον δείκτη του άλλου χεριού και πλησιάζω τα δύο υψωμένα δάχτυλα μεταξύ τους. Ο Παναγιώτης ετοιμάζεται να παραιτηθεί, δεν έχει ενδιαφέρον το θέμα. Εγώ συνεχίζω απτόητη. ''Παναγιώτη ένα δάχτυλο εδώ και ένα εδώ, πόσα δάχτυλα έχω;'' Απομακρύνω και πλησιάζω τα υψωμένα μου δάχτυλα. Ο μικρός έχει ήδη σκύψει πάνω στα Γκορμίτι του και δεν με παρακολουθεί ''Παναγιώτη;'' μια τελευταία μου απέλπιδα προσπάθεια και χωρίς να σηκώσει το κεφάλι από το παιχνίδι του τον ακούω να λέει αγανακτισμένος ''έντεκα μαμά'' (11, στα παναγιωτιδικά ντένταντα)