Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Πότε από ' δω, πότε από κει.

Μία εβδομάδα έμεινε κλειστό το σχολείο του Παναγιώτη και σχεδόν καθημερινά τον έπαιρνα μαζί μου σε δραστηριότητες πολύ διασκεδαστικές και διδακτικές οπως το να μάθουμε να περιμένουμε τη σειρά μας, σε ατελείωτες ουρές, όπως σε τράπεζες, (για να πληρώσουμε, όχι να πάρουμε) και σε ταχυδρομείο (εδώ για να λάβουμε το δέμα από τη γιαγιά).
Ο καυμενούλης καθόταν υπομονετικά και σιωπηλά και με περίμενε.
''Άντε άλλη μία τράπεζα και τελειώσαμε Παναγιώτη και μετά θα σου πάρω ένα ΜΙΛΚΟΟΟΟ, από το περίπτερο'' Χαμογελάει και κάνει υπομονή! Επιτέλους πάει και η τελευταία εκκρεμότητα ας πάμε στο περίπτερο...αχ ας πάμε καλύτερα στο φούρνο να πάρουμε και ψωμί (ο φούρνος είναι ακριβώς δίπλα στο περίπτερο). Νοιώθω το χέρι του να με τραβάει πίσω
''Θέλω γάλα από το περίπτεροοο'' μια ενοχλητική σειρήνα στην άκρη του μυαλού μου με κάνει να κοντοσταθώ και να τον συνοδέψω στο περίπτερο. Χμ, το ψυγείο του είναι σχεδόν άδειο. Δεν έχει γάλα!
'' 'Εχει ο φούρνος, έλα...'' δεν έρχεται και τον αφήνω εκεί έξω. Επιστρέφοντας του δίνω το γάλα του. Το παίρνει άκεφα.
''Δεν θα το πιείς;''
''Όχι τώρα'' το ύφος του σκοτεινό και απόμακρο.
''Πάμε λίγο στο Μίνι Μάρκετ''
''Δεν θέλω'' Μένει έξω να με παρακολουθεί ανέκφραστος από τη τζαμαρία να ψωνίζω δύο πραγματάκια που ήταν υπερεπείγοντα.
Η σειρήνα είναι στον πέμπτο επαναλαμβανόμενο ήχο και περιμένω τους τελευταίους πριν μας καταπιεί η θάλασσα.
''Τι έχεις;''
''Τίποτα''
''Καλά, πάμε σπίτι;'' Συγκατανεύει άκεφα. Φτάνουμε στο σπίτι με τον Παναγιώτη αγκαλιά. Πάντα ζητάει αγκαλιά όταν είναι συναισθηματικά φορτισμένος!
Χαζεύω λίγο την αλληλογραφία που έχει έρθει και...
''Θα καλέσεις το ασανσέρ;'' (να θυμηθώ να μη πατήσω εγώ το κουμπί για τον όροφό μας)
''Ναι, ναι...'' προθυμότατος και με σπρώχνει γρήγορα γρήγορα να μπούμε μέσα!
Αναρωτιέμαι τι έγινε και γλιτώσαμε τον καταποντισμό...μα αυτός κράταγε ένα μίλκο, που είναι;...;...;
''Που είναι το μίλκο Παναγιώτη;'' και βγαίνω από το ασανσέρ έξω στην είσοδο της πολυκατοικίας γιατί σαν να το είδα στην εσοχή που κάνει το παράθυρο.
''Όχι, όχι , όχιιι...''
''............... .............. ........ .....'' (κατήχηση για τα παιδάκια που πεινάνε, για τον μπαμπά που δουλεύει όλη μέρα κλπ κλπ κλπ- σαν να άκουγα τη μάνα μου να μου υπαγορεύει ...)
Σκύβει το κεφάλι και παίρνει ήσυχα το γάλα
''Αν δεν το θέλεις βάλτο στο ψυγείο να το πιεί η Διονυσία''
'' Εντάξει''

