...Ο εξοπλισμός του πικ νικ μοιράστηκε σε τέσσερα σακίδια και όλοι μαζί ξεκινήσαμε με τα ποδήλατα για το κτήμα του παππού. Αφού ο Στέφανος κατάφερε άλλη μια φορά να με φτάσει στα πρόθυρα του εγκεφαλικού με τα οχτάρια που έκανε καταμεσής του δρόμου, φτάσαμε σώοι και αβλαβείς. Μαζέψαμε βατόμουρα για το γλυκό κουταλιού, και μπόλικο
μαραθόσπορο. Παρατηρήσαμε τους καλαμιώνες και κάτι κόκκινους καρπούς που είχαν μπλεχτεί πάνω τους. Ο Παναγιώτης ήθελε να του πω μια ιστορία από τους παλιούς ανθρώπους και δείχνοντάς τους μια αράχνη που έφτιαχνε τον ιστό της τους είπα τον σχετικό μύθο. Ώρα για φαγητό. Ανοίξαμε τα σακίδια και στρώσαμε καταγής στις πετσέτες, τοστάκια, κέικ, φρούτα και ξηρούς καρπούς. Φάγανε σαν λιμασμένα. Το νερό μάλλον δεν θα επαρκούσε. Υιοθετήσαμε το σύνθημα ''σκέψου την ομάδα, όχι μόνο τον εαυτό σου''.Ήπιαμε όλοι από λίγο νερό και αρχίσαμε να μαζεύουμε ξύλα και φύλλα για να φτιάξουμε παγίδα πάνω από το λάκκο που είχαμε σκάψει. Έδειξα στον Παναγιώτη και στα άλλα παιδιά, το φυτό της κάπαρης, την αγριομέντα, το φλισκούνι, το ψίλιθρο, το μάραθο, τις μυρτιές και λίγο αγριοδυόσμο. Του έτριψα φύλλα και του έδωσα να τα μυρίσει. Μήπως και 
αποευαισθητοποιηθεί η όσφρησή του και βελτιωθούν τα αισθητηριακά που αφορούν στο φαγητό. Αναγνώρισε τον δυόσμο γιατί είναι το άρωμα της αγαπημένης του τσίχλας και το μάραθο που του θύμισε ούζο. Ο Στέφανος δοκίμασε πρώτος την αποτελεσματικότητα της παγίδας μας και φυσικά έπεσε μέσα! Γελάγαμε με τις αστείες γκριμάτσες του, όταν οι χαμηλές πτήσεις από μαύρα πουλιά; μας τράβηξαν τη προσοχή. Νυχτερίδες! Τα παιδιά μου δεν είχαν ξαναδεί, εκτός από την τηλεόραση και τρόμαξαν. Βάλαμε τα πράγματά μας στα ποδήλατα και φύγαμε για το σπίτι.Η συνέχεια λίγο αργότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου