''Βασιλική, τον έρωτα πολύ βαρύ τον πήρες και στο Μαρίφ κατήντησες εκεί να ξεψυχήσεις....'' 'Επρεπε να μάθει απέξω το τραγούδι. Έμπαινε στο Υυ tube και το άκουγε είτε με Ζιώγαλα - τον προτιμούσε κιόλας- είτε με Νταλάρα. Και δόστου τραγούδι και δόστου να κάνει τα όργανα (ντουτουρουτουτού, ντουρουτουτού) δέκα με δεκαπέντε φορές τη μέρα ''Βασιλική τον έρωτα,.... Βασιλική τον έρωτα'' και η Διονυσία μαζί του σαν δεύτερη φωνή. Μας ζάλισαν τον έρωτα... Μετά ήρθε ο Μενούσης και ναι μεν ήταν στο τσακίρ κέφι για τραγούδι, για το χορό δε, ούτε βήμα. Δεν ήθελε. Τη μέρα της γιορτής όμως ανυπομονούσε να φορέσει τη στολή του. Χόρεψαν τα πρωτάκια τρεις χορούς: ''Εξέφεξε η Ανατολή'', ''ο Μενούσης'' και ''η Τρυγόνα'' . Δύο παραστάσεις έδωσαν. Μία στο πάρκο πλησίον του σχολείου και μία στο άλσος. Το ευχαριστήθηκε και καμάρωνε! Στις επόμενες μέρες όταν συναντούσαμε κάποιο γνωστό ερχόταν και μου σιγοτραγούδαγε στο αυτί ''Ο Με -νού- σης...'' ήταν το σινιάλο του οτι έπρεπε να πω στον συνομηλητή μου, οτι έλαβε μέρος στους παραδοσιακούς ηπειρώτικους χορούς.
Το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και κρυφό καμάρι το αγόρι μου!
Πρώτος από αριστερά ο Παναγιώτης μου... Και ανεξάρτητα από τον τίτλο του post, είμαι ...η περήφανη λεβεντομάνα!
Πάνω δεξιά, έρευνα για τις συνθήκες γέννησης του αυτιστικού παιδιού. Παρακαλώ δώστε απάντηση/ψήφο.
Μπράβο στο μικρό!:) Φαίνεται πως το ευχαριστήθηκε!!! Τέτοιο χαμόγελο τα λέει όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναστασία, πράγματι το ευχαριστήθηκε. Και να σκεφτεί κανείς οτι πριν δύο χρόνια δεν ήθελε με τίποτα να φορέσει οτιδήποτε ήταν σε στολή είτε σε αποκριάτικη είτε σε άλλη. Σε ευχαριστώ που περνάς από εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ευχαριστώ πρέπει να το πω εγώ. Είναι καλό να βλέπει κανείς και την "άλλη πλευρά"...:)Σε βοηθάει να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και έπειτα καλύτερος -ευελπιστώ- εκπαιδευτικός.
ΑπάντησηΔιαγραφή