Τα κέφια του άρχισαν να επιστρέφουν.
Κάποια στιγμή πετάω κάτι στα σκουπίδια και ...τι βλέπω; Το μίλκο όπως το πήραμε από το φούρνο με τη σακούλα του. Δεν λέω τίποτα, αλλά αργότερα που και η μικρή ήταν στο σπίτι του λέω:
''Παν. δώσε το γάλα στη Διονυσία, αν δεν το θέλεις εσύ''
Τρέχει ανοίγει το ψυγείο.
''Δεν είναι εδώ!!!''
''Και που είναι;''
''Δεν ξέρω''
''Δεν ξέεερεις...;
Πάει στα σκουπίδια, χαμογελώντας
''Εδώ είναι....α, δεν είναι'' έκπληκτος
''Γιατί πέταξες το γάλα στα σκουπίδια;''
και με το πιο φυσικό ύφος ...
''Γιατί εγώ ήθελα γάλα από το περίπτερο''
Σημείωση, οτι άλλη φορά είχε χαλάσει τον κόσμο που δεν πήρα γάλα από το φούρνο αλλά από το περίπτερο

Τους τελευταίους μήνες πάμε πολύ καλά, σε σημείο που να ξεχνάμε τον αυτισμό. Ο Παναγιώτης είναι συνεχώς από εδώ. Την τελευταία εβδομάδα όμως, είναι πότε από δω και πότε από κει...
Αυτή τη βδομάδα, μία μόνιμη γκρίνια, μία μόνιμη κλαούρα με ένα συνεχόμενο μμμμμ μμμμ μμμ, εκνευρισμοί με το παραμικρό και μικρά αποθέματα υπομονής . Μέχρι και απόπειρα για δάγκωμα είχαμε. Παίζει με ένα ενυδρείο στο f/b και αργεί να αλλάξει επίπεδο για να αγοράσει το ψαράκι που θέλει και κοπανάει το mouse. Δεν είναι να απορεί κανείς που έχουμε αλλάξει τρία ή τέσσερα σε πολύ μικρό διάστημα.

Τι στο καλό του συμβαίνει; Α, να βοήθαγε και λίγο η γλώσσα!

4 σχόλια:

  1. το παιδι εχει αποψη Ιωαννα μου...
    ηθελε γαλα απο το περιπτερο παει και τελειωσε...

    μια κριση ελπιζω να ειναι και να περασει η γκρινια...
    αληθεια με την ομιλια πως τα παει...;καλυτερευει...;

    φιλακια νεραιδενια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακριβώς. Έχει άποψη και δεν κάνει πίσω...
    Εύγε Παναγιώτη κι άσε τη μάνα σου να τρώγεται με τα ρούχα της.... :)))



    ΥΓ (Να σ΄ευχαριστήσω κι από εδώ για τις στιγμές και τις σκέψεις που μου πρόσφερες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα μόλις βρήκα εσένα και τον Παναγιώτη μέσω της Φοράδας. Συγκλονίστηκα με τον χαρακτήρα του Παναγιώτη αλλά και με την δική σου λατρεία προς αυτόν. Να' στε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναϊάδα μου, είμαστε πολυφωνική οικογένεια. Ο καθένας έχει την άποψή του. Στη σύμπλευση όμως πάσχουμε.. Με την ομιλία, όντως αρχίζει να καθαρίζει κάποιες λεξούλες, το όνομά του π.χ. τώρα το λέει Παναντόντη (από Ντόντη). Πρόοδος, ε;
    Φιλιά και σε σένα και στη μανούλα.

    Φοράδα στ αλώνι, έκανες κόμα με τη πιο πάνω ξωτικιά; Καλά σας!
    Υ.Γ καλώς ήρθες και μη με ευχαριστείς, εγώ σε ευχαριστώ για την ανάρτησή σου (και ξέρεις πόσες φορές τα σχόλιά σου στης Ντάνας Σεμιτέκολο με έχουν κάνει να γελάσω; νά είσαι καλά!)

    Οχιά, καλώς ήρθες και σε ευχαριστώ. Λατρεία; Πως αλλοιώς; Ο γονιός για τα παιδιά του; Το αυτονόητο!
    Να είσαι καλά και εσύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή